"Kuring teu ngarti, kunaon ayeuna di Bandung jelema-jelema beunghar sarta jelema anu gedé pangaruhna bisa tunduk kabéh ka si Udin" ceuk Karsidi ngarahuh.

Firman nyarita ka Karsidi,
"Kuduna Tiandi moal wani nolak kuring, sabab bapa kuring salila 50 taun uubar terus ka manéhna sawaktu Tiandi masih kénéh prakték di Jakarta. Hubungan kulawarga kuring ka Tiandi leuwih deukeut tibatan si udin"

"Tabib Tiandi, kuring Firman Kusumah, anak Wahyu Kusumah, anjeun inget?" Ceuk Firman cocorowokan di rohangan tunggu anu mémang geus kosong.

Satpam buburu negor,
"Pa ieu geus peuting, lain jam prakték, anjeun kudu balik deui isukan. Ulah cocorowokan kitu"

Firman mureleng ka satpam,
"Kulawarga kuring ka tabib Tiandi geus ngalanggan salila 50 taun, rék jam sabaraha waé kuring datang, tabib Tiandi pasti bakal kaluar lamun nyaho kuring anu datang"

Sabab aya anu cocorowokan, Tiandi anu mémang geus istirahat ngurunyung ti lantéi-2 bari heuay sarta geus maké piyama saré,
"Firman, Aya naon anjeun di Bandung?" Ceuk Tiandi nanya.

Firman buburu némbalan,,
"Lamun dicaritakeun mah panjang, ayeuna kuring butuh ditulungan ku anjeun nyageurkeun panyakit dadakan"

"Sok diuk heula, caritakeun naon anu dikeluhkeun jeung naon sabab musababna" ceuk Tiandi bari diuk dina korsi rohangan tunggu.

Firman ogé ahirna diuk terus nyaritakeun panyakitna sasuai hasil pamariksaan dokter syaraf di rumahsakit.

"Nékrosis?" Tiandi kerung, terus nanya deui,
"Naon panyababna? Sabab mustahil aya jelema ujug-ujug keuna nékrosis bari eweuh gejala ti saméméhna"

"Kuring ogé teu ngarti, dokter rumah sakit ukur nyebutkeun yén ieu gejala neurologis" témbal Firman.

"Kuring teu bisa" ceuk Tiandi gogodeg.

"Tapi, ceuk dokter rumah sakit, anjeun kungsi nyageurkeun paraplégia. Ieu pan sarua lumpuh, naon bédana? Piraku teu bisa" ceuk Firman.

"Kuring ngarti, mémang kuring kungsi nyageurkeun paraplégia, tapi lain ku kamampuan kuring, tapi ku ubar ajaib kueing anu ngan ukur aya hiji-hijina, kuring masih boga satengah tablet deui. Sabenerna eta geus cukup keur ngubaran anjeun" ceuk Tiandi.

Firman bungah kacida ngadéngéna,
"Mana ubarna, 100 juta ku Kuring dibeuli ayeuna kénéh"

Tiandi seuri,
"Firman. Sabab ubarna euweuh deui, sésa ubar éta keur diri kuring sorangan. Kuring geus kolot, sanajan ayeuna katempo jagjag, tapi babari kaserang panyakit. Kuring hayang bisa babakti ngubaran jelema di Bandung leuwih lila. Jadi dimana kuring gering, kuring kudu cageur deui. Anjeun kudu bisa ngamaklum"

Firman langsung deku,
"Kulawarga kuring geus 50 taun jadi langganan anjeun. Piraku ayeuna kuring gering anjeun embung nulungan?"

Tiandi ngahuleng ngarasa bimbang. Sanajan dirina butuh ku ubar ti Udin, tapi lantaran nalurina sabagé saurang tabib anu kudu nulungan batur, komo deui ayeuna anu butuh Firman anak Wahyu Kusumah anu geus jadi langgananna salila 50 taun. Daék teu daék ahirna Tiandi pasrah,
"Hayu ka rohangan prakték, kuring rék mikeun ubarna ka anjeun"

Firman atoh pisan sarta nganuhunkeun terus nuturkeun Tiandi asup ka rohangan praktékna.

Karék ogé tiandi rék ngaluarkeun ubarna, Zofia datang bari ngarérét ceuceub ka firman. Terus Zofia ngaharéwos ka Tiandi anu keur diuk pahareup-hareup jeung Firman.

Lantaran dirérét ku Zofia, daék teu daék Firman ngarasa ngaruy nempo kageulisan Zofia anu anyar panggih. Firman mencrong bari kumétap kana bujur Zofia anu posisina keur rada nonggéng sabab keur ngaharéwos ka Tiandi. Matana terus mencrong ngarérétan awak Zofia ti luhur tepi ka handap, utamana lebah bujur jeung dada Zofia. Panon firman nepi ka peureum sabab kaambeu awak Zofia anu seger, seungit ramuan ubar.

Saenggeus ngadéngé anu diharewoskeun ku Zofia, Tiandi ngagebeg. Buburu ngagusur Zofia ka rohangan séjén. Terus nanya,
"Maksud anjeun si Firman geus nyinggung guru Udin?"

Zofia unggeuk,
"Muhun Ki, Firman parantos ngahina ibu icih. Sanés mung ngahina, Firman ogé ngagoda ibu Icih supados keresa ngiring ka anjeunna bari di bibita ku artos 100 juta"

Tiandi ngagedur nafsu, ambek pisan ngadéngéna,
"Musuh guru Udin sarua jeung musuh aing!" Pokna bari kekerot ngagedig deui ka rohangan prakték.

Tiandi langsung diuk sarta nanya teugeug ka Firman,
"Poe ieu, anjeung geus nyinggung jelema anu ngarana Udin Subrata?"

Firman unggeuk, bari seuri,
"Oh, tabib ogé nyaho? Enya, si Udin geus ngawiwirang kuring. Tapi anjeun teu kudu hariwang, kuring bakal bisa ngabales, iraha-iraha si udin pasti bakal dipaéhan sarta pamajikanna kudu jadi pamajikan kuring"

Tiandi langsung nangtung bari ngagebrag méja,
"Kaluar ayeuna kénéh!"

"Tabib, anjeun kunaon?" Firman colohok.

"Montong nanya kunaon, kaluar!" Ceuk Tiandi ambek.

"Naon salah Kuring?" Ceuk Firman bingung.

Tiandi bener-bener ambek,
"Anjeun geus ngaganggu maung saré, anjeun ngahina pa Udin jeung pamajikanna sarua waé jeung nyabok beungeut kuring. Ulah wani-wani datang deui kadieu. Kaluar!"

Firman colohok,
"Maung saré? Maung saré naon? Ukur lalaki pangangguran anu ngagawékeun pamajikanna pikeun nganafkahan dirina, anu kitu disebut maung saré? Kuring datang ka Bandung dipihormat ku kulawarga Wawan Kusumah, malah dibéré incuna keur ngabaturan kuring saré. Tapi naha ku anu séjén kuring dianggap runtah, kaasup ku anjeun. Aya naon sabenerna?"

"Bangsat! Lain ngarumasakeun salah tapi malah beuki ngahina pa Udin, kaluar!" Tiandi nyorowok bari malédogkeun stémpel klinik kana sirah Firman

Firman teu sempet ngagiwar, stémpel ngabeletak kana tarangna, Harita kénéh tarangna langsung menyendol sagedé Endog.

Firman nangtung bari molotot,
"Nasib anjeun bakal sarua jeung si Udin, ulah tenang hirup. Anjeun kudu paéh sarta incu anjeun kudu daék jadi pamajikan kuring" ceuk Firman bari ngangkat korsi terus diheumbatkeun kana sirah Tiandi.

Sanajan geus kolot, Tiandi ogé kungsi diajar silat. Komo deui ayeuna kondisi awakna geus jagjag saprak diubaran ku Udin. Firman anu pendék jaba gendut lain lawanna. Tiandi ngagiwar, korsi ukur ngababuk angin.

Lantaran teu keuna, Firman ngaheumbatkeun deui korsina.
"Bikeun ubarna ka aing!"

Tapi dadana ngadadak eungap sabab suku Zofia geus leuwih tiheula asup ngahantem dadana bari ngarebut korsi tina leungeunna. Awak Firman ngajoprak nangkarak bengkang.

Zofia ngaléngkah bari ngejejekeun sukuna kana beuheung Firman.
"Mantog!" Ceuk Zofia bari nunjuk kaluar.

Satpam anu ngadéngé aya riributan di rohangan prakték buburu asup sarta ngagusur Firman langsung dibalangkeun kaluar. Nempo Firman digusur sukuna kaluar sarta dialungkeun ku satpam. Karsidi ogé sieun, buburu lumpat nyusul kaluar.

"Inget omongan aing bieu Tiandi! sia bakal paéh, incu sia bakal dipaksa ngalayanan bobogaan aing!" Ceuk Firman bari ugal-ugil nangtung dibantuan ku Karsidi.

Zofia rék ngudag kaluar, tapi ditahan ku Tiandi.

Karsidi anu mémang teu nyaho masalahna nanya,
"Aya naon Firman, Aya kajadian naon di rohangan prakték?"

"Gara-gara si Udin, si Tiandi mumul ngubaran aing" ceuk Firman.

Karsidi colohok,
"Udin deui Udin deui" gerentesna.

"Si Udin jeung Tiandi. Duanana kudu modar dina leungeun aing, duanana kudu masrahkeun awéwéna ka aing" ceuk Firman kukulutus.

Karsidi kasinggung,
"Terus kumaha anak kuring si Unah?"

"Béda deui, si Unah tetep pamajikan utama kuring" ceuk Firman muncereng ka Karsidi.

Karsidi ahirna ngarasa reugreug,
"Firman. Anjeun bener, si Udin kudu buburu dipaéhan. Lamun si Udin paéh, anjeun jeung si Unah bisa cicing di villa Bougenville, éta kuduna villa milik Unah anu geus dirampog ku si Udin"

Firman ngarasa dihina ku Tiandi, geus sidik ubarna aya dimanéhna, tapi teu daék mikeun. Malah Firman diusir ku cara teu sopan. Kapaksa peuting ieu Firman moal bisa ngasaan deui ngeunahna palayanan Unah. Isukan Firman boga niat rék neleponan sababaraha paguron, sarta rék nyéwa sababaraha ahli silat pikeun maéhan Udin.

Karsidi inget isukan bakal ngajak Isah néangan Imah téa, jadi daék teu daék kudu nanya ka firman,
"Firman, peuting ieu Unah can bisa ngalayanan anjeun. Anjeun masih rék méré duit?"

Firman mureleng ka Karsidi,
"Salila panyakit kuring can cageur, kabéh disetop heula. Isukan si Unah kudu maturan kuring manggihan babaturan anu boga pabrik farmasi. Susuganan manéhna bisa nyadiakeun ubar keur panyakit kuring"

"Alus! Salila masih aya jalan, tetep ubaran kumaha waé carana" témbal Karsidi.

"Ayeuna balik, tapi nyimpang heula ka apoték. Pangmeulimeun kuring ubar kuat, rék dicobaan ku ubar kuat heula keur peuting ieu" ceuk firman bari buburu naék kana mobil.

Karsidi ukur unggeuk. Terus naék ogé kana mobil. Di jalan, Karsidi markirkeun heula mobilna di hareupeun apoték 24 jam, sabab Firman ukur dikokolor, jadi Karsidi anu turun meuli ubarna. Sanajan éra ngomongna, ahirna meunang ogé ubar mangrupa jamu tinyuh jeung tisu mégic.

"Hayu burukeun gas mobilna sangkan gancang tepi ka imah. Bejaan Unah sangkan ngalayanan kuring peuting ieu" ceuk Firman bari narima kerésék ubar ti Karsidi.

Karsidi ukur gogodeg pasrah. Sabagé bapana Unah, diparéntah ku Firman meuli ubar kuat keur dipraktékkeun ka anakna. Bari anu nitah saumuran jeung dirina jeung can sah jadi salaki. Sanajan hayang nyabok Firman, tapi Karsidi neger-neger manéh, kapaksa nurut sabab keur butuh duit keur meuli imah.

Di villa Kusumah, harita Unah geus balik ka kamarna. Geus dibaju sarta geus teu ceurik deui sanajan tapak cabokan leungeun Firman dina pipina can leungit. Unah keur dipatahkan ku Isah cara ngalayanan lalaki sangkan bobogaanna gancang hudang, bari ditémbongan sababaraha vidéo déwasa tina ponsélna. Unah unggut-unggutan ngadéngé pangajaran ti indungna.

Teu lila kadéngé mobil eureun.
"Tuh, sigana Firman balik, Ema turun heula, manéh tungguan didieu, inget pesen Ema, layanan Firman sing bener. Ulah poho ménta deui duit"

Tiandi masih ambek, dua jelema geus datang lain dina jam prakték bari duanana mawa masalah anu sarua, hayang dicageurkeun saenggeus boga urusan jeung Udin.

Junaédi mah leuheung, Tiandi bisa langsung nolak sabab nyaksian kajadianna di rumah sakit. Tapi ku Firman, ampir Tiandi mikeun ubarna lamun teu dibéjaan ku Zofia. Saupama ubar kaburu kabikeun ka Firman sarta panyakit Firman cageur, tada teuing Udin bakal ambek ka dirina.

"Untung anjeun datang sarta buburu ngabéjaan aki, lamun henteu, ubar ajaib pa Udin anu ngan ukur satengah pasti geus diteureuy ku si bebengok Firman" ceuk Tiandi ka Zofia.

"Abdi ningal dina sosméd, aya anu posting vidéo riributan di pertemuan Ikatan Pengusaha Jawa Barat. Firman mémang diicalkeun kamampuan kalalakianna ku guru" témbal Zofia.

Tiandi unggeuk,
"Aki ogé rada anéh urat syaraf bisa dipegatkeun tanpa aya karuksakan diluar. Ukur guru anu bisa ngalakukeunna. Hanjakalna ku aki tadi teu kapikiran"

"Saha waé anu parantos nyinggung guru, hukuman naon waé ogé pasti pantes. Margi guru saupami masihan hukuman tara sagawayah, pasti satimpal sareng kalepatanna" témbal Zofia.

Tiandi kaciri bingung,
"Naon anu kudu di lakukeun ku aki ayeuna? aki sieun guru ambek"

"Aki Kedah nelepon kulawarga Wahyu Kusumah di Banjar. Carioskeun terus terang yén Firman didieu ngadamel masalah ageung" ceuk Zofia.

Tiandi unggeuk, buburu nyokot ponsélna anu ngagolér dina méja. Tiandi rék nelepon Bihaéni Kusumah, indungna Firman. Taun kamari, Bihaéni anu umurna 83 taun keur sakarat, Tiandi anu ngubaran. Sanajan jauh ti Jakarta kudu ka Banjar, tetep ku Tiandi dijugjug, sarta kudu cicing saminggu di Banjar pikeun narékahan panyakitna, anu ahirna cageur.

Saenggeus telepon nyambung, tiandi nyarita,
"Bihaéni, kuring Tiandi"

"Tiandi, syukur anjeun nelepon. Tadina kuring anu rék ngabéjaan yén bulan hareup kuring ulang taun anu ka 84, anjeun boga waktu datang ka Banjar?"

Tiandi ngarahuh, terus nyarita deui,
"Bihaéni. Kuring geus 50 taun ngubaran kulawarga anjeun, ti mimiti kolot anjeun, mitoha anjeun nepi ka salaki anjeun sawaktu masih hirup. Taun kamari nyawa anjeun ogé disalametkeun ku kuring. Malah kuring geus nganggap kulawarga anjeun saperti kulawarga kuring sorangan. Tapi poé ieu kuring ngarasa kuciwa sarta ngarasa dikhianatan. Kapaksa mimiti poé ieu jeung saterusna kuring moal bisa ngalayanan kulawarga anjeun deui"

Bihaéni ngarénjag,
"Tiandi. Aya naon? Kunaon maké rék megatkeun babarayaan?"

Tiandi ngarahuh deui,
"Sabab kolot anjeun bageur tibaheula, kuring ogé geus mulangtarima ku ngubaran kabéh kulawarga anjeun tanpa ngarepkeun imbalan nanaon. Sanajan jauh tetep dijugjug tanpa loba ngeluh"

"Enya, terus naon masalahna? Naha kuring ngalakukeun kasalahan? Sok nyarita, ulah asa-asa" ceuk Bihaéni.

"Lain anjeun anu salah, tapi Firman, anak anjeun" témbal Tiandi.