Explore
97. Udin datang rék nulungan Icih
Fantasy
Series
60
"Lastri. Sia awéwé anu matana geus dilolongkeun ku mobil jeung duit. Sifat sarakah sia anu ngakibatkeun otak sia teu bisa mikir jejeg. Mémangna aing sudi jadi minantu sia? Aing hayang ngasaan awak Icih, lain ukur aing, bapa aing ogé hayangeun ka sia" ceuk Junaédi bari cacalakatakan deui.
Jujun anu titadi keur nungguan di jero kamar bari ngadédéngékeun ahirna kaluar bari nyekelan péstol. Jujun ngarandeg colohok nempo Icih. Paingan Junaédi nepi kabungbulengan da mémang Icih geulis pisan. Biwirna langsung kumétap terus nyarita ka Junaédi,
"Junaédi. Anjeun bener. Tapi salian ti indungna, bapa ogé hayang ngasaan anakna"
Lastri ngarénjag, bari buburu hudang,
"Bangsat, anjeun anak jeung bapa katurunan iblis"
"Sia ogé iblis. Saurang indung mustahil masih boga fikiran masih hayang ngajodokeun anakna anu geus boga salaki ka lalaki séjén lamun sia lain iblis" ceuk Jujun bari ngajenggut buuk Lastri sarta nodongkeun pestolna kana tarang Lastri.
Ngadéngé omongan bapana, Junaedi nyakakak deui. Terus nyarita ka Lastri jeung Icih,
"Saacan aing jeung bapa aing ngasaan awak maranéh, aya hadéna ngalalajoan heula si Udin dipodaran didieu"
Lastri némbalan,
"Junaédi. Lamun anjeun dendam ka si Udin. Kunaon kudu ngorbankeun kuring jeung Icih? Masalah si Udin kudu paéh, kuring moal paduli. Ayeuna bébaskeun heula kuring jeung anak kuring"
"Ceuk aing tadi naon? sakali asup kadieu, moal aya anu bisa kaluar kalawan salamet. Masih can ngarti?" Témbal Junaédi nyorowok ka Lastri.
"Bibi ngarti Junaédi. Anjeun sabenerna pamuda bageur. Anjeun pasti dendam ka si Udin lantaran geus ngajieun suku anjeun potong. Tapi salah bibi jeung Icih ka anjeun naon?" Ceuk Lastri bari mimiti ngahinghing ceurik.
Junaédi molotot,
"Ceuk sia aing pamuda bageur? Bageur timana? Aing anu mayar 2 juta ka supir treuk runtah sangkan nabrak mobil sia. Ngan hanjakal sia jeung salaki sia teu modar"
Icih ngarénjag ngadéngéna,
"Oh, jadi anjeun biang kérokna? Salah naon kolot kuring ka anjeun make jeung kudu paéh duanana?"
Junaédi seuri sinis,
"Duanana teu salah. Tapi sia anu salah. Aing bogoh tibaheula ka sia tapi sia teu daék muka haté keur aing. Lamun kolot sia duanana geus modar. Terus si Udin ogé modar. Hartina kari sia anu nyésa. Lamun kabéh geus euweuh, moal aya alesan sia kudu nolak aing pan?"
Lastri buburu nanya,
"Terus naon maksud manéh nawaran rék ngubaran salaki kuring bari mawa si Joni? Manéh anu nyilakakeun, kunaon manéh ogé anu rék nyageurkeun?"
Junaédi nyéréngéh,
"Sabab teu modar. Lamun teu modar, nya kudu dicageurkeun sangkan si Icih nganuhunkeun ka aing sarta daék narima aing. Ngan hanjakan digagalkeun ku si Udin"
"Jun, tong loba carita deui. Kumaha lamun suku si Lastri dipéngkoran ayeuna ku bapa, manéh satuju?" ceuk Jujun ka Junaédi bari nodongkeun péstolna kana pingping Lastri.
Junaédi gogodeg,
"Ké heula pa, sabar. Kulantaran si Udin, kabéh rencana kuring gagal. Si Udin anu nitah kang Bahar ngabalangkeun kuring tina jandéla rumah sakit nepi ka suku kuring cacad. Harita, hiji ogé euweuh anu ngabéla kueing, jadi lain ukur suku si Lastri, suku si Icih ogé kudu péngkor, da kabéh saruana. Tapi saenggeus modaran si Udin"
"Anjeun teu sieun dibui?" Icih nanya.
"Asal geus ngasaan awak anjeun, tong boro dibui, sanajan paéh aing moal panasaran" témbal Junaédi.
Awak Icih mimiti ngadégdég ku kanékadan Junaédi, Lastri ogé sarua. Malah Lastri mah nepi ka ngompolan manéh sagala, sabab péstol dina pingpingna beuki ditekenkeun ku Jujun. Aya rasa hanjakal dina haté Lastri, tapi kabeh geus telat. Jadi Lastri neuteup ka Icih,
"Cih, Hampura Ema, gara-gara Ema anjeun kudu aya didieu"
Icih teu némbalan sabab masih keuheul. Sukuna langsung leuleus terus ngagolosor andréprok diuk bari ngageunggeuik ceurik.
Nempo Icih geus teu ngalawan deui, Junaédi ngaleupaskeun ranggeumanna tina pigeulang leungeun Icih. Terus ngadeukeutan ka Lastri.
"Leuwih hadé sia ogé diuk ulah loba ngalawan. Tungguan si Udin datang kadieu" ceuk Junaédi bari muringis terus nagog nyokot krukna sabab sukuna karasa nyeri jeung cangkeul.
Lastri ahirna diuk, terus ngorondang ngadeukeutan ka Icih. Duanana langsung silih rangkul ceurik paungku-ungku.
Lastri nyarita ka Icih bari nginghak,
"Kurang kumaha Ema geus ngingetan ka anjeun. Si Udin ukur runtah anu ngan bisa nyilakakeun kulawarga. Kunaon manéh meni beurat-beurat teuing ka si Udin?"
Lastri disurungkeun ku Icih,
"Dina kaayaan kieu Ema masih ngalepatkeun kang Udin? Kacida Ema mah!"
Lastri morongos,
"Jadi miturut anjeun, si Udin leuwih aya hargana tibatan Ema. Kitu maksud maneh?"
Junaédi ngabantingkeun krukna,
"Gandeng! sia maraséakeun naon? Sia duaan rék modar. Urusan sia ayeuna siap-siap ngalayanan aing jeung bapa aing. Masalah si Udin geus jadi urusan aing, lain urusan sia deui"
Terus Junaédi ngadeukeutan ka Lastri langsung nagog,
"Bi, kuring hayang ngadéngé. Rék anjeun heula atawa Icih heula anu rék ngalayanan kuring ayeuna? Kuring geus teu sabar"
Lastri langsung pias. Lastri teu nyangka nyatana Junaédi ogé hayang ngagadabah dirina.
"Dasar anjing, cuih!" Lastri nyiduhan beungeut Junaédi anu nampeu dina beungeutna.
"Umur aing sarua jeung umur indung sia, kunaon teu indung sia waé hakan?"
Junaédi nampiling pipi Lastri satarikna nepi ka Lastri langsung ngagolér.
"Koplok! Dasar iblis, ngomong ogé siga iblis. Ukur sia anu daék ngahakan getih anak, ngagorogotan rejeki anak. Wani nyebut aing anjing padahal sia leuwih hina ti anjing"
Saterusna buuk Lastri dijenggut sangkan diuk deui.
"Ayeuna si Udin rék ditelepon ku aing sangkan datang kadieu. Dua sukuna rék dipéngkoran terus rék sina lalajo pamajikanna disaréan ku kuring. Geus kitu sirahna rék dibitukeun ku péstol" ceuk Junaédi bari nyokot HP dina tas Icih, dipaké nelepon Udin.
Udin karék tepi ka Imah balik ti klinik Tiandi. Nempo aya telepon ti Icih, buburu ditarima, tapi anu kadéngé sora Junaédi,
"Reuwas ngadéngé sora aing?"
Udin ngarénjag,
"Junaedi? Kunaon nelepon maké HP Icih bari ngomong kasar ka kuring?"
Junaédi nyakakak,
"Lantaran pamajikan sia keur ditangkeup ku aing, rék ditaranjangan terus disaréan. Sia geus kawin sataun tapi teu bisa ngahasilkeun budak. Jadi ku aing rék dibantuan, ayeuna aing rék ngamimitian ngajieun ceulina heula keur anjeun"
Udin langsung nyorowok,
"Junaédi. Lamun wani ngalakukeunna, ulah ngarepkeun isukan manéh jeung kabéh kulawarga manéh masih kénéh aya anu hirup"
Junaédi nyakakak,
"Anjeun boga waktu 20 menit pikeun datang kadieu nyalametkeun Icih. Alamatna ayeuna ku aing di shareloc"
Kadéngé sora Icih,
"Kang ulah kadieu. Junaédi duaan sareng bapana bari kagungan péstol"
Kadéngé sora pipi Icih dicabok disusul ku sora Junaedi anu nyorowok,
"Bangsat! Saha anu nitah sia milu ngomong? Lamun si Udin teu datang, sia bakal modar"
Ngadéngéna Udin langsung ngagidir ambek,
"Kuring pasti datang, tungguan"
"Sorangan, montong mawa batur atawa pulisi. Katempo anjeun mawa anu séjén. Icih pasti modar" ceuk Junaédi.
Udin nutup teleponna buburu ngarawél konci BMW Mardi anu ngagantung dina témbok langsung ngabiur ka bungalow sasuai alamat anu sihare ku Junaédi. Kabeneran peuting, jadi jalan lancar. Mobil dikebut satarikna, nafsu maéhan Udin geus ngagedur. Hayang buburu ngancurkeun sirah Junaédi.
Di bungalow, Junaédi keur babarakatakan jeung bapana. Sabab ngarasa yakin bakal bisa maéhan Udin. Rencanana pas Udin datang, suku Udin bakal ditémbak heula duanana. Terus rék sina ngalalajoan heula pertunjukan déwasa anu rék diperankeun ku Junaédi jeung Icih. Pasti Udin bakal leuwih nalangsa.
Jujun nangtung ngadeukeutan Lastri, terus nyarita ka Junaédi,
"Jun, bapa rék tiheula. Anjeun didieu jaga Icih bari nungguan salakina datang" pokna bari mikeun péstolna. Sakilat leungeuna ngangkat awak lintuh Lastri terus dipanggul rék dibawa ka kamar teu paduli érok Lastri baseuh ku ciompol.
Lastri jejeritan bari tétéjéh,
Junaédi nyarita,
"Pa, sabar heula. Saha anu rék ngaméra, pan butuh videoo jeung fotona. Meuning kénéh engké dimana cokor si Udin geus dipéngkoran, jadi kumplit dina vidéona bakal aya minantu anu keur ngalalajoan mitohana ditaranjang"
"Ideu alus. Tapi bisa dilakukeun di rondeu kadua" ceuk Jujun bari ngabantingkeun Lastri sabab teu eureun terus jejeritan bari tétéjéh. Padahal can tepi ka kamar.
Lastri ngocéak, bari gugulitikan. Saurang awéwé anu umurna geus kolot dibantingkeun langsung kana ubin. Puguh wé awakna asa rémék. Jujun ngajenggut buuk Lastri terus digusur ka kamar. Nempo Lastri di gusur, Icih rék nangtung nulungan, tapi beuheungna dibabuk maké kruk ku Junaédi.
Jujun teu nyangka Lastri bakal terus ngalawan. Padahal buukna dijenggut bari digusur. Tapi leungeunna tuluy ngopépang néangan pamuntangan, sukuna ngahaja dikait kaitkeun kana suku méja atawa suku korsi anu kaliliwatan. Nepi ka Jujun ngarasa kawalahan.
Nempo bapana masih can hasil mawa Lastri ka kamar, Junaédi nyarita,
"Pa. Si Udin bisa datang iraha waé, lamun bapa teu buburu, kuring moal sanggup nyinghareupanna sorangan"
Jujun ahirna ngalésotkeun buuk Lastri, cangkéng Lastri ditalapung satarikna terus Jujun nagog bari molotot ka Lastri,
"Ngajedog! Tungguan aing modaran si Udin heula"
Lastri ngadégdég terus ngoréjat diuk bari murungkut ngésod undur-unduran ka sisi nyarande tungkul kana tembok bari nangkeup harigu bari terus-terusan ceurik. Lastri jeung Icih ukur bisa pasrah bari méménta ka anu maha kawasa sangkan Udin buburu datang. Malah saumpama Udin teu datang, icih geus boga niat rek maéhan manéh saacan awakna digadabah ku dua jelema biadab ieu.
Icih ngorondang nyampeurkeun ka Lastri terus diuk ngaréndéng, sarua tungkul nyarandé kana tembok bari terus-terusan ceurik.
Mobil Udin geus asup ka jero gerbang. Nempo mobil Icih, Udin beuki yakin Icih mémang aya didinya. Jadi Udin turun terus nelepon HP Icih.
"Kuring geus tepi, dimana anjeun?
"Anjeun sorangan?" Témbal Junaédi.
"Enya" ceuk Udin.
Junaédi buburu nempoan kaluar tina jandéla mastikeun yén di luar bener euweuh sasaha. Lampu taman mémang caraang, jadi bakal jelas katempo lamun aya jelema séjén.
"Leumpang ka tonggoh, tuturkeun lampu taman. Ukur aya hiji wangunan, panto teu dikonci. Kuring bakal nalingakeun tina jandéla, angkat leungeun duanana kana luhureun sirah. Lamun henteu, hulu si Icih bakal ditémbak" ceuk Junaédi langsung nutup teleponna terus nyokot sirit konci panto anu tadi dibalangkeun ka juru rohangan. Junaédi balik deui kana panto sarta muka tulakna.
Udin lumpat nuturkeun lampu taman, saenggeus bungalowna katempo. Udin leumpang bari nunda dua dampal leungeunna dina sirah.
Nempo Udin mémang datang sorangan, Junaédi muka panto bari ngalungkeun borgol anu ngagantel dina cangkéngna ku leungeun kéncana ka Udin. Sedengkeun leungeun katuhuna nodongkeun pestol kana sirah Udin.
"Borgolkeun kana leungeun anjeun" ceuk Junaédi.
Icih anu ngadéngé Udin geus datang, langsung curinghak. Buburu Icih nyorowok,
"Kabur kang, salira badé dipaéhan"
Bari masangkeun borgol kana leungeunna, Udin ngaérét ka jero, nyampak Icih jeung Lastri keur nagog bari nyarandé kana tembok keur dijaga ku Jujun. Udin reugreug terus seuri bari ngacungkeun dua leungeunna anu geus diborgol ka Junaédi,
"Borgolna geus dipasang"
Junaédi nyakakak. Jujun ningalkeun Icih jeung Lastri terus nyokot péstol tina leungeun Junaédi sarta ngaléngkah kaluar. Congo péstol diantelkeun kana sirah tukang Udin.
"Asup!"
Udin ngagugu, bari tetep seuri Udin asup ka bungalow kalawan tenang teu kaciri sieun. Senggeus Udin jeung Jujun asup, panto buburu ditutupkeur sarta ditulakan deui ku Junaédi.
"Sia anu ngarana Udin? Anu geus nitah Bahar ngalungkeun anak aing tina jandéla rumah sakit? Aing Jujun, bapana Junaédi" ceuk Jujun bari molotot ka Udin.
Udin teu némbalan, tapi ngarérét ka Icih anu masih ceurik,
"Nyi. Hampura akang telat"
Share this novel
Guest User
