Helena masih duduk sebelah aku. Muka dia separuh senyum, separuh blur. Tangan dia main-main dengan hujung straw dalam gelas. Mata dia sudah separuh pejam tapi kadang dia gelak dengan straw.
Aku pandang dia sengih tak berhenti. "Comel betul bila bodoh."
Tiba-tiba... "Woi... siapa tu??"
Aku toleh. Ghibran muncul semula dari lantai dansa. Muka dia terkejut gila. Tangan pegang gelas, nafas laju macam baru lari dari jin.
Dia tunjuk ke arah Helena. "Eh... tu bukan Helena ke?? Helena motor R6 tu??"
Aku angguk perlahan. Senyum makin lebar. "Ahaaa... the one and only!"
Ghibran berdiri tegak. "GILA SIAL! Macam mana dia boleh ada sini?? Dia high ke? Kenapa dia duduk macam patung ikea?"
Aku gelak besar. Sambil angkat gelas, minum sikit, aku pandang dia balik.
"Bro... kau takkan percaya. Aku tengah jalan-jalan... lepas layan muzik sikit... tiba-tiba... BOOM." Aku tunjuk ke arah Helena yang tengah goyang kepala perlahan, entah ikut lagu apa.
"Dia berdiri tepi dinding, tangan pegang botol, muka blur macam budak sesat. Aku pandang, aku tahu itu jodoh aku."
Ghibran angkat kening. "Kau tarik dia ke meja terus?"
Aku angguk bangga. "Sumpah. Laju aku jalan tarik tangan dia, dudukkan dia kat sini. Aku sikat rambut dia sendiri. Usap hidung dia. Dia tak lawan. High. Tapi lawa."
Ghibran duduk perlahan atas sofa sebelah Reza. "Kau ni... buaya paling laju aku pernah kenal. Orang lain pakai ayat, kau pakai opportunity."
Aku gelak lagi. "Aku tak sentuh dia pun. Aku jaga je. Tapi sumpah... comel gila."
Helena tiba-tiba ketawa. "Hehehe... straw ni nak makan aku ke...?"
Ghibran toleh perlahan. "Weh Azfar... aku takut tapi aku nak gelak..."
Helena masih goyang kepala. Tangan dia ketuk straw dalam gelas. "Kenapa kau tengok aku? Aku tengok kau baliklah. Bodoh punya straw."
Ghibran tengok aku. Mata dia bulat. "Weh... dia okay ke ni? Atau kita kena panggil ambulans?"
Aku angkat bahu. "Dia okay. High je. Bukan nak mati. Tapi straw tu nasib kurang baik malam ni."
Helena tiba-tiba jeling Ghibran. Serius. Tapi mata dia masih layu. "Eh kau... kau jangan ambil straw aku. Straw ni boyfriend aku sekarang."
"WHAT THE F..." Ghibran terus undur sikit.
Aku tergelak sampai pegang perut. "Kau kena faham, Ghibran. Sekarang dia tengah bercinta. Dengan straw. Kau third party."
Ghibran angkat tangan surrender. "Takpe. Aku taknak rampas straw kau, Helena. Kau dengan dia bahagia ya."
Helena senyum. Bahagia. Lepas itu dia bisik pada straw. "Tengok tu, dia cemburu. Kau kena sayang aku lebih malam ni."
Aku gelak lagi. Muka aku sudah merah. "Bro, sumpah aku tak pernah tengok perempuan se-high ni... tapi tetap lawa. Macam heroin filem rosak."
Ghibran geleng kepala. "Kalau straw tu boleh bersuara, confirm dia lari keluar kelab."
Helena tengah peluk gelas dia. Muka dia bahagia. Rambut dia serabai. Mata dia kabur. Tapi senyum dia... senyum orang bercinta. Dengan straw. Aku masih ketawa kecil. Tiba-tiba...
Ghibran sandar ke depan. Muka dia serius... tapi bibir senyum macam nak menyakat budak tadika.
"Helena... straw tu dah curang dengan aku tadi. Dia pegang bibir aku time kau tengah gelak."
"APA?!" Helena terus tegak. Dia jeling gelas dia.
"Straw ni... curang?!"
"A'ah. Dia cakap dia nak pindah rumah. Taknak duduk dalam air kau dah."
Helena terus keluarkan straw, campak atas meja. "BOBYYYYYYY!!! KAU TAK SAYANG AKU DAH KE?!"
Aku ketuk dahi sendiri. "Oh Tuhan... straw dia nama Bobby rupanya."
Ghibran makin over. Dia ambil straw itu. "Maaf Helena... Bobby sekarang dah jadi milik aku." Dia gesel straw tu pada pipi sendiri.
Helena buka mulut. "KAU PERAMPAS!!!"
Aku cepat-cepat rampas straw itu dari tangan Ghibran. "Weh. Siallah kau Ghibran. Kau buat dia makin gila."
Ghibran gelak besar. "Sumpah la bro, aku tak tahan. Dia marah straw macam orang marah scandal."
Aku pegang straw tu macam nak selamatkan maruah Helena. "Jangan main-main dengan dia sekarang. Dia high. Kau kacau lagi, aku campak kau masuk tong ais belakang bar."
Ghibran angkat tangan. "Okay okay. Aku surrender. Bobby selamat. Tapi sumpah lawaklah perempuan ni..."
Aku jeling. "Dia bukan 'perempuan ni'. Dia Helena. Dan malam ni, dia aku punya."
Helena masih duduk. Muka dia kerut. Bibir dia muncung. Matanya berair.
Aku perhati gerak dia tangan dia genggam kosong. Senyap.
"Helena... kau okay ke?"
Tiba-tiba...
"UWAHHHHHHHHHHHH!!!"
Dia menangis. Kuat. Terkejut aku. Ghibran terus tersedak air. Reza... masih mamai, tapi mengeluh dalam tidur.
Helena terus peluk aku kuat. Tangan dia melingkar pada pinggang aku, muka dia tanam di dada aku.
"AKU RINDU BOBBYYYYYY!! KENAPA DIA CURANG DENGAN AKU?!!"
Aku terkaku. Tangan aku terangkat macam orang baru tahan lif. "Weh... aku tak ready ni."
Dia makin kuat peluk. Muka dia betul-betul rapat di dada aku. "Aku cuma nak disayangi... kenapa straw pun tinggalkan aku... semua orang tinggalkan aku... semua orang busuk! Semua! Semua!!"
Aku gosok belakang dia perlahan. "Okay okay sayang... Bobby tak tinggalkan kau. Bobby ada sini. Dia tengah recharge dalam poket aku."
Helena makin kuat nangis. "AKU SAYANG DIAAAAAA!!"
Ghibran sudah bengkok badan ketawa. "Wehhh aku tak tahan! Ini drama straw paling menyakitkan dalam hidup aku!"
Aku jeling Ghibran tajam. "Kau diam! Bini aku tengah berkabung ni!"
Helena masih peluk aku. Bahagian depan baju aku sudah basah sikit entah air mata atau air hidung. Nafas dia berat. Badan dia lemah.
Aku tepuk belakang dia perlahan. "Okay sayang... Bobby sayang kau. Dia tunggu kau kat rumah. Dia tak curang. Dia kena culik tadi."
Dia senyap. Senyap dua saat. Tiba-tiba...
ZAAAAP!
Dia capai botol atas meja. Satu botol besar tinggal separuh. Sebelum aku sempat tahan, dia teguk.
TERUS TEGUK! Laju. Banyak. Tanpa henti.
"HELENA!! WEYH!"
Aku terus pegang botol itu tapi dia kuat. Tangan dia cengkam botol macam pegang nyawa.
"AKU NAK LUPA! SEMUA ORANG SIAL! AKU NAK LUPA!!!"
"HELENA STOP!! SIAL KAU NAK OVERDOSE KE?!" Aku tarik botol itu kuat-kuat.
Dia meronta. Air arak dah meleleh pada dagu dia, turun ke leher.
"AKU NAK MINUM! BAGI AKU! BOBBY DAH TAK SAYANG AKU! SEMUA ORANG BUSUK!"
"KALAU KAU MINUM SEMUA NI KAU MATILAH BODOH!"
Aku rampas botol itu. Peluk dia kuat. Dia mengamuk dalam pelukan aku sambil tangan dia hentak-hentak dada aku.
"AKU BENCI KAU AZFAR!!!"
"TAK APA! KAU BENCI, KAU MARAH, KAU NAK TUMBUK PUN BOLEH! ASALKAN KAU HIDUP!!!"
Dia terdiam. Nafas dia kasar. Akhirnya... dia longlai. Rebah dalam pelukan aku. Hela nafas dia turun perlahan. Mata dia layu.
Helena... hampir overdose. Tapi masih cantik. Masih rosak. Masih perempuan yang aku nak.
Aku peluk Helena erat. Badan dia sudah lembik. Nafas dia tak stabil. Aku toleh cepat ke arah Ghibran. Dia tengah duduk tepi Reza yang masih tidur tak sedar dunia.
"Ghibran!"
Dia pandang. Mata dia gelisah.
"Aku tunggu dalam Civic. Kau settlekan Reza. Aku tak boleh tunggu. Kalau lambat sikit, Helena betul-betul boleh overdose."
Ghibran angguk. "Go. Aku handle sini."
Aku terus bangun. Peluk tubuh Helena, dia tak lawan langsung. Macam anak patung rosak dalam pelukan aku.
Langkah aku laju. Tembus lantai dansa. Langgar bau arak dan lampu neon. Langgar pandangan pelik orang. Tapi aku tak peduli.
Keluar pintu kelab, angin malam sambut muka aku. Aku heret dia ke kereta. Aku buka pintu belakang kereta kesayangan aku.
Letak dia perlahan. Seat belakang penuh bau minyak wangi Helena. Dia baring. Tangan dia selimut sikit muka.
Mata dia separuh buka. Bibir dia merah. "Azfar... Bobby..."
Aku duduk sebelah dia. Ambil hoodie aku, letak atas badan dia.
"Shhh. Bobby okay. Dia tengah rehat kat rumah straw. Sekarang kau rehat."
Dia goyang kepala perlahan. Mata dia bergenang air mata. Aku usap pipi dia. Sejuk. Pucat. Tapi tetap cantik.
"Kau jangan mati malam ni, Helena. Kalau kau mati... aku ikut sekali."
Aku masih duduk di seat belakang. Helena sudah baring diam. Muka dia separuh tenggelam dalam hoodie aku. Nafas dia perlahan tapi stabil.
Tiba-tiba pintu depan sebelah kiri terbuka. "Weh Azfar... buka pintu depan. Bangkai ni nak masuk!"
Suara Ghibran. Penat. Huru-hara. Aku toleh. "WEH APA JADAH... REZA TAKDE BAJU?!"
Ghibran terpinga. Tengah papah Reza yang separuh sedar hanya pakai seluar jeans. Dada dia terbuka. Bahu dia peluh.
"Aku pun tak tahu mana baju dia! Tadi aku cari kat meja takde! Kat lantai pun takde! Mungkin ada hantu curi!"
Aku gelak sekuat hati. "WEYH SIAL LA! DIA BUAT LAGI? DULU DEPAN PETI AIS, SEKARANG DEPAN ORANG RAMAI?!"
Ghibran buka pintu penumpang depan. "Tepilah... aku nak masukkan bangkai ni."
Dia tolak Reza duduk dalam. Reza separuh rebah atas dashboard. Mulut separuh buka. "Uhh... assignment banyak... jahanam semua..."
Aku sudah ketawa sampai sakit perut. "CERITA BRO. APA JADI?! KENAPA BOLEH JADI STRIPSHOW KAT TENGAH KELAB?!"
Ghibran hempas pintu depan, masuk tempat duduk belakang. Tutup pintu. Tarik nafas panjang.
"Okay weh... tadi lepas kau blah dengan Helena, aku tunggu Reza bangun. Tiba-tiba dia berdiri... buka baju... lepas tu... WEH SUMPAAHH DIA PANJAT MEJA VIP!!"
Aku ketuk bumbung kereta. "TAIK BETUL! KENAPA AKU TAK TENGOK LIVE?! HAHAHA!"
Ghibran geleng kepala. "Dia berdiri atas meja, tangan dia naik ke langit, dia jerit 'AKU TUHAN MARKING KERTAS!'"
"Lepas tu dia nak menari. Tapi dia goyang-goyang sikit... TIBA-TIBA DIA JATUH. Dan terus lena balik."
Aku gelak. "AKU PENING!!"
Kereta bergema dengan suara aku dan Ghibran gelak tak henti. Helena di belakang sedang mamai... tapi tiba-tiba goyang jari.
"Azfar... siapa tu... yang telanjang...?"
Aku usap kepala dia. "Tu kawan kita, sayang. Dia pun stress macam kau... tapi dia tak ada straw."
Aku duduk di seat belakang. Helena baring atas riba aku. Rambut dia berselerak atas peha aku. Nafas dia perlahan.
Ghibran memandu. Tangan dia steady atas stereng. Reza mampus separuh hidup di seat penumpang depan. Badan terdedah, bibir separuh buka, kadang dengkur halus keluar.
Aku senyum seorang. "Weh Ghibran..." Aku sandar sikit, pandang keluar tingkap. "Aku sumpah... aku jaga Helena malam ni."
Ghibran pandang cermin tengah. "Kau jaga macam mana tu? Jaga macam jaga straw dia ke?"
Aku gelak kecil. "Tak lah. Aku taubat bro. Malam ni... aku peluk pun tak. Sentuh tak. Kecuali dia nak muntah."
Ghibran ketap bibir. "Weh jangan buat plot twist. Kau ni ada track record celaka."
Aku pandang wajah Helena. Muka dia pucat tapi cantik.
"Aku tak main dah perempuan lain. Sumpah. Kalau Helena okay lepas ni... aku nak simpan dia. Pegang lepas kahwin je."
Ghibran tergelak. "Kau tu kalau masuk neraka pun, sempat usap paha bidadari sambil cakap 'sabar, tunggu kahwin'."
Aku angkat dua jari. "Tapi yang ni... Helena. Dia lain. Dia rosak. Tapi dia jujur. Dan dia tak pernah minta diselamatkan tu yang buat aku nak lindungi dia."
Ghibran perlahankan kereta bila lampu merah. Dia jeling aku kejap.
"Weh Azfar. Ni kali pertama aku dengar kau cakap macam manusia."
Aku senyum. "Sebab malam ni aku nampak bidadari. Tapi bidadari ni... high. Dan pegang straw. Tapi aku tetap nak nikah dengan dia."
Share this novel