Bab 84

Mature Content Series 1807

Ghibran Haidar

Aku duduk tegak. Tapi jantung aku tak. Depan aku, Ezrik Aslan. IT Manager. Bila dia marah, dia nampak macam ketua mafia yang baru kehilangan sabar.

Sebelah aku, si buaya gila itu. Azfar. Masih boleh senyum. Masih boleh sengih. Masih boleh buat aku rasa nak tikam dia dengan pen.

Kami duduk depan meja dia, macam dua pelajar sekolah yang kantoi merokok belakang makmal.

Ezrik tenung kami. Mata dia sempit. Nafas dia panjang-panjang, macam tengah kira zikir dalam hati nak tahan dari menumbuk. Aku diam. Azfar sengih.

Ezrik bersuara. "Korang ni apahal lari-lari dalam ofis? Ingat ni rumah bapak kau ke?!" Nada dia keras. Berdesing. "Dah besar. Perangai macam haram."

Dia longgarkan ikatan tali leher dia. Lepas itu urut batang leher. Aku nampak urat dia timbul. Seram.

Aku telan liur. "Sorrylah bos..."

Azfar pandang Ezrik, masih senyum. "Tak sengaja bang. Tiba-tiba ada... kecemasan."

Aku jeling Azfar. Macam mana kau boleh tenang sangat weh?! Aku trauma, kau macam tengah audition untuk Maharaja Lawak!

Ezrik sempit mata. "Kecemasan?" Nada dia sinis. "Apa? Tandas meletup? Atau kau dua-dua kena kejar toyol?"

Aku nak gelak, tapi aku trauma. Jadi aku cuma angguk perlahan.

Azfar angkat bahu. "Sikit je Rik. Chill."

Ezrik bangun. Jalan ke arah kami. Berdiri betul-betul depan meja. "Kau ingat aku tak nampak CCTV koridor tadi?"

HATI AKU GUGUR.

Aku tengok Azfar. Azfar masih tenang. Tapi mata dia lain. Dia tahu bahaya itu real.

Ezrik sandar tepi meja. Suara dia perlahan. "Tiga orang masuk stor cleaner. Lepas tu... tiga orang keluar. Lari. Lintang pukang."

Aku pegang lutut. Rasa nak pitam.

"Kau nak aku explain kat HR ke, atau kau nak confess awal-awal?"

Azfar masih sengih. Tapi nada dia perlahan. "Kami... cuma cari mop. Tumpah air kat lantai."

Aku rasa nak sepak dia bawah meja. Mop? Bro, seriously?

Ezrik pandang aku. "Ghibran?"

Aku terdiam. Lama. Akhirnya aku jawab... "...Saya mangsa keadaan."

Aku rasa sudah cukup. Cukuuuup!

Aku trauma, aku malu, dan aku mangsa sebenar. Ezrik masih berdiri depan meja. Mata dia macam CCTV AI scan emosi kami tanpa simpati. Tapi aku sudah penat. Aku buka mulut. Aku terus terang.

"Bos..."

Ezrik pandang aku.

Azfar jeling aku. "Oi!"

Aku angkat tangan. "Azfar sebenarnya tengah beromen dengan Aimi dalam stor cleaner..."

SEPI.

Azfar terus terbatuk kuat. "Wehh gila kau!"

Aku sambung, suara makin tinggi sebab emosi.
"Tapi dia tarik aku masuk sekali! Aku tengah cari powerbank! Aku innocent bos! Aku bukan macam dia!"

Staf luar pejabat sudah makin ramai jenguk tapi mereka tak dengar perbualan kami. Ezrik urut dahi. Perlahan. Dia duduk semula atas kerusi dia. Letak kepala atas meja.

Azfar geleng kepala, lepas itu tampar pelan lengan aku. "Bro! Mulut kau ni..."

Aku tolak tangan dia. "Aku tak nak mati dengan aib ni sorang-sorang! Kalau aku kena warning letter, kau pun kena!"

Ezrik angkat kepala. Mata dia kosong. "Kau tarik dia masuk stor?!" Suara dia perlahan... tapi bergegar macam bom nuklear delay.

Azfar angkat tangan. "Itu salah faham teknikal bos..."

Aku mencelah, "Salah faham kepala bapak dia!"

Ezrik geleng perlahan. Muka dia makin tension. Tangan dia tepuk pipi sendiri sikit-sikit.

"HR dengan IT beromen dalam stor cleaner. Lepas tu intern dengan Azfar. Sekarang Ghibran trauma."

Dia tengok Azfar. "Kau sebenarnya datang kerja ke... buka francais lucah dalam bangunan ni?"

Aku ketuk meja. "THANK YOU, BOS!"

Ezrik masih duduk, kepala dia sandar di meja. Macam sudah redha ditelan bumi. Aku tarik nafas lega sebab sudah luah semua.

Tapi sebelah aku... Azfar. Muka dia berubah. Muka buaya naik angin. "KAU GILA KE GHIBRAN?!"

Aku tersentak.

"Woi!" dia tolak bahu aku. "Kau tahu tak apa kau buat tadi tu?!"

Aku angkat tangan. "Aku cakap je benda betul!"

"BETUL KEPALA HOTAK KAU!" Azfar jerit.

Ezrik angkat kepala perlahan.

"Woi suara kau tu perlahan sikit," tegur Ezrik.

Azfar tak peduli. Dia sudah masuk mode membebel buaya kalah. "Aku tengah enjoy momen romantik dengan Aimi, tetiba kau masuk stor dengan macam lepas kena saman!"

Aku buat muka. "Weh mana ada...

Azfar bebel. "Lepas tu! Lepas tu! Kau bukan setakat tengok, kau BONGKAR seluruh cerita depan bos! Siap mention 'beromen'! Siap exaggerate aku tarik kau! Bro... bro! Aku tarik kau masuk sebab kau dah buka pintu! Acik cleaner pun belum sempat trauma kau DAH BUAT DIA PENGSAN!"

Ezrik peluk kepala. "Oh my god..."

Azfar tak habis lagi. "Kau ingat ni TikTok ke bro?! Live report?! Sial betul... kalau aku kena buang kerja, aku buat Shopee Live jual peta tubuh Aimi atas t-shirt!"

"WOOOOI!" aku jerit.

Ezrik bangun, tangan dia tenang tapi mata dia macam nak pecah. "Azfar..."

Kami dua-dua diam. Ezrik tenung Azfar, suara dia perlahan. "Kau nak aku buang kau, atau kau nak aku buat report polis?"

Azfar sengih sikit. "Kalau bos buang saya... bos rugi la. Takde siapa boleh handle kabel SFP dengan kasih sayang macam saya."

Aku ketap bibir tahan gelak. Ezrik hela nafas.

"Aku rasa... aku kena pergi scan otak hari ni."

Suasana senyap sekejap. Aku dan Azfar masing-masing terdiam lepas Ezrik ugut nak buang kerja atau telefon polis.

Tapi aku... Aku masih panas hati. Trauma tak surut lagi. Dan Azfar pula masih boleh sengih macam buaya menang pertandingan Scandal of the Year.

Jadi aku pun... aku buka mulut lagi.

"Bos..."

Ezrik pandang aku, muka penat.

Aku angkat tangan. "Saya tahu saya cakap banyak tadi. Tapi ada satu benda lagi saya kena luah."

Azfar terus pandang aku. "Wehh jangan..."

Terlambat. Aku terus cakap. "Azfar ni suka sangat beromen dalam ofis ni."

"Ghibran!"

Aku sambung, suara makin yakin. "Dalam stor cleaner tu baru satu, bos. Meeting room pun dia pernah buat. Server room pun sama. Kadang-kadang saya rasa dia tak datang kerja, dia datang... menyalurkan nafsu dalam ruangan ber-aircond."

Ezrik diam. Mata dia kosong. Tapi mulut dia perlahan-lahan buka...

"Aku tahu."

Aku terkedu. Azfar pun senyap. Ezrik sandar semula.

"Aku pernah nampak sekali. Tahun lepas. CCTV server room. Ada perempuan HR batch lama... aku lupa nama. Tapi Azfar tengah adjust AP... sambil... adjust benda lain."

Aku buka mulut luas. Azfar tutup muka dengan tapak tangan. "Bos... saya sangka bos tak tahu..."

Ezrik angkat tangan. "Aku tahu. Aku pilih untuk diam. Tapi sekarang... benda ni makin melarat. HR, intern, stor, mop... GHIBRAN pun hampir jadi mangsa."

Aku terus angkat tangan. "Betul bos. Betul sangat tu. Saya cuma cari powerbank..."

Ezrik hela nafas panjang. "Aku rasa ofis ni bukan jabatan IT. Ini Jabatan Iman Tercabar."

Ezrik sudah duduk bersandar, tangan dia tepuk meja pelan-pelan. Macam tengah timbang antara buang kerja, buang maruah... atau buang jabatan terus dari sistem organisasi.

Dia pandang Azfar tenung dalam. Tenung yang bukan marah. Tapi... letih.

"Azfar..."

Azfar pandang balik. Sengih macam biasa.

"Kau ni... berselera buat projek dalam tempat sempit ya?" Nada Ezrik sinis. Penuh makna.

"Stor cleaner, server room, meeting room... apa lagi? Kotak fuse box?"

Aku sudah tak tahan, ketawa terburai, tutup muka. "Bos... tolong jangan bagi idea..."

Azfar angkat tangan, sengih tak bersalah.

"Nak buat macam mana bos... ruang sempit, tapi hati luas."

Ezrik pegang dahi. Geleng kepala. "Kau ni... kalau satu hari nanti kantoi dalam bilik fail, aku tak terkejut. Cuma aku harap... tolong jangan rosakkan projector lagi."

Azfar buat muka blur. "Tu bukan salah saya. Tu salah postur badan Aimi."

Aku hampir muntah darah tahan gelak.

Ezrik bangun semula. "Aku surrender. Aku tak marah dah. Aku cuma nak kau tahu, kalau CCTV satu ofis ni rosak, jangan harap aku approve claim sebab aku tahu siapa punya kerja."

Azfar senyum lebar. "Bos... terima kasih atas sokongan padu terhadap kehidupan sosial saya."

Ezrik tarik nafas panjang. Panjang sangat, sampai aku fikir dia tengah baca doa minta diturunkan staf baru.

Dia tenung Azfar. Lama. Lepas itu dia cakap suara tenang, tapi padat macam khutbah ringkas.

"Aku takkan ambil tindakan."

Aku dan Azfar pandang dia. Serius. Ezrik sambung, suara makin rendah.

"Tapi kalau kau nak berprojek ke, nak buka slot cinta 5 minit ke... SILA KE HOTEL. Jangan buat dalam ofis lagi, Azfar."

"JANGAN ROSAKKAN NAMA DEPARTMENT KITA."

"JANGAN ROSAKKAN MOP ACIK CLEANER."

Aku gelak terbahak. Terpusing badan. Nyaris jatuh dari kerusi. Azfar gelak juga, tapi jeling aku dengan mata buaya.

"WeH, kau gelak kenapa sangat Bran? Macam suci sangat?"

Aku terus hentu gelak. "Eh aku memang sucilah!"

Azfar sengih. "Suci kepala hotak kau. Kau yang pernah kantoi dengan Elvina masa dia datang ofis naik Y15. Panggil kau 'baby' depan receptionist!"

Ezrik angkat kening. "HAH? Betul ke?"

Aku tunjuk Azfar. "FITNAH! ITU FITNAH BERSAYAP!"

Ezrik gelak akhirnya. Gelak perlahan, tapi jelas. "Sumpah korang ni... ofis aku, tapi vibe macam rumah flat zaman 90-an."

Aku angkat tangan. "Tapi bos, kita perform kerja tau."

Ezrik geleng. "Ya. Perform kerja. Dan... perform benda lain."

Kami bertiga akhirnya gelak serentak. Azfar tepuk meja. "Bos, nanti saya hantar senarai tempat projek selamat kat Google Sheet ya."

Ezrik tunjuk pintu. "Keluar. Sebelum aku call HR... bukan sebab kes kau. Tapi sebab aku nak tukar department aku sendiri."

Aku dan Azfar melangkah keluar dari bilik Ezrik macam dua pesalah baru lepas mengaku dosa depan imam.

Aku masih trauma.

Azfar? Dia relaks macam baru menang cabutan bertuah Sogo.

Kami duduk balik di meja masing-masing dalam pejabat IT. Staf lain sudah mula buat-buat sibuk konon tak dengar tadi tiga orang dewasa jatuh macam nangka busuk depan pintu.

Aku buka emel. Cuba fokus. Tapi kepala aku serabut. Tiba-tiba...

"Ghibran." Azfar panggil, suara perlahan.

Aku jeling. "Apa lagi?"

Dia sengih. "Kau tahu tak... Ezrik tu nampak je suci... tapi lagi teruk dari aku."

Aku angkat kening. "Ha?"

Azfar condong sikit, bisik. "Kau fikir... dia serumah dengan Ghea. TAK KAHWIN. Tapi boleh lepak sekali, balik rumah sama, naik motor sama. Siap share Wifi."

Aku terbeliak. "Betul ke weh?!"

Azfar angguk, senyum celaka.

"Aku? Aku berprojek je kat stor. Dia? Dia ada akses penuh kat bilik. Hari-hari. 24/7. Tanpa gangguan. Kena hujan pun boleh spooning bawah selimut."

Aku tutup mulut, tahan gelak. "Serius la weh..." aku berbisik. "Tapi... macam mana kau tahu?"

Azfar tarik laci. Ambil kotak tisu. Lap peluh kat dahi sambil cakap. "Bro... aku pernah tertinggal benda aku kat rumah dia. Aku pergi ambik... Ghea buka pintu pakai t-shirt je. Kain tak nampak. Ezrik lepak dapur buat kopi sambil pakai boxer."

Aku tergelak kuat, sampai kerusi aku bunyi.

"WEH GILA!"

Azfar sengih makin besar. "Dan Ezrik nak marah aku pasal stor cleaner? Aku paling-paling buat projek 15 minit. Dia? Buat tiap malam, siap ada Netflix."

Aku tepuk meja. "Woi sial. Ni kalau Ezrik dengar, kau kena sepak hidup-hidup."

Azfar angkat bahu. "Dia takkan marah. Sebab dia tahu aku betul."

Azfar masih sengih-sengih. Aku sudah separuh guling bawah meja tahan gelak. Lawak dia pasal Ezrik dan Ghea memang melampau tapi ya Tuhan, memang celaka lucu.

"Siap ada Netflix," ulang Azfar sambil buat gaya pegang remote. "Aku rasa malam-malam tu, dia tak tengok pun series. Dia tengok... series Ghea live depan mata."

Aku tepuk bahu dia kuat. "Kau ni buaya taubat tak jadi, sumpah!"

Tiba-tiba...

"EHEM."

Senyap. Total. Senyap. Aku rasa roh aku terus melompat keluar dari badan. Azfar kaku. Mata dia terbeliak. Kami dua-dua perlahan-lahan pusing.

Ezrik Aslan.

Berdiri betul-betul belakang Azfar, silang tangan, muka tak ada ekspresi. Tapi mata... Mata dia macam laser scan otak Azfar.

Azfar senyum janggal. "Bos... bos baru sampai ke?"

Ezrik senyum nipis. Tangan dia naik pelan-pelan ke leher sendiri... Dan buat gerakan "potong leher" perlahan sambil tengok mata Azfar tajam-tajam.

Aku terus guling bawah meja. Gelak. Tapi dalam senyap.

Azfar terkaku. "Eh bos, saya... saya just gurau je... bukan serious pun..."

Ezrik angkat kening. "Gurau, ya?"

Azfar angguk laju. "Hiburan ringan je bos. Tak kacau network."

Ezrik senyum lagi. "Bagus. Malam ni kau standby. Aku ada 'projek' untuk kau."

Azfar terdiam. Aku bisik perlahan. "Dia nak bunuh kau weh."

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience