Bab 21

Mature Content Series 1807

Malam itu Reza sudah macam hantu gila. Berdiri depan dinding ruang tamu, hentak kepala sendiri bertalu-talu. DUMM! DUMM! Bunyi dahi dia ketuk konkrit, buat aku terfikir, kalau retak dinding ini, deposit kondo siapa nak bayar? Ghibran jeling aku macam aku ini penjenayah utama, padahal yang subur aku.

Aku sengih sikit. Tangan aku naik, gosok belakang Reza perlahan, macam pujuk anjing jalanan jangan gigit tangan.

"Sudahlah, beb. Dah rezeki aku subur..." aku bisik sambil tahan tawa. Reza makin kuat hentak kepala dia, sampai Ghibran geram.

"Azfar... sumpah kalau dahi dia pecah, kau yang aku hantuk kat dinding lepas ni," Ghibran desis, suara dia serak, mata dia tak kelip pandang aku.

Reza tiba-tiba berhenti hentak kepala. Dia toleh rambut kusut, nafas tercungap. Mata dia merah, berurat. Tangan dia naik, tunjuk jari telunjuk, cucuk dada aku.

"Kau ni Azfar... kau tak reti ke pakai kondom hah?!" Suara dia serak, melengking. Sumpah kalau orang sebelah dengar, ingat aku peliwat dia.

Aku angkat tangan, pura-pura serah diri. "Eh, mana aku tau Shasha tu subur. Aku pun tak plan, beb..."

Reza tolak bahu aku kuat. Aku terundur sikit, hampir langgar pasu kaktus Ghibran. "Kau memang sial Azfar! Lepas ni kalau dia lahir, anak tu pun jadi mangsa kau main-main!"

Aku sengih lagi, tangan angkat tanda damai. "Ala bro... relaks lah. Bukan aku lari, kan? Aku bertanggungjawablah... kalau Shasha tak mengada sangat."

Ghibran sudah silang tangan, dengus. "Tanggungjawab kepala bapak kau, Azfar. Kondom RM8 pun kau kedekut beli. Nak juga rasa live show, kan?"

Aku gelak kecil, garu tengkuk. "Live tu lain feeling beb..."

Reza sudah angkat tangan lagi, macam nak tampar aku pula kali ini. Dia jeling aku lama. Mata dia naik urat, hidung kembang kempis. Tiba-tiba dia tolak bahu aku, GEDEBUK! Badan aku terhuyung-hayang, nasib tak jatuh hempap pasu kaktus Ghibran yang dia sayang macam anak angkat.

"Ni perempuan kali ke berapa dah, hah?!" suara Reza naik satu ton, bergetar, macam dia nak telan aku hidup-hidup.

Aku tarik nafas, sengih. Sempat lagi aku tunjuk jari lima, goyang sikit depan hidung dia.

"Baru yang ke lima... kot..." aku jawab sambil sengih, gigi keluar semua.

Reza tepuk dahi dia, PAP! bunyi berderai frustrasi. Ghibran di tepi geleng-geleng kepala, tangan silang dada. Macam dia itu suci sangat.

"Bajet baik lah kau Bran. Kau pun sama naik kalau aku ajak. Tak payah pura-pura, eh..." Aku sengih ke arah Ghibran.

Ghibran cebik. "Aku tak pernah la main lepas tembak tak pakai topi. Kau tu je, Azfar. Lembu pun pandai tarik balik..."

Aku ketawa kecil. "Eh, aku bukan lembu lah, Bran. Aku lelaki."

Reza sudah mendengus lagi. "Lelaki kepala bapak kau. Shasha tu kalau mengada mintak kahwin, mampus hidup kau."

Aku tarik bahu Reza, peluk dia tiba-tiba. Dia tolak dada aku kasar. "Eh, sayang-sayanglah sikit, Reza... mana tau nanti kau pula dapat turn..."

"Tak sekarang ni..." Reza tiba-tiba bersuara lagi, nada dia kali ini serak, tapi tajam macam pisau baru diasah. Jari dia tunjuk muka aku. "...kau nak aku tolong kau buat kerja gila tu lagi?"

Aku angkat kening, sengih malas. Terus aku jatuh duduk atas lantai, bersila macam budak tadika pura-pura pening. Tangan aku gosok tengkuk.

"Habislah... takkan aku nak mintak tolong makcik sebelah pulak? Mati aku Reza, kalau dia report jiran gatal." Aku gelak kecil.

Reza ketap gigi, urat di leher dia timbul. "Boleh mampus awal aku setelkan korang berdua punya hal!" suara dia naik lagi, tapi kali ini mata dia berpusing, pandang Ghibran pula.

Ghibran yang dari tadi silang tangan terus tersentak, kening dia berkerut macam nampak hantu.

"Apa sial kau pandang aku sekali? Aku takda kena-mengena beb!" Ghibran cepat-cepat angkat tangan, tolak bahu Reza sikit.

Aku di bawah, masih duduk, ketawa kecil. "Relakslah Reza... kalau kau stress sangat, kita call Shasha ajak tidur sini. Bagi dia rasa suasana keluarga awal-awal..."

Reza sepak lantai depan aku, DUM! aku terloncat sikit. Ghibran sudah mundar-mandir, tangan usap dagu.

"Mampus... ni confirm drama 9 bulan..." Ghibran bebel.

"Tak, sekarang ni..." Reza mendekat, suara dia makin perlahan tapi makin bahaya. Tangan dia naik, PAP! dia tepuk kepala aku kuat. Sakit gila, berdenyut ubun-ubun aku tapi aku diam, telan semua sebab aku tahu, dalam rumah ini, hanya Reza yang boleh setel hal ini.

"Cuba kau jujur kat aku, Azfar... apa yang kau nak kita buat kat Shasha tu?!" suara dia pecah, mata dia terbeliak, anak mata dia bergetar macam dia sendiri pun tak percaya mulut dia sanggup tanya.

Aku pandang dia, senyum hambar. Tangan aku pegang kepala yang masih berdenyut. Nafas aku tarik perlahan.

"Aku nak... minta tolong... macam biasa..." suara aku pecah, tenggelam sikit. Aku tahan. "Kalau aku terbuat hal... kalau Shasha makin mengada... tolong lenyapkan dia..."

Reza diam. Aku nampak dada dia turun naik. Ghibran kat belakang pun sudah berhenti mundar-mandir. Sunyi. Bunyi kipas siling pun macam jerit sumbang. Aku pegang lutut, dongak sikit, pandang Reza.

"Aku janji beb... ini last. Sumpah... lepas ni aku pakai kondom dua lapis..." suara aku serak, sengih minta nyawa.

Reza pandang aku macam nak tikam dada aku dengan pen. Ghibran sudah bersandar kat dinding, tutup muka dengan tangan.

"Dalam dua bulan... dalam dua bulan kau boleh mengandungkan awek-awek kau..." Reza tiba-tiba bersuara, suara dia sudah reda tapi bunyi dia lagi tajam. Dia geleng kepala, jari telunjuk dia cucuk-cucuk dahi sendiri sambil bibir mencebik. "Lepas tu kau datang minta tolong aku... bunuh dorang... kalau polis cari, mampuslah aku jawab apa?!"

Dia hempas punggung duduk atas sofa. Kepala dia tunduk, jari-jemari dia picit-picit dahi. Macam sudah nak migrain tahap gila.

Aku pandang Reza, kemudian mata aku alih ke Ghibran yang sudah bersandar malas kat dinding. Sengih aku muncul. Tangan aku laju, PAP! aku sekeh betis Ghibran. Terus dia terjongket lutut, hampir nak tendang aku.

"Adoi, Azfar! Bodoh kau ni!" Ghibran melenting, suara serak, mata membulat.

Aku gelak kecil, duduk bersila depan mereka. Tangan aku bersilang atas lutut, muka tak bersalah langsung. "Alaaa... macamlah korang berdua ni malaikat. Eh Reza... kau tu lagi sial perangai kau, jangan bajet suci. Paling busuk hati kau..."

Aku sengih panjang. Reza dongak pandang aku, mata dia separuh merah, separuh malas nak layan.

"Kau ni, Azfar... satu hari kau mampus sebab mulut kau sendiri, tahu tak..." suara dia serak, bibir dia ketap.

Ghibran pun sudah duduk mencangkung sebelah aku, tapi masih jeling tak puas hati.

"Kalau polis masuk rumah ni, aku nyorok bawah katil, sumpah aku tak kenal korang..." Ghibran bebel sambil gosok betis yang aku sekeh tadi.

Reza tiba-tiba tarik nafas panjang. Dia sandar badan kat sofa, leher dia renyah ke belakang, mata dia pejam rapat. Aku nampak jari dia menari-nari kecil atas lengan sofa, isyarat dia tengah kira sesuatu dalam kepala dia yang selalu kotor tapi licik.

Dia buka mata, pandang aku. Pandangan dia kosong tapi bahaya.

"Aku akan guna cara yang sama..." suara dia perlahan, datar. Macam dia bagi arahan bunuh semut. "...cara sama macam aku lenyapkan empat orang mangsa kau sebelum ni. Cara tu bersih. Tak tinggal jejak banyak. Tak bau busuk."

Aku terdiam. Sengih aku mati sendiri. Ruang tamu terus senyap, cuma bunyi kipas tua berdecit macam rakam rahsia kitorang.

Aku angguk perlahan. Kali ini, gelak aku pun tak keluar. Tangan aku genggam lutut sendiri.

"Settle la kalau macam tu..." aku balas, suara aku sendiri pun macam orang lain pinjamkan. "Kau tau aku tak main-main, Reza. Aku memang nak dia lenyap. Aku tak nak dia rosakkan hidup aku."

Ghibran sudah tunduk, telan air liur, kaki dia goyang-goyang kecil. Dia tahu sudah tahap mana benda ini. Tak boleh buat lawak sudah.

Aku tunduk sikit, suara aku separuh berbisik.
"Kau setelkan Shasha... aku sumpah Reza... lepas ni aku takkan bagi benih aku melekat kat perut mana-mana lagi..."

Reza senyum kecil. Senyum yang buat aku sendiri meremang. Senyum dia bukan senyum orang baik-baik.

"Janji kau tu mahal, Azfar. Kalau kau bohong lagi..." dia angkat tangan, tunjuk jari ke leher aku. Buat isyarat potong.

Aku angguk. Senyum aku patah balik sikit. "Fair enough..."

Ghibran tiba-tiba bersuara, suara dia serak macam orang bangun tidur. "Guna tali paracord lagi ke...?" Dia tanya, separuh bisik, separuh cuak.

Reza senyum. Senyum sinis dia yang aku sudah hafal, senyum yang muncul bila otak dia tengah susun cara manusia hilang dari peta. Dia angguk perlahan, bibir dia terjuih sikit.

"Kau simpan lagi kan tali tu?" Dia alih mata ke aku.

Aku sengih kecil, tunduk sikit. "Ye... aku simpan."

Reza petik jari perlahan, bunyi TAK! macam penutup fail bunyi tutup.

"Senang... tali tu mudah nak bawa ke mana-mana. Tak ada orang syak. Bersih. Putus nafas cepat, senyap. Darah pun tak ada." Senyum dia makin lebar, makin seram. Mata dia separuh sepet.

Aku telan liur. Nampak jelas raut muka psiko Reza merangkak keluar dari celah tulang pipi dia. Aku pernah tengok Reza pakai muka ini masa masa dia tolong lenyapkan empat mangsa aku. Kali ini Shasha pula gilirannya.

"Macam biasa..." Reza sambung, nada dia tenang gila tapi menakutkan. "Kau cari dia dulu, Azfar. Pancing dia. Setelkan. Biar dia tidur lena. Lepas tu aku sambung bersihkan kerja kau."

Ghibran kat tepi ketawa kecil, bahu dia bergegar.

"Sial lah... sama je korang ni..." Dia geleng kepala, bibir sengih macam tak percaya.

Reza toleh, suara dia naik sikit, sindir. "Kau tak payah gelak sangat lah Bran... kau pun sama minggu lepas bunuh mamat mana entah. Siap kita tolak kereta dia masuk gaung, kan?"

Aku yang dari tadi tahan senyum terus terlepas ketawa hambar, gelap, tapi lega sikit. "Adoi... nasib baik serumah dengan geng senget..."

Suka cerita RAG? Jangan lupa FOLLOW & KOMEN. Saya akan update Bab seterusnya lebih cepat.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience