Bab 44

Mature Content Series 1807

Pintu kondo aku tolak perlahan, bunyi pintu berat, engsel seret. Cahaya lampu koridor luar masuk sekejap sebelum aku hempas tutup balik.

Aku sandar belakang pintu sekejap, tangan seluk poket. Kunci aku campak atas rak kasut, bunyi ting! pantul balik, dengar kosong dalam ruang tamu separuh gelap.

Langkah aku berat. Kasut aku humban tepi dinding. Rumah ini sunyi tak ada suara, tak ada orang. Lantai sejuk, lampu siling malap. Bau rumah masih bau rumah. Kepala aku penuh bau busuk dengan masalah.

Dompet aku lempar atas sofa. Aku jalan ke meja kopi, tangan aku buka cermin mata letak atas timbunan fail assignment pelajar yang sudah berhabuk.

Dahi aku rapat pada tapak tangan. Nafas aku lepas, suara sumpah terdetik dalam hati. Budak sial... budak gila... Kepala aku berdengung. Migrain naik sampai belakang mata.

Aku toleh pandang sliding door balkoni, langsir separuh terselak, lampu Kuala Lumput berjuta titik di luar. Dalam kepala aku cuma Naura. Suara dia, mata dia, tangan dia tarik lengan aku.

Aku duduk atas sofa, badan aku sandar malas. Satu tapak tangan aku gosok pelipis, satu lagi genggam hujung sofa.

Bunyi perlahan di pintu utama. Macam ada benda ketuk, seret tapi bukan bunyi angin, bukan bunyi jiran. Bunyi itu duduk lama, bunyi logam kena gagang pintu.

Aku terhenti. Sakit kepala aku hilang sekejap, tukar jadi degup jantung laju. Tangan aku lepas pelipis, bahu aku tegak. Nafas aku tahan, telinga aku paksa dengar bunyi itu masih ada. Macam orang cuba cungkil, atau tolak perlahan.

Perompak? Kepala aku ligat. Mata aku sapu keliling ruang tamu. Pisau dapur entah aku simpan mana, bilik aku di belakang. Aduh.

Aku bangkit perlahan, tapak kaki aku bunyi halus kena lantai. Mata aku kunci pintu utama yang separuh bergegar kecil. Bunyi klik gagang pintu main perlahan seperti orang cuba buka paksa.

Aku jeling tepi rak mop. Kayu mop sandar dinding sebelah kabinet kasut. Aku capai senyap-senyap dan genggam batang aluminium itu rapat. Berat tak berat, cukup nak patahkan lengan orang kalau aku hayun betul-betul.

Dada aku turun naik, peluh halus keluar di tengkuk. Kalau betul perompak, aku sumpah patahkan tengkuk dia.

Bunyi di pintu makin jelas. Aku langkah perlahan, hujung kayu mop aku angkat sikit untuk siap sedia. Kepala aku separuh panas, separuh terjaga.

Bunyi gagang pintu makin kuat, macam orang betul-betul paksa. Nafas aku makin berat. Kayu mop aku pegang rapat sehingga tapak tangan aku berpeluh. Jantung aku berdegup laju macam nak pecah dada.

Aku langkah perlahan. Tangan satu lagi pegang tombol pintu. Kepala aku rapat ke pintu, aku dengar nafas orang di luar. Sumpah, kalau betul perompak, malam ini aku hantar dia ICU.

Aku pulas tombol kuat, klik! Sekali pintu terkuak, aku hayun kayu mop tanpa sempat fikir. BEDEBUK!

Kepala orang itu kena hayun betul-betul atas ubun-ubun. Bunyi dia sedap, rasa dia pun sedap.

"ARGHHH!!" suara dia jerit. Suara perempuan. Suara... yang aku kenal.

Aku terhenti. Kayu mop aku pegang letak atas bahu. Mata aku bulat. Perempuan itu jatuh terduduk depan pintu dengan rambut pendek serabai, tangan dia gosok kepala sambil mulut dia maki.

"Bodohlah Reza! Sakit kepala Rissa ni!" suara dia separuh jerit, separuh rengek.

Aku letak kayu mop tepi pintu. Nafas aku tarik dalam, tapi tawa aku tahan separuh dada.

"Kau cara buka tombol pintu macam nak pecah rumah siapa suruh? Rissa gila ke apa?"

Rissa ketap bibir, tangan dia tunjuk jari telunjuk ke muka aku. "Rissa dah ketuk elok-elok la! Rissa call Reza tak angkat, Reza ingat Rissa nak pecah masuk?! Kepala Rissa ni pecah dulu tau!"

Aku silang tangan di dada, sengih separuh tahan gelak. "Bodohlah kau. Degil sangat. Buat gaya orang pecah rumah, memang kena. Nasib baik aku tak hayun macam kayu golf."

Rissa muncung makin panjang. "Habis Reza nak Rissa masuk ikut mana? Rissa kena panjat balkoni rumah Reza ke baru nak bagi masuk?!"

Aku dengus, tahan gelak lagi. Muka dia sudah separuh merah entah marah, entah sakit kepala.

"Kalau kau panjat balkoni aku, aku baling kau turun bawah," aku jawab malas, sengih makin jahat.

Rissa sudah masuk separuh ruang tamu, tangan dia masih gosok ubun-ubun. Mulut dia tak berhenti merungut, bibir dia muncung panjang. Rambut pendek dia sudah serabai kena angin kipas siling.

Aku tutup pintu kuat-kuat sampai bergaung. Kepala aku makin berat. Migrain aku baru reda sikit, naik balik tengok perangai dia.

Rissa bangun dan sempat duduk hujung sofa, kaki dia silang, tangan dia sandar lutut. "Reza! Rissa nak duduk sini malam ni. Kepala Rissa sakit. Rissa tak nak balik rumah. Rissa nak..."

Aku ketap gigi, urat leher aku timbul. "Rissa!" suara aku pecah, nada aku naik separuh ruang tamu.

Rissa terkejut, bahu dia terangkat sikit. Mata dia pandang aku, separuh ternganga. Aku tunjuk pintu dengan jari telunjuk. Suara aku garau, nada aku ketat.

"Balik rumah kau. Sekarang."

Rissa muncung. Suara dia separuh serak. "Eh...Reza marah Rissa ke? Rissa penatlah... Rissa nak..."

Aku rapat ke sofa, tangan aku tunjuk pintu makin dekat. "Jangan buat kepala aku panas! Balik rumah kau sekarang, Rissa! Jangan mengada tidur sini!"

Rissa senyap. Mata dia besar, bibir dia ketap. Tapi dagu dia terketar sikit. Hidung dia kembang kempis, nampak dia tahan suara. Aku berdiri tegak depan dia. Nafas aku turun naik. Kepala aku masih berdenyut, tapi suara aku tak turun.

"Balik rumah kau, Rissa. Jangan buat aku halau kau keluar rumah ni."

"Rissa tak nak balik..." suara dia separuh berbisik, separuh mengada. Jari dia tarik hujung bantal sofa, picit-picit macam budak kecil.

Aku kerling tajam. "Jangan main drama, Rissa. Bangun. Balik." Nada aku keras, jari aku tunjuk ke arah pintu.

Tapi Rissa makin tarik nafas panjang, mata dia makin sayu.

"Rissa rindu Rezalah... Rissa pun nak juga tidur sini..." suara dia makin perlahan, makin gatal.

Aku ketap gigi, tangan aku jatuh ke sisi. "Rissa..."

Dia terus bangun, langkah rapat ke aku. Tangan dia tarik hujung baju aku perlahan, bibir dia muncung, mata dia pandang aku bawah kening.

"Rissa nak tidur sini... Rissa nak peluk Reza malam ni..." Dia sengih manja, dahi dia sengaja sentuh pipi aku.

Aku pegang pergelangan tangan dia, tolak sikit. "Kau jangan nak mengada, Rissa..." Nada aku separuh pecah.

Rissa gelak perlahan, suara dia separuh bisik. "Kalau Reza halau pun... Rissa tetap tidur sini... Rissa panjat balkoni Reza..."

Aku pejam mata, hela nafas. Perempuan gila ini memang tak makan ugut.

"Rissa... aku penat. Kau faham tak? Aku penat..." suara aku turun, nada malas, tapi hujungnya sudah bergetar.

Rissa angkat muka, bibir dia sengih separuh manja. "Rissa tahu Reza penat... tu lah Rissa nak tolong..." Tangan dia tarik hujung bahu aku, jari dia sudah panjat tengkuk aku. "Rissa boleh picitkan Reza..."

"Jangan start, Rissa." Nada aku datar, tapi urat leher aku sudah naik.

"Rissa seriuslah... sini Rissa picit sikit..." Tangan dia sudah naik belakang tengkuk aku, picit perlahan. Muka dia makin rapat, rambut pendek dia serabai kena kipas.

Aku capai pergelangan tangan dia, tolak tepi. "Jangan sentuh aku, Rissa."

Dia gelak lagi sengih makin menjadi. Tangan dia datang semula, jari dia tekan bahu aku kuat-kuat. "Alaaa... Reza ni keras sangat... Rissa picit je lah..."

Aku tahan nafas, kepala aku makin berdenyut. Tangan dia makin liar, dia sengih sambil berdiri rapat.

"Rissa..." suara aku pecah. Aku tolak tangan dia sekali lagi. Dia ketawa kecil, sengaja picit lengan aku pula.

Aku naik angin tangan aku terangkat, kayu mop di tepi rak aku capai balik.

"Rissa! Berhenti! Aku penat! Kau buat aku makin gila..." suara aku separuh jerit, kayu mop aku hayun ke lantai. Bunyi THUD! terpantul atas jubin.

Rissa terkejut dua saat lepas itu dia gelak makin kuat, tangan dia tepuk dada aku sambil lari ke sofa. "Hahahaha! Reza marah! Reza marah! Comelnya Reza kalau marah!"

Aku berdiri tengah ruang tamu, urat leher tegang, kayu mop dalam tangan, nafas aku laju. Rumah sewa ini sudah macam zoo malam-malam. Sumpah kalau Azfar nampak, confirm dia rakam buat modal bahan aku.

Bunyi pintu utama tiba-tiba terbuka dari arah belakang. Suara pintu berat tolak perlahan sehingga bunyi engsel seret, angin luar masuk sekejap.

Aku jeling separuh badan, nafas masih kasar, kayu mop masih lekat di tangan. Rissa atas sofa sudah terdiam separuh, tapi mulut dia masih sengih.

Muncul satu kepala... rambut hitam, muka separuh malas, baju separuh renyuk. Ghibran. Budak paling tak reti tengok masa.

Dia berdiri kat pintu, tangan seluk poket, mata dia sapu ruang tamu. Dagu dia angguk malas, mata dia tangkap aku pegang mop.

"Apa hal ni... wrestling ke?" Suara dia separuh sengih, separuh menguap.

Aku sindir separuh dengus. "Kau tak reti balik rumah sendiri ke, Ghibran? Dah pukul berapa sekarang..."

Ghibran sengih, langkah masuk. Pintu belakang dia sepak tutup perlahan, bunyi senyap. Dia sandar bahu pada dinding, tangan silang dada. Mata dia sempat jeling Rissa yang sudah separuh baring atas sofa, sengih manja.

"Rumah ni bosan sunyi. Aku keluarlah lepak. Kat luar lagi... best." Ghibran sengih lagi, nada separuh malas, separuh nak kena pelempang aku.

Aku pegang mop makin ketat. "Kau pun sama gila. Satu rumah ni memang sarang gila malam ni."

Rissa ketawa kecil dari sofa. "Hai Ghibran..."

Ghibran angkat tangan, balas malas. "Hai Rissa. Pecah masuk rumah lagi ke?"

Rissa muncung, baling bantal kecil pada dia. Ghibran elak sambil sengih. Rumah sewa aku makin macam sarkas. Kepala aku rasa nak letup.

Ghibran sengih senget, tangan dia lepas poket. Dia tolak bahu aku sikit sambil lalu, mata dia sempat jeling mop dalam tangan aku. "Simbolik betul, Reza... mop tu. Hati-hati, karang patah kepala Rissa..."

Aku jeling tajam, tak balas. Ghibran sudah jalan terus ke bilik belakang, pintu bilik dia tolak, bunyi senyap. Baru sampai rumah sudah masuk bilik, tinggal aku dengan perempuan gila seorang ini.

Aku pusing semula ke Rissa yang sudah separuh baring atas sofa, kaki dia silang sambil main bantal. Mata dia pandang aku macam kucing lapar.

"Rissa, bangun." Nada aku datar, suara aku turun mendatar, tapi urat leher aku masih tegang. "Balik rumah kau. Sekarang."

Rissa sengih manja. Tangan dia tarik hujung bantal, picit-picit. "Rissa penatlah... Rissa nak tidur sini..."

Aku pegang pinggang, satu tangan masih ketuk kayu mop kat lantai. "Kau jangan buat kepala aku panas. Balik rumah."

Rissa bangun sikit, duduk silang kaki. Muka dia sengih, suara dia separuh bisik manja. "Rissa rindu Rezalah... Rissa tak nak tidur rumah... Rissa nak tidur sini peluk Reza..."

Aku hela nafas panjang, gigi aku ketap. "Rissa, balik. Kalau kau tak bangun sekarang, aku angkat kau keluar."

Rissa sengih makin panjang. "Reza angkat la... Rissa suka..." Bibir dia muncung separuh gatal.

Aku pegang mop makin ketat. Kepala aku rasa berdenyut balik. Sial. Perempuan gila ini memang tak reti serik.

"Alaaa... apa salahnya tidur berdua...?" Suara dia manja, hujung nada dia sengih kecil. "Rissa kan rindu Reza... Rissa nak tidur peluk Reza malam ni..."

Aku ketap gigi, nafas aku turun naik. Tangan aku hentak hujung mop ke lantai. Tak kuat, tapi cukup bagi isyarat sabar aku tinggal hujung.

Aku pegang pinggang, jari aku ketap hujung t-shirt aku sendiri. Kepala aku rasa panas, urat leher naik.

"Rissa..." suara aku separuh garau, separuh sabar. "Diam. Jangan ulang ayat tu."

Rissa gelak kecil, bahu dia sengaja naik turun. "Rissa nak jugak... Rissa tak nak tidur sorang. Rissa tidur sini..." Sengih dia makin manja, makin gatal.

Kalau bukan sebab mop ini, sumpah aku sudah baling bantal ke muka dia sekarang. Aku masih bersabar.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience