Air sungai sejuk. Batu bawah licin tapi hati aku panas. Ghibran di sebelah aku tengah percikkan air pakai tapak tangan. Saja buat hal macam budak sekolah. Rissa sudah berdiri separuh tenggelam, tangan peluk diri sendiri sambil senyum comel tahap jahanam. Air paras paha. Shorts pink itu... sumpah tak mesra iman.
Aku toleh sikit. Atas tikar, Reza sudah baring. Mata dia tutup. Tangan atas perut. Sempurna!
Aku sengih. Senyap-senyap, aku langkah sikit ke arah Rissa. Dia tengok aku pelik.
"Kenapa pandang macam nak culik?"
Aku tak jawab. Aku senyum. Senyuman buaya tahap 9/10.
Aku capai tangan dia perlahan, jari aku genggam jari dia. "Jom. Kita mandi kat hujung sana. Tenang sikit. Kau nak chillkan?"
Dia angguk perlahan. "Boleh je... Rissa suka air dalam..."
Baru dua tapak aku tarik dia ke depan,
DUSHHH! Kaki aku kena sepak bawah air lagi. Sumpah aku nyaris terjerit.
"WOI!" aku jeling.
Ghibran sudah berdiri, muka cemas. "KAU GILA KE?! NANTI MATI KAU!!!"
Aku bisik, "Reza tidurlah bodoh..."
Ghibran tarik lengan baju aku. "Kau ingat dia pekak? Kau ingat dia tu beruang kutub tengah hibernate? Sekali dia buka mata, nampak kau tarik awek dia... ZUPPP kau tinggal tulang!"
Rissa tergelak kecil. "Alah, rilekslah, Kita semua kawan baik kan?" Dia jeling sambil gigit bibir. "Kawan pun boleh mandi sama-sama... kan?"
Shit. Aku nampak masa depan aku kabur sekarang.
"Jomlah sekali Ghibran!" Rissa ajak sambil tarik tangan Ghibran pula.
Ghibran geleng. "Nope. Aku bukan nak masuk neraka dengan sedar. Aku mungkin jahat, tapi aku tak sebodoh tu."
"Penakut laaaa..." Rissa muncung.
"Tak penakut. Aku ada common sense. Kau tu racun tapi dalam bentuk comel."
Aku sambung tarik tangan Rissa, nak ajak ke hujung batu besar. Tapi Ghibran pegang bahu aku dan bisik dekat telinga, "Azfar, kau ingat. Sekarang kau mungkin tengah seronok. Tapi esok, kau mungkin dalam group WhatsApp group kita... dengan caption: 'Innalillahi Azfar bin Buaya'."
Aku tergelak besar. Rissa pandang kami dua-dua sambil peluk lengan aku. "Azfar bau sabun Johnson & Johnson... sukaaaa..."
Aku pejam mata. Sumpah... kalau aku mati hari ini, aku tahu sebab dia. Ghibran sudah cabut. Tinggal tuala dan moral dia atas tikar.
Aku? Masih dalam air, tarik tangan Rissa ke arah batu besar yang jadi penanda zon "bahaya tapi tenang". Air sini jernih. Dasar nampak tapi Rissa... jauh lebih jelas dari semua.
Tangan dia masih dalam genggaman aku, tapi tiba-tiba dia tarik balik. Dia senyum. Muka dia manja, mata dia macam nak ajak aku ke neraka sambil bawa passport.
"Azfar kenapa tengok Rissa macam tu?" Suara dia lembut, tapi cukup nak buat jantung aku pitam.
Aku geleng. Cuba tahan diri. Tapi mata aku tetap curi pandang. Bibir dia merah. Basah. Gila punya bibir.
Aku gelak pendek. "Rissa ni cute."
Dia naik atas batu besar. Panjat macam kucing nak tidur tengah panas. Tapi dia duduk gaya slow motion macam dalam iklan minyak wangi.
Kaki dia bersilang. Baju dia basah, lekat elok dekat tubuh dia. Shorts pink dia masih melekat macam dosa yang tak mahu pergi. Rambut pendek dia sudah separuh kering. Tapi tetap serabai cantik.
Aku telan air liur. Ini bukan trip ke air terjun. Ini trip ke neraka basah.
"Azfar kerja okay ke?" Soalan itu keluar tiba-tiba.
Aku teragak. "Err... okay sangat..."
"Azfar takut Reza ke?" Dia tanya sambil senyum, jari main rambut pendek dia.
Aku terus gelak. "Mana ada! Reza kawan baik akulah."
"Rissa sayang Reza sangat..." Dia pandang sungai. Senyum lembut. "Reza kata dia nak kahwin dengan Rissa..."
Aku diam. Jantung aku terhenti satu detak. Aku pandang sungai. Air mengalir tenang. Tak macam otak aku sekarang.
"Rissa..." suara aku perlahan. "Nanti kalau kau kahwin dengan Reza... janganlah usik aku macam ni lagi."
Dia senyum. "Rissa gurau jelah Azfar..."
Aku toleh. Lega tapi belum sempat lega penuh.
"Rissa suka tengok body Azfar. Sado... seksi..." Dia gigit jari telunjuk dia perlahan. Mata dia tak lepas dari aku.
DAMN!
Aku rasa tangan aku kejang. Nafas aku pendek. Mata aku cari arah mana aku boleh larikan diri tapi semua penuh dosa.
"Rissa..." suara aku serak. "Kau nak aku mati ke?"
Dia ketawa kecil. "Reza sayang Rissa. Tapi Rissa sayang semua kawan Reza..." Dia tutup muka dengan tangan dan intai aku celah jari.
"Aku rasa aku kena panggil Ghibran balik," aku bisik. Aku masih berdiri dalam air, depan batu besar. Rissa duduk atas batu, basah, shorts naik, t-shirt melekat. Senyum manja.
Jari dia masih main rambut pendek. Bibir dia senyum macam "Azfar, kau nak dosa terus atau sikit-sikit?"
Aku cuba tahan. Sumpah aku cuba. Tapi otak aku sudah kosong. Yang tinggal cuma nafsu dan dada yang berdegup macam drum konsert.
"Rissa..." suara aku serak.
Dia angkat kening. "Hmm?"
Aku naik atas batu itu. Perlahan. Tapi dengan niat yang tak suci. Aku rapat dengan dia. Dekat. Sangat dekat.
Aku angkat tangan. Jari aku hampir sentuh lengan dia.
"Azfar buat apa ni?" tanya dia, suara masih lembut. Tapi muka dia sengih. Tak takut. Tak halang.
Aku tak jawab. Aku cuma pegang perlahan lengan dia. Panas. Lembut. Licin. Badan aku makin dekat. Nafas aku berat.
"Rissa..." aku bisik.
Dia ketawa perlahan. Tangan dia naik dan usik dada aku. Tapak tangan dia lekat pada otot dada kiri.
"Wahhh Azfar makin sado sekarang yaaa..." Dia tekan sikit. "Kerasnya dada... eee sukaa..."
Aku telan air liur. Aku rasa macam nak pengsan tapi bukan sebab takut. Sebab aku...
"WOIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII!!!!!!!!!!"
Suara itu. MENGGEGAR GUNUNG. Aku rasa jantung aku terus berhenti. Lutut aku terhentak batu. Nafas aku terbang. Aku toleh.
REZA.
Berdiri atas tikar, mata terbeliak, muka merah. Tuala terlepas dari bahu. Rambut masih basah.
Muka dia? Muka "AKU BUNUH KAU DENGAN BATU NI SEKARANG JUGA!"
Dia lari ke arah kami. "Rissa!!!"
Dia tarik tangan Rissa kasar. Rissa tergelak kecil, tak panik langsung.
"Rezaaa... Rissa gurau jelah..."
Tapi Reza tak peduli. Dia tarik dia jauh dari aku. Aku berdiri beku macam batu.
"AZFAR, KAU DAH GILA KE SIAL?!!" Suara Reza mengaum.
Aku buka mulut. Tapi tak keluar suara.
"KAU PEGANG DIA DEPAN AKU?! KAU BERANI SENTUH AWEK AKU?!"
Aku cuba jawab. "Bro... aku tak... dia yang..."
"JANGAN SALAHKAN DIA!!! KAU TU LELAKI!!! KAULAH YANG PATUT KAWAL DIRI!!!"
Aku kecut. Sumpah kecut. Mata aku kelip laju.
Rissa sudah duduk sebelah Reza, buat muka blur. Reza berdiri depan aku. Nafas dia laju. Muka dia macam nak tumbuk planet.
"Kau nasib baik aku masih sayang kau macam keluarga... kalau tak, sekarang ni aku dah hancurkan kepala kau dekat batu tu!"
Aku angguk. Tak berani angkat muka. Kaki aku menggigil.
Azfar. Buaya. Sado. Tapi sekarang? Kecut. Macam tisu kena hujan.
Aku ikut Reza dan Rissa balik ke tikar. Jalan macam mayat hidup. Tadi aku hampir mati. Sekarang aku hidup... tapi dalam bentuk kecut dan insaf separuh jalan. Reza duduk. Rissa duduk sebelah dia, senyum macam tak ada apa jadi.
Aku duduk paling hujung tikar. Ghibran di sebelah aku, buat-buat sibuk buka balutan ayam KFC. Muka dia neutral. Tapi tangan dia laju koyak plastik.
"Oi," aku bisik. "Kau nampak tadi?"
Dia kunyah ayam. "Nampak apa?" Muka dia innocent macam tak berdosa.
Aku jeling. "Jangan main suci."
Dia telan perlahan. "Aku nak hidup, bro. Biar aku pura-pura buta. Aku sayang nyawa."
Aku gelak kecil. Tangan aku capai seketul ayam drumstick. Rissa capai ayam juga. Tapi cara dia pegang itu...
CELAKA. CELAKA. CELAKA!
Dia pegang ayam itu dua tangan, macam pegang pisang goreng terakhir di bazar. Kemudian dia gigit perlahan, tarik isi ayam sambil mata dia naik pandang kiri kanan.
Bibir dia merah. Minyak ayam melekat sikit di tepi mulut. Dia jilat bibir.
Tuan-tuan dan puan-puan, ini bukan iklan makanan. Ini racun visual. Aku tengok Ghibran. Dia pegang ayam tapi tak makan. Mata dia tak lepas dari Rissa.
Aku bisik, "Kau okay?"
Dia bisik balik, "Aku tengah baca doa dalam hati. Aku rasa ni bukan ayam biasa. Ni ayam ujian."
Reza di tengah selamba saja kunyah ayam. Tak pandang Rissa langsung. Tapi aku tahu dia tahu. Dia tengah uji kita. Rissa tiba-tiba gigit lagi ayam. Kali ini dia senyum dan mata dia pandang aku.
"Sedapkan ayam ni?" Suara dia manja. Bibir dia merah. Gigi dia putih.
Aku batuk. "Err... sedap sangat..."
Ghibran tunduk. "Aku rasa aku tak puasa hari ni tapi tetap diuji aku macam ni. Sumpah unfair."
Rissa celup jari dia dalam kuah coleslaw, pastu jilat jari perlahan.
"Ummm..." dia senyum.
Aku terus pandang ke hutan. Reza akhirnya buka mulut. "Kalau kau tak boleh makan ayam tu... bagi aku. Jangan bazir."
Aku dan Ghibran serentak hulur ayam masing-masing. Kami tunduk.
Sebab hari ini, Rissa makan ayam... tapi kita makan hati. Perut aku kenyang. Tapi otak aku kosong. Rissa baru habis jilat jari coleslaw dia dengan penuh dosa dan tak bersalah.
Reza sudah baring semula atas tikar, pakai cap tutup muka. Entah tidur betul ke tak. Tapi kami semua pura-pura yakin dia koma.
Aku tarik nafas, cuba kembali waras. Tapi tiba-tiba...
"Azfarrrr~" Suara itu. Lagi. Aku toleh. Rissa tengah keluarkan telefon dari beg kecil dia.
"Jom selfie! Kitakan jarang jumpa..."
Aku menelan air liur. "Eh eh tak payahlah. Nanti kena marah..."
"Reza tidur laaa..." Dia cakap sambil duduk rapat sebelah aku. Bahu dia sentuh lengan aku. Aku rasa macam kena cucuh api dari syurga yang terbalik.
"Cepat laaaa, sekali je." Dia buka kamera depan.
Aku panik. Mata aku toleh kiri nampak Ghibran tengah kunyah fries sambil pegang hand sanitizer.
Dia bisik perlahan, "Kau nak aku tolong urus pengebumian ke?"
"Shut up." Aku sengih kelat.
Rissa sudah sandarkan kepala dia kat bahu aku. "Cehhh sweetnya gambar ni nanti..." dia bisik.
Aku tengok kamera. Mata aku merah. Senyuman aku palsu.
KLIK!
KLIK!
KLIK!
Tiga gambar. Tiga sebab kenapa aku akan kena bunuh dalam mimpi Reza malam ini.
"Azfar senyum macam tengah trauma... comellah," Rissa ketawa kecil.
Aku cuba ambil nafas. "Dahla... jangan post..."
Dia sengih. "Rissa save je dulu. Nak tengok balik masa Rissa rindu Azfar..."
Aku terbatuk. Ghibran terus capai botol air dan basuh tangan.
Dia bisik lagi, "Aku tak tahu kau ni legend atau bangang. Tapi kalau kau mati lepas ni, aku wariskan headset kau."
Tiba-tiba... "SELFIE APA TU?"
Suara Reza. Kami dua-dua kaku. Rissa toleh perlahan. Aku senyum macam patung Tesco.
Reza angkat topi dari muka. Mata dia sepet, tapi menusuk. "Kau selfie dengan Azfar?"
Rissa angguk manja. "Sekali jeee..."
Reza bangun duduk. "Bagi aku tengok."
Rissa bagi telefon. Reza tengok gambar. Senyap. Lama. Tiba-tiba...
"Aku nampak macam tak wujud dalam hidup korang berdua." Dia pandang aku. "Azfar, kau senyum ke trauma ni?"
Aku telan air liur. "Aku... senyum trauma."
Reza angguk. "Bagus. Pastikan kau trauma setiap kali dengan dia."
Share this novel