Bab 24

Mature Content Series 1807

Reza Harith

Aku tolak daun pintu perlahan engsel berkeriut pendek, bunyi dia tenggelam dalam bunyi kipas siling yang berputar malas. Udara bilik separuh sejuk, bau sabun mandi masih lekat kat kulit aku. Rambut aku basah, air menitis turun kena tulang selangka.

Tuala putih lilit pinggang. Dada aku telanjang sejuk, rasa lega. Leganya bukan sebab air suam yang sental lumpur malam tadi tapi sebab kerja aku sudah selesai. Mayat sudah senyap, kereta sudah bersih, dua ekor bangsat itu sudah tidur lena entah mana tinggal aku.

Aku dongak. Mata aku lekat kat jam dinding. Jarum pendek tunjuk 4:30 pagi. Mata aku separuh pejam. Otak aku separuh bingit. Aku sedut nafas panjang paru-paru rasa berat. Macam ada asap rokok basi masih sangkut walau aku sudah mandi. Bersihkan dosa konon. Dosa tak pernah bersih. Cuma kulit ini licin.

Aku langkah malas ke katil single yang renyuk kat tengah. Bau sabun campur bau peluh dari bantal. Aku hempas badan, tulang belakang rasa kena gigit mata spring. Tapi sedap. Kepala aku sandar. Rambut basah melekat di bantal, tak kisah, esok kering sendiri.

Mata aku terpejam. Kelopak mata aku rasa berat, tapi kepala aku tak pernah benar-benar mati. Aku dengar suara sendiri dalam kepala bisik nama orang yang sudah tenggelam.

Esok lagi sekali aku bangun dengan mata separuh terbakar. Esok, kopi panas pun tak cukup. Esok, aku tetap hidup, walau tidur aku tak pernah cukup.

Aku senyum sikit, separuh bibir. Dada aku turun naik perlahan. Tuala sudah longgar, tapi aku malas ikat. Biar kipas siling pandang aku bogel. Biar dosa pun tengok aku tidur.

Mata aku makin kabur. Nafas aku tenggelam dalam bunyi kipas. Aku tak tahu mimpi apa yang nak datang tapi mimpi pun tak berani cekik aku.

Jari aku capai telefon tepi bantal. Skrin retak teruk, lampu notifikasi berkelip perlahan. Aku seka air rambut basah dari mata, rabun sikit, tapi nama itu jelas.

"Sir Reza sudah tidur ke? Ini nombor saya, Naura."

Naura.

Nama dia naik perlahan-lahan dalam kepala aku macam nama budak bersih yang tak patut bercampur dengan aku. Naura budak paling lurus dalam fakulti. Assignment dia siap awal, kertas ujian dia kemas, tulisan dia bersih. Dia suka angkat muka kalau nampak aku lintas koridor. Senyum dia malu, mata dia tunduk balik. Budak lain suka manja, suka bodek. Naura tak, dia jaga jarak. Itu yang buat dia bersih.

Aku sentuh ikon profile dia gambar Naura, bertudung, senyum tipis. Latar belakang kelas yang sama aku berdiri depan whiteboard hari-hari. Mata yang tak patut pandang lumpur dalam kepala aku.

Aku baring senget, kepala separuh tenggelam bantal. Nafas aku panjang, dada aku masih rasa sejuk sisa air mandi. Aku baca chat itu ulang-ulang.

Kenapa kau WhatsApp aku malam macam ini, Naura? Budak baik patutnya tidur pukul sebelas. Patutnya mimpi pasal quiz, pasal jadual exam, bukan tulis mesej kat pensyarah yang bau dosa macam aku.

Aku ketuk jari kat skrin. Tak balas lagi. Aku baca nama dia macam baca doa yang sudah basi dalam dada aku.

Mata aku separuh pejam, skrin masih nyala. Aku taip perlahan.

Reza : Belum. Kenapa, Naura?

Send. Bunyi notifikasi ting perlahan. Mata aku masih berat tapi kali ini kepala aku sibuk fikir apa budak baik buat dalam gelap?

Aku baring senget, skrin telefon terbalik sekejap atas dada. Mata aku separuh pejam, tapi otak aku tarik ingatan semalam bayang Naura berdiri depan meja aku dalam bilik pensyarah. Baju blouse dia warna putih, tudung jatuh kemas. Bau minyak wangi dia halus, tak menyengat. Macam budak baik.

Tapi mulut dia semalam lain. Dia tanya aku benda yang orang lain tak pernah berani tanya.

Aku sengih nipis. Mata aku turun ke skrin. Notifikasi WhatsApp Naura masih biru. Aku taip. Jari aku sejuk.

Reza : Kenapa Naura tak tidur?

Tak sampai seminit, double tick biru. Dia balas.

Naura : Saya tak ngantuk, Sir. Tadi tak boleh lelap.

Aku angkat kening. Budak baik apa terjaga pukul lima pagi. Aku jawab lagi.

Reza : Kalau esok awak mengantuk dalam kelas saya, saya halau.

Chat dia muncul cepat.

Naura : Saya suka kelas Sir...

Lepas itu dia balas lagi.

Naura : Kelas Sir tenang. Suara Sir pun tenang.

Aku gelak kecil, senyap. Jari aku gosok skrin retak. Budak ini main apa? Aku balas.

Reza : Naura, awak tak patut cakap macam ni. Dah tidur.

Tapi dia balas lagi... degil.

Naura : Kalau saya ngantuk esok, Sir marah ke?Marahlah saya.

Aku gelak lagi. Aku garu dada, air rambut basah kena tuala. Budak baik ini sudah langgar pintu yang dia tak tahu dalam. Aku taip perlahan. Jemari aku main aksara.

Reza : Saya tak marah awak. Tapi saya pelik. Awak baik sangat.

Dia tengah typing.... Lambat. Macam dia takut, tapi masih nak tulis.

Naura : Baik pun boleh sunyi, Sir.

Aku telan nafas. Sunyi? Naura? Budak emas? Aku sandar kepala, dahi sejuk kena bantal. Mata aku renung skrin. Jari aku balas, suara aku baca dalam hati.

Reza : Jangan cari saya kalau sunyi, Naura. Saya bukan orang baik.

Aku tekan send tapi aku tahu budak baik tak pernah pandai patah balik. Budak baik selalu tertinggal dalam sangkar. Aku sangkar itu. Malam ini Naura sudah celup jari dalam lumpur aku.

Skrin aku masih nyala. Tangan aku sapu anak rambut basah dari dahi. Notifikasi Naura tak senyap, tiga titik typing muncul lagi. Budak baik ini makin berani.

Aku baca mata separuh pejam, dada aku naik turun. Dalam bilik sunyi, bunyi kipas siling berputar malas.

Naura taip dan TING!

Naura : Kalau Sir bukan orang baik... jadi saya kena takut ke?

Aku senyum sipi. Bibir aku kering. Budak ini main api. Naura, budak pointer tinggi, budak tunduk mata sekarang tanya aku patut takut ke tak? Aku sengih, jari aku balas perlahan.

Reza : Ya. Awak patut takut.

Tak sampai dua nafas, TING! lagi. Makin laju.

Naura : Kalau saya tak takut? Sir marah saya?

Kepala aku bersandar kat kepala katil. Tuala aku makin longgar. 'Budak apa ni...' Dalam hati aku separuh nak herdik dia suruh tidur. Tapi jari aku jalan sendiri.

Reza : Saya tak marah awak. Cuma saya pelik. Awak budak baik, Naura. Awak patut tidur.

Bunyi typing muncul lagi. Kali ini dia lambat. Macam dia ambil nafas panjang. Lepas itu dia balas pecah sikit vibe budak baik dia.

Naura : Kalau saya tak nak tidur... boleh saya telefon Sir?"

Dahi aku berkerut. Aku toleh jam dinding, 4:52 pagi. Bunyi kipas siling macam jauh. Nafas aku panjang. Aku baca semula ayat boleh saya telefon Sir?

Budak ini betul-betul sudah buka kunci sangkar dia sendiri. Aku balas, jari aku lembut.

Reza : Kenapa nak telefon?

Naura balas lambat. Typing muncul, hilang, muncul balik.

Naura : Nak dengar suara Sir... saya sunyi."

Aku senyum kecil. Dada aku bergetar perlahan.
'Budak baik apa ni, Naura... kau main apa ni...'

Jari aku balas biar dia tahu sangkar ini tak pernah ada pintu keluar.

Reza : Call lah.

Skrin senyap tiga saat. Lepas itu nama Naura muncul. Ringtone bergetar perlahan. Budak baik sudah hilang tinggal suara yang minta lumpur.

Telefon bergetar perlahan atas dada aku. Skrin retak nyala nama Naura, nombor tak save pun, tapi nama itu terpapar sebab chat tadi. Dada aku rasa panas, rambut aku masih basah, tuala makin longgar tapi aku malas betulkan.

Aku biar ringtone dua kali. Dengar bunyi dia macam jarum tikam dinding bilik aku. Naura. Budak baik. Budak sunyi. Budak yang entah kenapa cari aku pukul lima pagi.

Aku angkat. Letak hujung telefon dekat telinga.
Nafas aku panjang. Aku dengar hujung talian senyap. Bunyi kipas siling dalam bilik aku pun lebih bising dari suara dia.

"Hello..." suara aku malas, serak sikit. Senyap. Talian kosong. Tak ada bunyi. Cuma aku boleh agak bunyi dia pegang telefon sambil tahan nafas.

Aku sengih. "Naura?" Baru aku dengar. Nafas dia halus. Macam takut, tapi tak letak telefon.

"Ya..." suara dia perlahan gila. Separuh bisik.

"Apa awak buat, huh? Pukul lima pagi. Call pensyarah awak. Awak dah salah pintu ke?" Suara aku tenang, nada sindir. Aku sengaja biar pecah sikit tawa.

Dia gelak perlahan tak bunyi, bunyi budak takut kena marah. Tapi ayat dia keluar lain. "Tak... saya suka dengar suara Sir..."

Aku diam. Mata aku tengok siling. Aku dengar hujung talian bunyi kain. Mungkin dia baring. Mungkin dia duduk lipat kaki. Budak baik konon.

Aku ketawa pendek. "Awak sunyi sangat, ya?"

Dia senyap. Lepas itu bisik suara dia pecah sikit, macam dia betul-betul nak mengaku.

"Ya... sunyi. Sejak semalam. Lepas saya jumpa Sir kat bilik tu, saya rasa..." Dia tak habiskan ayat. Nafas dia putus. Bunyi talian senyap, tapi aku tahu dia masih dengar.

Aku golek badan, bantal basah rambut. Tuala aku separuh jatuh ke pinggang aku biar.

"Rasa apa?" Suara aku perlahan. Jari aku gosok bibir sendiri.

Naura hembus nafas. "Rasa saya tak patut rasa."

Aku gelak kecil. "Apa awak rasa?"

Talian senyap lagi. Bunyi nafas dia makin laju.

Dia pecah juga. "Rindu Sir..."

Aku tutup mata. Senyum separuh bibir. Dalam kepala aku dengar bunyi air tasik semalam tapi sekarang dalam talian, budak baik. Budak emas.
Budak bersih tapi tangan dia sendiri ketuk pintu kotor aku.

Aku buka mata. Suara aku separuh bisik, serak. "Naura..."

"Hmm?"

"Esok jangan pandang saya macam awak budak baik lagi."

Dia ketawa perlahan gugup, manja. Bunyi nafas dia makan ruang. "Baik, Sir..."

Suka cerita RAG? Jangan lupa FOLLOW & KOMEN. Saya akan update Bab seterusnya lebih cepat.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience