Bab 42

Romance Completed 57621

"Dah besar dah Nazifah sekarang, " ujar Naqib. Sesekali dia tersenyum melihat Nazifah yang begitu lincah berlari ke sana sini.

Nadia hanya senyum kelat.

"Er, awak sekarang buat apa? " soal Nadia.

"Freelance, "

"So, kenapa awak balik Malaysia tiba-tiba ni? "

"Kenapa? Salah ke? Salah kalau saya nak balik tempat lahir saya sendiri? " giat Naqib.

"Eh, tak. Tak salah. Saya cuma tanya aje, "

Suasana kembali sepi. Kembali kepada suasana kekok yang benar-benar merimaskan jiwa.

"So, Nazifah tahu siapa ayah dia? " soal Naqib.

Nadia mengangguk. Dari kecil lagi dia sudah memberitahu Nazifah bahawa ayahnya merantau jauh tiap kali anak kecil itu bertanya tentang Naqib.

"Does she know how her father look like? " soal Naqib lagi.

"A bit. Saya cuma tunjuk gambar saja. Saya tak ada number awak and saya tak pernah jumpa awak sejak tiga tahun lepas, "

"Erm, so you want my number? "

"Hah? " Nadia tercengang.

"Jangan lah 'hah'. Saya nak bagi number saya ni. Meh sini phone awak, "

"Nah, " Nadia menghulur telefon pintarnya kepada Naqib.

"Okay, done. " Naqib menyerahkan kembali telefon kepada Nadia.

"Mummy dengan Abah sekarang tinggal kat mana? Sejak dia orang pindah, langsung tak ada khabar berita. "

"Ouh, Mummy dengan Abah tinggal kat kondo. " jawab Naqib selamba.

"Kondo tempat kita tinggal dulu? " soal Nadia terkejut.

"Yup. Tapi dekat bangunan sebelah dia, "

"So, Naqib. "

"Hm, "

"Awak tahu pasal Anisa tu? "

Ya. Anisa sudah jelaskan segalanya. Kerana wanita itu sudah mula jatuh cinta dengan Naqib, wanita sanggup untuk menyihir Nadia dan Naqib dengan sihir pemisah. Nadia akan membenci Naqib, manakala Naqib pula akan pasrah saja dengan segala yang terjadi tanpa sedar.

"Saya tahu. Dia sendiri yang jumpa saya and minta maaf. With Nadwir, "

"Naqib, I'm so sorry for everything. Kita takkan bercerai kalau bukan disebabkan Anisa. Nazifah will live in a happy family with both of her mother and father. "

"Nad, saya tak pernah salahkan awak atau sesiapa pun pasal hal itu. Semua tu ketentuan. Ketentuan yang kita tak boleh tolak. Enough with sorry, Nad. Stop bringing up the past, "

"I'm sorry, "

Naqib hanya diam. Memang patut lelaki itu diam. Bukan sudah tadi lelaki itu memberitahu 'Enough with sorry'? Patutlah Naqib buat tak layan.

"Em, Naqib. "

"Yes? "

"You want me to call Nazifah for you? "

"Boleh je kalau awak izinkan, "

"Dan saya izinkan, "

Nadia senyum memandang Naqib. Lelaki itu terus terkedu. Betapa lamanya dia tidak melihat senyuman itu.

"Nazifah! Meh sini dekat Ibu! " laung Nadia.

"Ibu? " Naqib kerut dahi.

"Yea, Ibu. Saya nak dia panggil saya Ibu. Baru ada feel Melayu sikit. Awak nak Nazifah panggil awak apa? "

"I'm not sure about it. "

"How about Abah? " cadang Nadia.

"Boleh juga, "

"Eh, siapa ni? " Nazifah menyoal dengan kepala terteleng memandang Naqib keliru.

"Ni Abah Nazifah. Salam, " arah Nadia.

"Abah? Wah! "

Seraya itu terus saja Nazifah memeluk Naqib setelah menyalami tangan lelaki itu. Naqib terkedu. Sungguh dia merasa sebak.

"Ni ke Abah Nazifah? Handsomenya! "

"Handsome kan? Now, cuba tanya Abah. Abah pergi mana sebelum ni? " bisik Nadia.

Nazifah mengangguk laju. Anak kecil itu kemudian menurut kata ibunya.

"Abah pergi mana sebelum ni? Tak pernah nampak pun, "

Naqib senyum nipis. Pipi gebu anak kecil itu dicuit geram.

"Abah pergi kerja. Sebab tu tak boleh datang tengok Nazifah. "

"Oh.. Abah kerja kat mana? "

"Kat United Kingdom, "

"Wah, United Kingdom? Jauhnya! "

***

"Thanks sebab bagi saya jumpa Nazifah hari ni instead of lari jauh-jauh. Saya rasa bersyukur sangat, "

"Sama-sama. Memang hak awak pun nak jumpa Nazifah. You're her father. Saya takkan halang, "

"Awak balik naik apa ni? Kalau tak saya hantarkan, "

"Eh, tak apa. Saya balik dengan Saiful. Dia datang ambil. "

"Saiful? "

"Hm, saya dah tunang dengan dia. " jawab Nadia tersenyum.

"Tu.. tunang? "

Sungguh dia terkesima. Dia langsung tidak menyangka. Nadia dan Saiful bakal berkahwin.

"Ha'ah, bulan lepas. Lagi dua bulan saya dengan dia dah nak nikah dah, "

"Oh, tahniah ya Nadia. "

"Terima kasih, "

"Hm, sama-sama. "

Pin! Pin!

"Ibu! Uncle Saiful dah sampai! Jom, Ibu! "

"Haa, okay okay. "

"Em, bye Naqib. Nanti ada masa awak boleh datang jumpa Nazifah kalau awak nak. "

"Insha Allah, "

"Bye Abah! " Nazifah melambai tinggi.

Naqib sekadar membalas lambaian anaknya itu dengan senyuman kelat. Mahu saja dia menghalang Nadia dari berjalan menghampiri kereta Honda CR-V Saiful yang setia menunggu di pagar taman tasik itu. Namun, Nadia bukan lagi isterinya. Malah, Nadia layak bahagia dengan orang lain.

"Siapa tu? " soal Saiful sebaik saja Nadia dan Nazifah masuk ke dalam kereta.

"Oh, Naqib. "

"Naqib? "

***

"Nazifah dah mandi ke? " soal Najwa.

"Dah, dah! "

Laju saja anak kecil itu menerpa ke arah Najwa lalu memeluk kaki ibu saudaranya itu minta didukung memandangkan anak kecil itu tidaklah tinggi mana. Najwa mendukung Nazifah lalu mengusap lembut kepala anak kecil itu.

"Wanginya, "

"Biasalah. Ibu yang mandikan, " ujar Nazifah bangga.

"Eleh, "

Najwa mencuit hidung Nazifah. Geram. Ada saja jawapannya.

"Berapa lama Razif outstation ni? " soal Nadia.

"Tak lama seminggu je, " jawab Najwa. Nazifah diturunkan kembali.

Razif kini bekerja di syarikat bapanya. Biasalah, nama juga ahli perniagaan. Ke negeri sana, ke negara sini adalah satu kebiasaan. Dan Najwa perlu membiasakan diri dengan kebiasaan itu.

"Seminggu? Lama lah tu. Kau dua tiga hari berpisah pun dah demam. Tak ingat? " giat Nadia.

Najwa mencebik. Suka betul mengungkit!

"Buat muka, buat muka. Macam mana lah Razif tu tahan dengan perangai kau yang cepat koyak ni? " Nadia geleng kepala.

"Suka hati lah. Tak ada kena mengena dengan kau pun. Huh, "

"Ei, Acik Najwa muncung muncung bibir macam tu nampak macam budak kecil lah. Ei, tak malu... " ejek Nazifah.

Nadia terus ketawa. Ada saja perangai Nazifah ini yang mampu membuat orang geli hati.

"Eh, mana ada! Mana ada Acik Najwa muncung bibir. Pandai-pandai je. Gigit kang, " Najwa mencuit pipi Nazifah geram.

"Kita mana boleh makan orang. Kita kena makan nasi, ayam dengan carrot. Apalah Acik Najwa ni, " selamba Nazifah.

"Wah, pandai eh Nazifah ni? Meh sini, duduk dengan Acik. " ajak Najwa.

Cepat saja Nazifah yang bertubuh kecil itu memanjat sofa lalu duduk di samping Najwa. Sempat anak kecil itu meloncat-loncat di atas sofa.

"Nazifah harini jalan-jalan dengan Ibu pergi mana? " soal Najwa.

Nazifah terus memandang Nadia. Tanda dia sendiri pun tidak tahu dia ke mana.

"Taman tasik, " jawab Nadia.

"Iya? " Najwa memandang Nazifah.

Anak kecil mengangguk laju.

"Iya, Acik. Best kat sana! Kat tasik tu pun Nazifah jumpa Abah. " jawab Nazifah.

"Abah? "

Najwa kerut dahi. Dia memandang Nadia dengan wajah tidak percaya. Tanda dia inginkan jawapan.

"Siapa Abah? Naqib? "

Nadia mengangguk.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience