"Hello.. Assalamualaikum." kata ku sebaik sahaja panggilan yang dibuat dijawab.
"Saya Alis. Saya nak jumpa kak Nadrah." kata ku.
"Oh Alis. Sure why not? Bila nak jumpa?" soal Nadrah.
"Err.. Bila kak Nadrah free?" soal ku. Dengan masa yang aku ada bila-bila pun aku boleh jumpa dengan kak Nadrah.
"Okay.. How about tomorrow? Pukul 12 tengahari?" soal Nadrah.
"Boleh. Boleh." balasku. Setelah itu panggilan ditamatkan. Aku nak jimat kredit sebenarnya. Dah la aku tak ada kerja sekarang ni.
Keesokan harinya, tepat jam 12 sudah ada dicafe yang aku jumpa kak Nadrah dulu. Dia yang suruh tunggu disitu.
"So apa keputusan Alis? I tak nak memaksa tapi I harap Alis faham situasi Nazran. Kesian dia." kata Nadrah.
"Sebenarnya saya terima untuk kahwin dengan Nazran." balasku.
"Serius?" soal Nadrah. Dia mengangkat keningnya yang dilukis dengan celak itu.
"Ye." aku mengangguk. Sebenarnya aku pun tak pasti aku terima untuk kahwin Nazran sebab rasa bersalah aku. Atau sebab dia yang muncul dalam mimpi aku.
"Baguslah kalau macam tu. Seminggu dari sekarang akan korang kahwin." kata Nadrah.
"Hah seminggu? Tak cepat sangat ke?" aku terkejut takkan lah secepat itu. Boleh ke buat persiapan secepat itu? Kalau tunang lainlah.
"Yup lagi seminggu. Takkan nak tunggu Nazran sembuh baru korang nak kahwin? Lagipun semua pasal wedding I akan settle kan. You just get prepared. Tak payah fikir apa." kata Nadrah.
"Nazran setuju ke?" soalku. Aku nak tahu juga sama ada Nazran betul-betul ke sudi nak kahwin dengan orang asing macam aku?
"Nazran pasti setuju. Don't worry." kata Nadrah.
Aku mengangguk. Malas aku nak tanya lebih-lebih. Lagipun perkahwinan ini mungkin untuk sementara sahaja.
"Perkahwinan ni buat kecik je. Tapi you boleh panggil family you datang. And one more thing. I nak masuk meminang you macam mana?" soal Nadrah.
"Err.." Soalan itu buat aku terkedu.
"Alis still ada parent?" soal Nadrah.
"Ada tapi dorang dah cerai. Ibu kat Johor. Ayah pula kat Sabah." kataku.
"So macam mana?" soal Nadrah.
"Err.. Nanti saya bincang dengan parent saya dulu boleh tak?" pintaku.
Nadrah mengangguk. "Okay. I kasi you masa tapi cepat sikit." kata Nadrah.
"Okay." balasku. Setelah itu kak Nadrah pun berlalu pergi.
Macam manalah aku nak beritahu ibu dan ayah lagi seminggu aku nak kahwin. Kalau aku tak bagitahu tak dapat restu pula. Nanti jadi kes pula. Huru hara jadinya nanti.
"Haish." aku mengeluh. Aku tahu tak baik mengeluh tapi aku buntu. Kepalaku runsing dan hatiku rasa serabut. Semua salah aku sendiri. Pandai buat pandailah tanggung.
Share this novel