Bab 58

Drama Completed 7887

"Aku nampak orang yang langgar aku. Kenapa kau tak pernah mengaku?" soal Nazran. Dia nampak agak kecewa.

"Saya takut.." kataku. Memang aku takut sangat hendak mengaku. Aku sudah membuat kesalahan yang besar. Kalau orang lain tahu dan report pasal ni mesti aku akan dikenakan hukuman. Itu baru hukuman didunia. Di akhirat nanti tak tahulah macam mana. Airmataku mengalir. Aku rasa bersalah.

"Kalau takut buat apa kahwin dengan aku? Kau nak ambil kesempatan kan?" kata Nazran. Dia masih marah.

"Tak." aku menangis.

"Habis tu?" soal Nazran. Dia tidak berpuas hati langsung.

"Saya nak bertanggungjawab atas apa yang saya lakukan." kataku.

"Tak payah sembang pasal tanggungjawab." kata Nazran. Dia tak suka.

"Saya minta maaf. Saya betul-betul minta maaf." ucapku. Aku sangat kesal atas apa yang terjadi. Aku sedar yang aku sangat cuai masa tu. Nazran mangsa kecuaian aku.

"No. Aku dah cukup menderita selama ni sebab kaulah. Minta maaf pun dah tak guna." kata Nazran dengan nada tinggi.

Kerana akulah Nazran jadi macam dulu tu. Berkerusi roda, murung, kena buang kerja dan putus tunang. Tapi yang bab putus tunang tu Nazran bersyukur.

"Tolonglah maafkan saya. Saya minta maaf." aku pergi ke arah Nazran. Aku nak salam dia. Aku nak mohon kemaafan daripada Nazran.

"Tak payah!" Nazran tolak aku. Aku terjatuh. Sakit. Aku menangis. Nazran betul-betul marah kali ni.

"Blah kau." tengking Nazran. Dia ingin berlalu pergi. Nampaknya dia langsung tidak kisah dengan aku. Apa yang aku cakap pun dia tidak peduli.

"Saya minta maaf." aku peluk Nazran daripada belakang. Aku tak tahu nak buat apa lagi. Aku tak nak Nazran benci dengan aku. Cukuplah apa yang aku rasa selama ni. Aku tak nak rasa berdosa selamanya.

"Tolonglah maafkan saya." aku teresak-esak menangis dibelakang Nazran. Basah baju Nazran terkena airmataku. Biarlah janji Nazran dapat faham isi hatiku.

"Dahlah." kata Nazran. Sepertinya dia dah tawar hati. Sedihnya kena layan macam ni.

"Lepaslah." dia ingin lepaskan pelukan aku tapi aku kuat memeluk tubuhnya. Aku tak nak pengakirannya jadi macam ni. Aku tak nak.

"Tak. Saya takkan lepaskan selagi awak tak maafkan saya. Tolonglah maafkan saya Nazran.." kataku. Biar apa pun terjadi aku perlu dapatkan kemaafan dari Nazran.

"Okay. Kalau macam tu peluklah sampai esok. Tu pun kalau esok aku maafkan kau." kata Nazran. Dia tidak peduli.

"Takpe. Sampai bila-bila pun takpe. Sebab saya cintakan awak." kataku. Alamak! Terlepas cakap pulak.

"Apa?" soal Nazran. Pelukan Nazran dilepaskan.

"Kau cakap apa tadi?" soal Nazran. Dia pandang tepat ke muka aku. Aku lap airmata, menunduk kepala dan senyap. Macam manalah aku boleh terlepas cakap. Tapi memang betul pun kan? Hmm..

"Alis?" panggil Nazran. Omg. Ni first dia sebut nama aku.

"Alis Faiqa?" alamak dia sebut nama penuh pulak.

"Alis, kau cakap apa tadi?" soal Nazran. Dia pandang tepat ke arahku.

"Err.." aku tak keruan. Malunya.

"Kalau kau cakap sekali lagi mungkin aku boleh maafkan kau." kata Nazran. Aku mengangkat kepala.

"Hah? Err.." macam mana ni? Aku bertentang mata dengan Nazran. Aduh. Jantung berdegup laju. Aku menunduk semula.

"Kalau tak nak cakap, takpelah." kata Nazran. Dia mahu meninggalkan aku.

"Err.. Tunggu." kataku. Nazran berpusing semula dan memandang aku.

"Cepatlah cakap." kata Nazran. Memaksa lah pulak Nazran ni?

"Err.. Saya cintakan awak." ucapku perlahan. Malu.

"Apa tak dengar?" kata Nazran. Dia buat-buat pekak ke ni?

"Err.. Saya.. Err.. Ish! Saya.. Sayang cintakan bie." aku terus peluk Nazran. Malunya. Aku sembunyikan muka didadanya. Harap Nazran tak terkejutlah dengar pengakuan aku ni. Takut juga kalau dia fikir aku ni seperti perigi mencari timba.

"Betul?" soal Nazran. Aku mengangguk. Nazran balas pelukan aku. Eh?

"Sebenarnya.. Saya pun cintakan awak, Alis." kata Nazran. Dia kucup dahiku. Ah.. Bahagianya..

"Ye ke? Macam tak percaya je." pelukan dilepaskan.

"Yelah." kata Nazran.

"Habis tu kenapa tak cakap?" soal aku.

"Tadi dah cakap." Nazran.

"Bukan yang tulah bie." kataku.

"Ohh.. Bie pun cintakan sayang jugak." kata Nazran.

"Ha.. Macam ni baru boleh percaya." kataku. Nazran tersenyum.

"Err.. Awak.. Macam mana awak tahu semua ni? Maksud saya hal yang jadi ni? Awak upah stalker ke?" soalku.

"Sebenarnya.." balas Nazran.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience