Hari ni aku ajak Rafique untuk berjumpa. Aku nak selesaikan hal bagi bunga ni. Selagi hal ini tak selesai aku rasa geram sangat. Aku nak minta dia untuk berhenti daripada ganggu aku dan buat hal sendiri.
Jadi aku mesej dia di instagram untuk jumpa. Aku perlu berdepan dengan dia sebelum benda ni jadi rumit. Kami berjumpa disebuah cafe.
"Apa motif awak kacau saya?" soalku apabila Rafique duduk. Tak perlulah nak bagi salam dekat orang macam dia ni.
"Sejak bila aku kacau kau?" soal Rafique dengan muka tidak bersalah. Pura-pura lah tu.
"Awak kan yang bagi bunga ros tu? Baik mengaku sekarang." kataku.
"Oh.. Kau dah tahu?" soal Rafique. Dia tersengih macam tiada apa-apa.
"Yes. Kenapa awak buat macam tu? Awak tahu tak saya tak suka bunga tu." kataku.
"Bunga pun tak suka ke?" soal Rafique. Keningnya terangkat sedikit.
"Saya hanya suka kalau bunga tu diberi oleh orang yang saya sayang." kataku.
"So kau tak sayang aku?" soal Rafique. Dia buat muka sedih. Apa dia mengarut ni?
"Jangan merepeklah Rafique." kataku.
"Kau tak suka bunga tu?" soal Rafique.
"Tak. Saya tak suka. Saya buang semua bunga tu. Boleh tak stop bagi bunga tu." kataku.
"Kenapa? Sampai hati. Kecil hati aku." kata Rafique. Dia buat muka sedih lagi sekali.
"Awak fikir hati awak je? Hati keluarga saya? Suami saya? Awak sedar tak saya ada suami?" soal aku. Geramnya dengan perangai Rafique ni.
"Aku cuma bagi bunga je. Bukan buat apa pun." kata Rafique dengan selamba.
"Memanglah tapi buat apa awak bagi bunga dekat isteri orang? Apa niat awak? Awak faham tak saya isteri orang. Ke awak nak tengok sijil nikah saya? Jangan buat teruklah Rafique." kataku.
"Bagi bunga pun salah." kata Rafique. Ya Allah.
"Rafique! Kenapa perangai awak macam ni? Apa salah saya awak nak buat macam ni?" kesabaran aku pun ada tahapnya.
"Aku saje nak bagi bunga." kata Rafique.
"Untuk apa?" suaraku meninggi.
"Err.." balas Rafique.
"Tolonglah stop ganggu saya lagi. Saya dah kahwin. Jangan buat macam ni lagi. Saya sayang suami saya dan saya tak boleh hidup tanpa dia." kataku.
"Awak tentu faham perasaan apabila dicurangi. Saya tak nak suami saya rasa macam tu. Saya tak nak dia salah faham." kataku.
Aku takut sangat kalau Nazran salah faham. Aku cuba nak jadi isteri yang baik untuk Nazran. Aku tak hanya kerana benda-benda macam ni hubungan kami jadi tak baik. Tidak kisahlah apapun alasan Rafique.
"Saya hormat awak dan awak tolong hormat saya. Tolonglah." kataku.
"Okay. Sorrylah." kata Rafique.
"Lepas ni tolonglah jangan bagi bunga lagi. Simpan duit awak tu. Kalau nak bagi bunga sangat bagilah kat orang lain. Tapi tolonglah jangan bagi kat isteri orang." aku bangun, buat bayaran dan berlalu pergi. Tak tahan nak hadap muka Rafique lama-lama.
"Sigh.." Rafique mengeluh. Dia pun tak faham kenapa dia buat macam ni.
Sebelum balik rumah aku jalan-jalan sekejap. Aku perlu tenangkan fikiran. Aku tak nak balik rumah dalam keadaan marah.
Share this novel