Tengahari aku bangun untuk mandi. Aku rasa tak selesa pulak. Panas. Padahal pagi tadi dah mandi. Setelah mandi aku pun keringkan rambut didepan cermin dengan mengunakan tuala. Manual je tak pakai hair dryer.
Aku pakai gaun tidur labuh yang lengan pendek je sebab aku rasa nak duduk dalam bilik je hari ni. Kalau nak keluar bilik aku tukarlah baju lain. Itu pun kalau keluar. Rasanya tak kot. Malaslah. Aku kan demam.
Tok.. Tok.. Pintu bilik diketuk beberapa kali. Siapa pulak tu?
"Bibik ke?" soalku. Senyap tanpa sebarang suara.
Rasanya yang ambil berat dekat aku kat rumah ni kak Nadrah dengan bibik je. Tentu salah seorang dari mereka. Takkan Pak Mad pulak? Buat apa dia nak ketuk bilik aku? Lagipun hari ni hari ahad. Dia cuti. Kak Nadrah pun baru keluar. Nazran? Hmm..
"Kalau bibik masuklah. Pintu tak kunci." kataku sambil sikat rambut.
Pintu bilik dibuka. Kedengaran suara orang berdehem. Aku berpaling.
"Nazran!" aku terkejut. Aku tarik comforter tutup betis yang terdedah. Sudahlah baju tidur yang aku pakai setakat paras bawah lutut je.
"Err.." balas Nazran. Tangan kanannya pegang tongkat manakala sebelah lagi pegang dulang makanan. Makanan untuk aku agaknya.
"Buat apa kat sini?" soal aku. Ya Allah malunya.
"Aku cuma nak tolong bibik hantar bubur ni untuk kau." kata Nazran.
"Rajinnya?" perli aku.
"Aku cuma nak balas budi. Kau kan selalu bagi aku makan." kata Nazran. Muka dia macam orang yang tiada perasaan.
"Alahai sweetnya." balasku sambil tersenyum. Baik pulak si Nazran.
"Bersyukurlah." kata Nazran. Dia buat muka kerek.
"Letaklah situ nanti aku makan. Pergi keluar cepat." kataku.
"Kau halau aku? Dahlah tak ucap terima kasih." perli Nazran.
"Err.. Thank you." ucapku.
"Welcome." Nazran letak dulang dimeja. Dia menghampiri aku.
"Eh? Apa hal pulak ni?" aku mengelabah.
Nazran tersenyum nakal. Aku capai botol minyak wangi dimeja solek.
"Jangan dekat. Kalau tak saya sembur ni." kataku.
"Sembur jelah. Nanti wangi. Bau kau." kata Nazran. Dia ketawa.
"Saya baling." kataku. Aku bersedia untuk baling.
"Ish, kau ni." kata Nazran.
"Pergilah keluar." kataku.
"Lain kali janganlah pakai seksi sangat." kata Nazran perlahan.
"Apa?" kataku. Ei! Nak kena dia ni.
Nazran pun keluar dari bilik aku. Terus aku kunci pintu. Nazran ketawa.
Sejak Nazran dah sembuh ni perangai dia berubah jadi pelik sikit. Aku pun tak tahu kenapa. Haish Nazran ni dulu asyik marah-marah aku. Sekarang ni macam ni pulak perangai dia. Kalau hari-hari macam ni matilah aku.
"Arghh!" aku sembabkan muka aku dibantal.
"Bencinya.. Bencinya." aku tumbuk bantal berkali-kali. Aku tidak bencikan tapi aku benci sikap dan perbuatan dia.
Share this novel