"KAUTHARR anak mama", suara Mawar terasa sayu.
Wajah bayi lelaki di sebalik cermin lut sinar itu hanya boleh ditatap sahaja
"Sabar ya sayang", pujuk Watie
"Anak alang bu"
Sayu hatinya melihat wayar yang berada di tubuh anaknya. Doktor beritahu teruk juga kuning Kautharr sebab itu kena dirawat awal, lagi satu masih tak cukup hari kan?
"Ibu tahu, alang kuat kan", Watie mengusap lembut lengan Mawar.
Mawar hanya diam sambil merenung anaknya. "Jom kita makan, abang bawa special for you", Watie mengajak Mawar.
Mawar menggeleng. "Ibu turun la dulu makan. Alang nak stay sini lama sikit", Mawar menoleh sekilas.
"Betul ni?", tanya Watie. Mawar mengganguk pula.
"Nak turun nanti call ibu, kau tu bukan kuat sangat", pesan Watie risau.
"ok", balas Mawar ringkas.
---
"Sayang, mama tak kuat. Papa benci awak sebab mama, I'm sorry my son", berjurai juga airmata yang ditahan dari tadi.
"Awak saja mama ada, cepat keluar dari sini ya. Teman mama, kita bina hidup baru", sayu ayat yang keluar mulut Mawar.
Bukan dia tak boleh masuk, tapi dia tak kuat. Agaknya kalai dia masuk, lagi berjujuran air mata dia melimpah ruah.
"Hidup baru?". Mawar mendengar ketawa sinis dibelakangnya, pantas berpusing.
"Kenapa kau terkejut?", tanya Ariff menghampiri Mawar.
"Bila awak sampai?", tanya Mawar perlahan sambil mengesat airmatanya.
"Tadi. Kenapa kau dah sabar sangat aku berambus dari hidup aku?", tanya Ariff sinis.
"Macam mana awak tahu saya dekat sini?", Mawar membiarkan pertanyaan Ariff tergantung.
"Aku nampak ibu, dia suruh aku tengok kau dekat sini. Menyusahkan betul", balas Ariff senada.
Mawar memalingkan diri semula ke arah cermin di depannya.
"Awak", panggil Mawar.
"Bila awak nak ceraikan saya?", suara cuba dikawal supaya dirinya tenang.
Sakit hati dia dengan layanan Ariff sekarang, ditambah pula dengan memungkiri janji.
Kata mahu menemani dia lahirkan Kautharr tapi hampa... Mawar paling tak suka orang yang memungkiri janji.
"Aku ulang sekali lagi Mawar, kau jangan sebut perkataan 'cerai' depan aku", keras nada Ariff.
"We need to, apa guna kita bersama?", tanya Mawar berani.
"Fine. Kau nak cerai, aku ambil Kautharr", Ariff membalas serius.
"Awak tak ada hak", Mawar yang geram dengan syarat Ariff terus memalingkan badan.
"Hak? Kau jangan lupa yang Kautharr tu pun anak aku"
Mawar terdiam. Hari tu kata dia tidur dengan orang lain la, Kautharr tu anak orang haram la. Ni lain pula!
"Kau akan tetap jadi isteri aku. Full stop", balas Ariff tegas.
---
"Along, umi nak cakap sekejap", tegur Aisyah di pintu bilik.
"Boleh, masuk la mi", Naim tersenyum ke arah uminya.
"Ada apa, mi? Cakap la along dengar", Aisyah melabuhkan punggung disebelah Naim.
"Along tak ada calon isteri lagi ke?", terkejut Naim mendengar soalan uminya.
Naim menggeleng. "Kenapa umi tanya?", balas Naim lembut.
"Umi ni bukan apa. Umi nak sangat tengok hero umi ni kahwin sebelum umi pejam mata untuk kali terakhir", Aisyah menyampaikan hasratnya.
"Jangan la cakap macam tu umi, along tak suka la", Naim memeluk uminya.
Ya! walaupun dia lelaki tapi dia sangat rapat dengan uminya.
"Ya la, umi ni makin lama makin tua. Nak juga merasa ada cucu", Aisyah membalas pelukan Naim.
"Angah kan dah bagi umi cucu. Ni adik pun nak kahwim dah tak lama lagi, tak cukup ke cucu tu?", Naim melepaskan pelukan perlahan.
"Adik-adik kamu tu perempuan, umi risaukan kamu. Selalu sibuk sampai tak ada masa untuk diri sendiri"
"Ada beza ke lelaki ke perempuan? cucu umi juga kan", Naim cuba memujuk.
Uminya tidak membalas. "Umi, along dengar bakal tunang adik ni Malay kan?", Naim menukar topik.
"Suka tukar topik", Aisyah mencubit tepi perut Naim.
"Auch umi sakit la. Tapi betul kan?", tanya Ariff mengusap kesan cubitan uminya.
"Haah, Mukhriz tu malay", balas Aisyah
"Mukhriz ke nama dia? Macam mana adik jumpa dia, mi?", tanya Naim ingin tahu.
"Mukhriz sesat time dia solo travel dekat sini, adik la yang tolong", cerita Aisyah riang.
"Wah so sweet. Boleh la kita selalu balik Malaysia lepas ni", balas Naim semangat.
"Umi pun terfikir macam tu juga. Dah lama sangat kita duduk sini", Aisyah juga bersetuju.
"Kan, apa kata kita ajak walid pindah Malaysia semula", cadang Naim.
"Kamu tahu kan family walid memang dekat sini, buat apa pula kita nak ke sana semula?", suara Aisyah bertukar perlahan.
"Tapi family umi dekat sana"
"Tak sama long. Umi anak tunggal, atuk dengan nenek kamu pun dah tak ada", balas Aisyah sayu.
"Umi jangan la macam ni. Apa kata majlis tunang adik nanti kita buat dekat Malaysia, boleh jenguk kubur atuk and nenek sekali", Naim berkata ikhlas.
"Tak ke pelik majlis tunang buat dekat rumah lelaki?", Aisyah mengerutkan dahi. Tak jadi mahu bersedih.
"Apa pula pelik? ok saja along rasa", Naim tersenyum.
"Ada saja kan kamu ni, nanti tanya la adik. Kalau dia ok, umi bagi tahu walid kamu", balas Aisyah sambil bangun
"Umi nak pergi mana?", tanya Naim.
"Keluar la, kejap lagi walid kamu balik. Nak buat minum petang"
"Umi datang bilik along nak tanya tu saja?", Naim seperti tidak percaya.
"Ya la umi nak ingatkan. Cari calon isteri tu, kalau ada rezeki. Boleh kamu bersanding sekali", selesai berbicara Aisyah melangkah keluar dari bilik Naim.
'Calon isteri. Mana aku nak cari isteri tengah tengah bandar venice ni?', Naim berfikir sejenak.
---
"Ha baru nampak muka kau ya, lang", tegur Zahidah bila melihat Ariff tiba di rumah.
"Apa mommy ni?", rungut Ariff.
"Ha merungut. Ni dah tengok Mawar dekat hospital belum?", tanya Zahidah
Ariff mengangguk. "Dah tu kenapa ada dekat sini? duduk la hospital tu teman Mawar", Zahidah sedikit geram.
"Kenapa pula alang nak stay hospital? Bukan tak ada nurse or doctor pun", balas Ariff selamba.
"Eh dia ni kan. Dah la isteri bersalin, kau tak ada. Mommy nak kau pergi hospital semula sekarang, jaga Mawar", tegas ayat Zahidah
"Ala mommy ni. Ariff penat la, nak rehat", rungut Ariff lagi.
"Megat Ariff bin Megat Amirr!", nama panjang sudah dipanggil mommy. Ariff akur.
"Ok la", Ariff melangkah keluar semula dari rumah.
'Bertuah punya anak. Isteri tengah perlukan dia, dia boleh pula macam ni', Zahidah menggeleng.
---
"Eh awak, bukan tadi kata nak rehat dekat rumah ke?", tanya Mawar ketika melihat Ariff.
"Diam la kau. Mommy halau aku sebab kau tahu tak?", suara Ariff meninggi.
Mawar menunduk takut dengan pandangan tajam Ariff.
"Awak rehat la dekat sini", Mawar perlahan mahu turun dari katil
"Kau memang saja nak aku kena marah dengan mommy kan? Duduk je situ, aku rehat dekat sofa ni", terus Ariff membaringkan tubuhnya di sofa.
Mawar hanya memandang Ariff dengan pandangan yang sukar ditafsir.
'Ya allah, apa la kesudahan yang kau tetapkan untukku dengan lelaki dihadapanku ini ya allah? Sungguh aku takut kehilangannya'
---
"Awak, bangun", Mawar mengejut Ariff perlahan.
"Awal lagi la. Kau ni memekak saja", dengus Ariff.
"Awal apa nya. Dah dekat pukul 8 dah awak, awak tak kerja ke?", Mawar menolak tangan Ariff perlahan.
Ariff hanya bangun ketika subuh tadi lepastu sambung tidur kembali. Nasib baik dia tidur sekarang sampai habis berpantang.
"Hish kau ni", Ariff menolak diri Mawar sehingga Mawar terjatuh ke belakang.
"Auch!"
Mawar memegang perutnya. Kesan jahitan masih terasa sakit dibahagian wanitanya.
"Ya allah Mawar", Mawar mendongak pandang ke pintu melihat Haida masuk.
"Ariff kenapa? Kalau ya pun benci Mawar ni sangat, jangan la buat dia macam ni", Haida menolong Mawar bangun.
"Eh tak la cik Da. Ariff tak buat apa-apa pun, Mawar terjatuh sendiri", Mawar membela Ariff.
"Tak payah tipu cik Da Mawar. Jangan sampai cik Da cerita benda ni dekat family kamu berdua", ugut Haida geram dengan perangai Ariff.
"Cik Da jangan sibuk la urusan kami, bukan kami suruh cik Da masuk campur pun", suara garau Ariff terdengar biadap.
"Awak. Marah saya, biar saya saja la kena. Jangan biadap dengan cik Da, dia yang ada time saya sakit nak lahirkan Kautharr", tegur Mawar sopan.
"Bising la korang ni, keluar lagi bagus", Ariff bangun dan terus melangkah keluar.
"Maaf ya cik Da tentang perangai Ariff tu", ujar Mawar ikhlas
"Cik Da tak terasa pun. Cuma kamu ni la, sanggup ke siksa diri? berapa lama lagi kamu nak simpan? Lepas ni apa pula dia nak buat dekat kamu, nasib cik Da ada tadi", Haida menyatakan risaunya.
"Ariff tak sengaja tu. Jom cik Da tengok Kautharr", Mawar menukar topik.
"Haish kamu ni. Ya la, jom. Perlahan-lahan", Haida membantu Mawar berjalan.
---
"Along, Mukhriz kata dia ok bertunang dekat rumah dia", kata Tengku Siti Mariam kepada Naim.
"Wah best nya boleh balik Malaysia. Bulan depan kan?", tanya Naim menayangkang muka terujanya.
"Lebih lebih la dia ni. Adik yang bertunang, along yang teruja lebih", Mariam menggeleng.
"Along buka teruja kau nak bertunang. Along teruja nak balik Malaysia, dah lama tak lawat kampung umi", balas Naim.
"Haah la long. Kita pindah sini dari angah umur 15 tahun, sekarang dah 25. Dekat 10 tahun kita tak balik Malaysia dah kan", kata Mariam
"Ala kau ni beria kira umur angah. Kira saja la kau, umur korang beza lima tahun saja pun", usik Naim.
"Ish along ni, suka hati adik la nak kira siapa pun. Kita orang muda lagi, along tu yang tahun ni dah 3 series", Mariam pula mengusik.
"Baru je awal 30 kan?", Naim membangga diri.
Sebenarnya beza jarak umur mereka bertiga semua 5 tahun dari dia sehingga la adiknya. Jadi dia 30, angah 25 dan adiknya ini 20.
"Nak muda je. Sebab tu umi suruh kahwin, boleh kita buat sanding sekali", Mariam masih mengusik alongnya.
"Ouh sejak nak kahwin. Pandai kau usik along eh", Naim mecucuk pinggang adiknya yang seorang ini.
"Hahahah", tergelak-gelak Mariam menahan geli di perut.
"Ok ok stop, janji tak kacau dah", Mariam menghentikan tangan alongnya.
"Siapa suruh usik along, nak lagi ha ha", Naim mencucuk cucuk pinggang Mariam
"Tak nak! tak nak!", Mariam menggeleng menahan semputnya ketawa tadi.
---
"Ayah, andai kata jodoh Mawar dengan Ariff tak panjang. Ayah sudi kan nak jaga alang semula?", tiba-tiba ayat itu terkeluar dari mulut Mawar.
"Kenapa cakap macam sayang, I don't like it", tegas Aziz.
"Alang tanya saja. Ayah sudi kan?", tanya Mawar semula.
"Ya. Sampai mati pun ayah sanggup jaga kamu ber-4, korang saja harta ayah dunia akhirat", balas Aziz yakin.
"Terima kasih ayah", Mawar memeluk ayahnya.
"Jangan tanya lagi ok, jawapan ayah tak pernah berubah", Aziz mengusap belakang Mawar perlahan.
"Apa ni, dah jadi mama mana boleh cengeng", usik ayah.
"Biar la, alang jadi mama untuk Kautharr. Tapi kalau dengan ayah, I'm still your little princess", jelas ayat Mawar.
"Dah tua bangka, ada hati little konon", usik Aziz lagi.
"Eh! merajuk la macam ni", Mawar memuncung mulutnya
"alololo sayang ayah. Kautharr your mama is sulking, help atuk please", kata Aziz kepada Kautharr
Alhamdulillah pagi tadi, Kautharr sudah boleh bernafas secara semula jadi. Tidak perlu bergantung pada mesin lagi.
"Tak payah Kautharr. Atuk yang buat mama, pandai la dia pujuk", balas Mawar mengalihkan pandangan ke arah Kautharr.
Bayi lelaki itu bergerak-gerak dan bersuara sedikit seakan faham apa yang Mawar cuba sampaikan.
"Amboi nampak sangat sokong mama dia ya, tak kesian dekat atuk langsung", Aziz memandang Mawar semula
"Padan muka atuk"
"Ouh sekarang dah ada team baru, kemain dia ya. Kalau tak selalu tu, banglang saja la yang nak layan perangai kau ni"
Kata-kata Ayah bagai menyentak jantung Mawar yang tenang menjadi berdegup kencang.
'Tu dulu yah, sekarang dia langsung tak sudi dengan alang', hanya boleh diluah didalam hati.
"Ya juga kan. Cakap fasal banglang ni, mana dia? Ayah tak nampak dia pun", tanya Aziz kepada Mawar.
"Kerja la ayah. Nanti dia nak bagi anak dengan cucu ayah ni makan apa", Mawar tak mahu ayahnya mengesyaki apa-apa.
"Ouh kerja. Dia ada cakap tak bila dia habis? Sebab dah petang ni, tak akan lebih office hour kot"
"Ayahku tercinta. Menantu awak tu kerja apa? lecturer kan? Ada la tu dia bincang dengan student dia", Mawar menggeleng.
"Ya tak iya juga kan. Ha tak apa la, ayah teman kau sampai banglang datang la kalau macam tu"
"Alang memang nak ayah teman pun. Siapa yang bagi ayah balik", Mawar tertawa kecil.
"Cakap fasal banglang terus boleh tergelak ya. hebat betul, tadi kemain merajuk dengan ayah", Ayah tersenyum bahagia.
"Ayah nampak kamu bahagia dengan dia. Alhamdulillah ayah tak salah pilih orang", Ayah mengucap syukur.
Hilang terus senyum di mulut Mawar. 'Dulu yes ayah. Tapi hari yang mendatang, kaklang pun tak pasti'
---
"Alhamdulillah, kau dah boleh keluar hari ni", kata Izzuddin duduk di sebelah Mawar di atas katil.
"Ouh really. Excited nak pantang dekat kampung", tangannya mendukung Kautharr.
Suatu rasa yang tidak dapat diungkap. Dia dapat juga memegang, mencium, memeluk, semua la dekat Kautharr akhirnya.
Tiga hari dia menunggu masa ini dan selama itula dia perlu bersabar dengan layanan kasar Ariff terhadap dirinya.
"Hai handsome, Paklong here", Izzuddin mengusik pipi si manja itu lembut.
"Paklong nak pegang saya tak?", tanya Mawar mewakilkan anaknya
"Hmm, boleh ke?", tanya Izzuddin takut-takut.
"Pula dah, kenapa tak boleh nya? Nak dukung la", Mawar menyerahkan Kautharr kepada abangnya.
"Abang takut. Tangan abang ni dah la besar, kasar pula tu. Kesian dekat Kautharr ni, dah la kulit dia halus lagi", Izzuddin dengan perlahan-lahan mengambil Kautharr.
"Tak apa, Kautharr nak paklong dia dukung juga", Mawar membantu abang membetulkan dukungan yang terlihat kekok. First time kan!
'Ini saja cara mama boleh bagi kasih sayang yang gantikan papa. I'm sorry again', Mawar merenung ankanya di dalam dukungan abang.
"Lang lang", panggil Izzuddin.
"ya" jawab Mawar.
"Ha kau termenung apa, aku tengah tanya ni?", rengus Izzuddin.
"Ya ada apa? Tanya la, sorry tadi tak dengar", Mawar menfokuskan diri kembali.
"Rindu suami la tu, ala aku tahu. Aku cakap ni, muka Kautharr sebijik ikut kau kan, dengan bulu matanya lagi", puji Izzuddin.
"Itu bukan tanya, itu ayat penyata", jeling Mawar.
"Eh engkau. Aku dah puji, kau jeling pula ya", balas Izzuddin menyampah.
"Cepat la abang nak tanya apa?", tanya Mawar.
"Ha tadi abang nak tanya. Kau betul ni pantang dekat kampung, family mentua kau tak kisah ke?", tanya Izzuddin pula.
"Dia orang tak kisah la. Nanti seminggu sekali, diaorang datang jenguk Kautharr", balas Mawar.
"kan Kautharr kan. Nanti tokma dengan tokpa datang la jenguk kita dekat kampung", tambah Mawar berkata kepada anaknya.
"Kalau macam tu tak apa la. Abang risau nanti, benda kecil macam ni boleh bawa gaduh", Izzuddin meghela nafas lega.
"Tak ada la, dia orang faham", Mawar membalas yakin.
'Kalau la mereka tahu aku sahaja melarikan diri dari Ariff, mesti semua tak bagi', desis Mawar
"Lupa pula abang, ada satu lagi benda ni", Izzuddin teringat sesuatu.
"Apa lagi pula ni?", tanya Mawar malas.
"Result SPM kau keluar bulan depan kan. Good luck", ucap abang.
"What?!", Mawar mengambil telefon melihat tarikh.
"Haah la, ya allah nervous nya kaklang. Minta minta la result ok, nak sambung belajar", ujar Mawar teruja.
"Kau minta sambung mana?", tanya Izzuddin sambil mengomol pipi Kautharr.
"Semua luar negara, dalam Malaysia lupa nak mohon", Mawar tersengih malu.
"Ya rabbi kau ni. Habistu kalau dapat nanti, anak husband nak tinggal mana?", balas Izzuddin geram.
"Mawar bawa la Kautharr. Kalau laki, dia kena tunggu la 3 tahun Mawar belajar dekat sana", balas Mawar selamba.
"Astagfirullah. Dia buat macam luar negara tu sebelah rumah. Kau minta dekat mana?", tanya Izzuddin serius.
"Ireland and Italy", balas Mawar ringkas..
"Hish dia ni. Jauh jauh pula tu, tak fikir ke time minta tu?", marah Izzuddin
"Jangan la marah marah abang. Ya lah, kalau dapat kaklang tak pergi. Nanti kaklang mohon U dalam Malaysia saja", Mawar akur dengan abangnya.
"Bagus, nasib baik mama dengar cakap paklong kan handsome", Izzuddin mencium bertalu-talu pipi Kautharr.
"Uewk uwek uwek", Kautharr menangis tidurnya dikacau.
"ha ha tak tahu, Kautharr dah menangis. Abang pujuk la", saja Mawar menyakat abangnya.
"Hoi kau gila ke? Ambil Kautharr ni, meleleh leleh airmata dia dah menangis", Izzuddin menyerahkan Kautharr kepada Mawar.
"Tak nak, pujuk sendiri", usik Mawar lagi sambil bangun turun dari katil.
"Kau jangan buat sawan kau dekat sini. Ambil la cepat, aku tak tahu la", semakin gelabah bila tangisan Kautharr semakin menjadi-jadi.
"Tadi kata alang dah boleh keluar hari ni kan, nak kemas baju la ni. Jangan kacau, pujuk Kautharr tu", Mawar membuka almari yang tersedia itu.
"Mawar Athirah!", panggil abang tegas. Mawar berpaling.
"Tengok ni ha, kesian dia tahu tak?"
Tanpa sempat Mawar menjawab, terus Kautharr diserahkan kepadanya.
"Shh, paklong make you cry ya? It's ok, mama here", pujuk Mawar mengoyangkan badannya mendodoi Kautharr.
Tidak sampai beberapa minit, Kautharr sudah terlelap semula. "Mak oi senang nya", ujar Izzuddin.
"Mama dia, biasa la. Denda sebab bagi Kautharr nangis, abang kena kemas baju kaklang", Mawar tersenyum bahagia ke arah abangnya.
"hmm ya la", Izzuddin mengalah.
---
Pulang Mawar ke kampung petang itu dipandu oleh abangnya. Rupanya ibu dan ayah hanya tunggu dirumah menyiapakan bilik dan persiapan untuknya.
Oh no terharu!
"Ibu ayah", meluru Mawar masuk ke rumah.
"Ya allah, bentan nanti. Perlahan-lahan la", tegur Aziz
"Hehe, I'm excited. Alang dah lama tak balik sini", ujar Mawar teruja.
"Dengar la cerita dia tu yah, nak gempak saja. Padahal tak sampai tiga bulan pun lagi", sambung Izzuddin dibelakangnya.
"Sibuk la jealous la tu", cebik Mawar.
"Ni kautharr mana?", tanya Izzuddin melihat Mawar dan abang sahaja.
"Dalam kereta, tengah tidur", balas Mawar sambil kaki melangkah menghala ke biliknya.
"Ya allah, Mawar Athirah. Dia tinggal anak dalam kereta macam tu", geram Aziz
"Abang ada, dia dah practise dekat hospital tadi nak jaga Kauhtarr", jerit Mawar yang sudah berada di dalam biliknya.
"Tengok bang anak awak. Tah ikut perangai siapa tu", Watie turut geram.
"Anak awak juga. Dah abang pergi la ambil Kautharr, ayah dah rindu dekat cucu ayah tu", suruh Aziz lembut.
"Kau ni lang. Anak kau, aku pula kena jaga. Haish, kejap ya abang ambil", jerit Izzuddin supaya Mawar mendengar.
---
Mawar yang didalam bilik hanya ketawa mendengarnya, dia memerhati bilik yang akan dihuninya semula.
'Abang, sayang miss you so much', ucap Mawar melihat frame gambar perkahwinannya yang tergantung itu.
Tanpa sedar airmata mengalir di pipi, 'Why can't you trust me? Sayang tak pernah terfikir langsung nak curang belakang abang, ini kan pula buat benda terkutuk tu'
'Abang'. Satu perkataan yang Mawar tidak dapat gunakan lagi untuk memanggil Ariff. Panggilan itu hanya boleh digunakan di dalam hati.
Dia perlu berpura-pura kuat dan ceria dihadapan semua ahli keluarganya supaya dia siapa yang mengesyaki!
---
Hari yang ditunggu tiba, alhamdulillah mereka sekeluarga sudah tiba dia Malaysia hari ni.
"Alhamdulillah, sampai juga kita dekat kampung umi kan", nada Raudhah bertukar ceria memasuki simpang rumah atuknya.
"Ni first bie pergi kampung sayang", kata Tengku Sirhan perlahan.
"Ni first time kamu pergi ke tempat sebegini kan, Han?", tanya Tengku Mikhail kepada menantunya.
"Haah walid, ni first time"
"Tak apa, nanti kau biasa la tu. Walid, along nak pergi kubur atur and nenek terus boleh?", pinta Naim lembut.
"Nak ikut nak ikut", Mariam pula menyampuk.
"Boleh pergi la. Tapi nak naik apa?", tanya Mikhail
"Naik kereta la. Nanti sampai umi dengan walid duduk la dekat rumah", balas Naim.
"Ouh dia berjalan, lepastu nak suruh umi dengan walid pula kemas. Kurang asam punya anak", cebik Aisyah.
"Angah ada, angah tolong umi and walid ya", Raudhah semestisnya mahu menghabiskan di rumah atuknya.
"Ok cun, kau nak ikut along kan dik?", tanya Naim meminta kepastian.
Mariam mengangguk. "Alright settle"
---
"Abang saya nak jenguk kubur abah kejap ya", Watie meminta izin ayah.
"Pergilah, dah lama juga kita tak lawat kubut abah kan. Awak pergi dulu, nanti abang datang", balas Aziz memberi izin
"Kubur atuk? Nak ikut ayah, boleh tak?", Mawar juga mahu mengikut.
"Kamu ni sibuk nak keluar rumah, dah habis pantang ke?", tanya ayah hairan.
"Baru habis, itu teruja lebih", balas Watie melirik ke arah Mawar.
"Boleh la ayah, boleh la. Alang rindu atuk, boleh bagi tahu atuk yang dia dah ada cicit", pujuk Mawar membuat muka kesian.
Ya, memang dia baru saja habis berpantang dua hari lepas. Seronok dirasakan duduk bersama kedua ibu ayahnya dan juga nyawanya, siapa lagi kalau bukan Kautharr.
Tak dirasakan seperti pantang pun. Ibu dia menjaganya cukup sempurna, tak ada cacat cela. Di sangat berterima kasih kepada Allah mengurniakan ibu kepadanya.
Harap dia pun boleh jadi seperti ibu!
"Haish ya la. Kau ikut ibu, ayah pergi lambat sedikit", Aziz memberi Mawar ikut.
"Ya thanks ayah, muah", Mawar mencium pipi ayahnya kemudian tersengih.
---
"Assalamualaikum bah, kakchik datang dengan alang" Watie mengusap batu nisan atuk.
"Haah atuk, alang pun ada ni", Mawar menolong membersihkan kubur atuknya sedikit.
Mereka membaca al-fatihah dan disedekahkan surah yassin kepada atuk pada hari itu.
---
"Assalamualaikum", Aziz datang membawa satu jug air yang dipenuhi bunga didalamnya.
"Waalaikumussalam abang. Eh bawa air saja, kata nak bawa mini cangkul juga. Mana?", tanya Watie
"Eh lupa pula dalam bakul motor. Kejap abang ambil", Aziz menyerahkan juga air itu kepada ibu.
"Eh tak payah ayah, biar alang pergi ambil kan", Mawar bangun dan melangkah ke motor ayahnya.
---
Ketika sedang melangkah menghampiri motor, Mawar tersepak satu batu di kakinya. Secara tiba-tiba...
"Argh!"
Ketika badan hampir jatuh ketanah, Mawar terasa ada tangan yang menyambutnya.
"Cik ok?", pemilik tangan itu bersuara
"Hmm ok ok", Mawar tersedar cepat-cepat melepaskan pegangan tangan lelaki itu.
"Betul ni?" tanya suara garau itu lagi.
"Betul, terima kasih selamat kan saya. Kalau tak saya dah cium dah tar ni", Mawar mengucapkan thanks.
"Lain kali hati-hati jalan", pesan lelaki itu sebelum berjalan meninggalkan Mawar
---
"Along peluk siapa tadi?", tanya Mariam.
"Banyak la peluk. Dia terlanggar batu tadi, nasib tak jatuh. Along sempat sambut dia", Naim melabuhkan punggung ditikar yang dibentang Mariam.
"Hindustan sangat. Kata nak cari calon isteri malay kan, tu allah dah bagi", balas Mariam menyakat.
"Kau dekat sini pun nak sakat along kan. Tak ada nya calon isteri bagai, along tolong dia je", nafi Naim
Tapi Mariam tak tahu bagaimana rasa hatinya mahu tercabut melihat sepasang mata yang terjatuh dalam dakapannya itu.
---
"Astagfirullah", Mawar cepat menolak pemikirannya menjauh.
Ada ke patut fikir lelaki yang selamatkannya tadi. Mawar! Mawar!
"Abang, bila la nak layan sayang macam dulu kan?", telefon bimbitnya dipandang
Terpapar gambar raya tahun lepas dia bersama Ariff memakai warna sedondon iaitu, biru laut. Mungkin itu pakaian sedondon terakhir boleh dipakainya bersama Ariff.
Teringat lagi dia, ketika ini dia mengandung Kautharr baru 9 minggu. Betapa gembiranya hati dapat puasa penuh.
Mengeluh dia sekejap, haish banyak sangat memori dia bersama Ariff. Bagaimana dia boleh lupa lelaki yang dia cinta sepenuh hati dan ayah kepada anaknya?
"Uwek uwek", Kautharr menangis di sebelah Mawar.
"Shhh, why dear. Are you hungry?", Mawar memujuk anaknya.
Tangisan Kautharr sedikit reda mendengar suara mamanya. "shh, You miss papa right?", Mawar memujuk lagi.
"I miss him too. But you need to be with me, you are my soul dear", Kautharr kembali tertidur semula.
'Senangnya jaga awak ni sayang, untung mama. Thanks ya allah', Mawar mengucap syukur.
---
"Wa", jerit Nurul ketika Mawar menjawab phone pagi itu.
"Woi kau nak aku pekak ke?", tanya Mawar geram.
"Hehe sorry, aku just excited saja sekarang ni", balas Nurul teruja.
"Kau pahal? Aku ngantuk ni wei, awal lagi kot", balas Mawar malas mahu melayan.
Selepas menunaikan solat subuh dia terus membaringkan dirinya semula. Nasib baik susu sudah siap-siap dipump malam tadi, boleh ibu uruskan Kautharr pagi ini.
"Tidur saja kerja kau. Result kita dah keluar wei", jerit Nurul sekali lagi.
"Kau jerit lagi aku letak telefon. Ni Mayraa dengan Wani kau dah call belum?", tanya Mawar sambil memberi ugutan.
"Belum nak call la ni. Mak aku kata dah boleh tengok online, aku tengah ready nak pergi sekolah ni", kata Nurul.
Nurul anak cikgu sebab itu dia boleh tahu lebih awal. Ibu nya pernah mengajar kami sewaktu di tingkatan 4 iaitu subject Chemistry.
"Kau pergi tak?", tanya Nurul penuh harapan
"Tak, aku malas la. Baik tidur, kau pun kata boleh tengok online kan", balas Mawar tenang.
"Ke kau malas nak jumpa Ter...", belum sempat Nurul menghabiskan ayatnya, Mawar memotong.
"Jangan sebut nama lelaki tak guna tu depan aku please. Aku bukan berdendam, cuma sebab dia rumah tangga aku hancur", ujar Mawar kecewa.
"Sorry babe, it's okay. Nanti aku tolong ambilkan untuk. Lepas ambil kita orang singgah rumah kau ya", Nurul memujuk semula.
"Ha okay, thanks babe", ucap Mawar ikhlas.
"Okay see you", Nurul meletakkan panggilan.
Memang mereka semua perlu pergi ke sekolah untuk mengambil result itu. Bukan Mawar tak mahu pergi, tapi kehadiran Terry membuatkan Mawar malas.
---
TO BE CONTINUE...
Hai all of you my lovely reader.. I'm back, sorry la ambil masa lama sangat, study sis dah settle. So yeah, boleh baca and support sis semula macam biasa. :) :) :)
Share this novel