 
                 Romance
Romance
                         Completed
Completed
                         15486
15486
                    Pagi itu Puan Zaleha melihat wajah Nia. Dia tahu ada yang tak kena dengan wajah tu.
“Nia mai makan, panggil Mia sekali Nia.”
Dari raut wajah anaknya itu Puan Zaleha tahu hati anaknya sedang walang.
“Okay mak, maaf pagi ni Nia terlena lepas subuh.”
Bukan terlena namun kepalanya berserabut. Mungkin nampak kecil hal yang dia rasakan ni. Tapi bagi dia satu perkara besar. Lama dia termenung.
“Nia, termenung apa sampai mak panggil tak dengaq ni?”
“Tak dak apa mak, sory mak Nia tak perasan mak panggil tadi.”
“Ada apa ni Nia habaq dekat mak. Mana tau mak boleh tolong.”
Bukan dia tidak tahu kalau Nia dalam masalah. Namun dia mahu Nia ceritakan sendiri apa yang dia rasakan.
“Mak, Nia nak pi bercuti mak nak ikut dak.”
Seperti sangkaannya tadi. Sekali lagi pasti Nia mahu lari.
“Nia nak pi mana sayang. Nia nak lari dari masalah lagi ka?”
“Nia bukan nak lari mak, Nia tak tau la serabut sangat kepala ni. Tak boleh ka Nia pi mak.”
“Bukan tak boleh Nia, tapi kalau ketenangan yang Nia cari bukan dimana-mana tempat dia, selagi Nia tak selesaikan soal hati Nia. Nia tau kan maksud mak.”
“Nia tau mak. Nia malas nak pikiaq lagi.”
“Kak nak pi mana dengan mak. Bawak Mia sekali la.”
“Tak dak sapa-sapa yang akan pi mana-mana. Esok Nia jemput Zahari dengan Ilham mai rumah.”
“Buat apa jemput depa mak. Nia tak boleh la mak, tolong la faham Nia ni.”
“Jemput ja la. Kita sembang-sembang.awat Nia tak mau ka kalau depa mai rumah?”
Bukan Puan Zaleha tidak tahu isis hati anaknya itu. Seolah-olah semuanya berulang kembali.
“Okay.”
Lemah sahaja nada itu. Dia memang tidak mahu bertemu dengan kedua insan itu. Entah apa rasanya pun dia tak tahu. Tapi dia rasa sakit hati ja.
“Tapi kalau Nia nak pi jugak.. pi la mak tak halang. Tapi jangan pi sorang kali ni. Bawak kawan Nia.”
Wajah Amrah terbayang, namun memikirkan Aisy dia tidak jadi teruskan memikirkan mahu mengajak Amrah. Dia jugak sedang bergelut dengan masalah.
“Nanti la mak Nia pikiaq dulu.”
“Mak, kalau kakak ajak Mia tak boleh jugak ka? Bagi ja la kakak nak pi mana pun mak.”
“Mak bukan tak bagi tapi mak suruh kawan dia teman. Tapi mak tetap izinkan Nia pi sorang.”
Nia memandang kosong wajah ibunya, dia tahu Puan Zaleha tidah mahu dia lari kali ini. Entah kenapa dia tidak suka berhadapan dengan masalah. Mahukan kedamaian hati terlebih dahulu.
———————————
Kali ini dia memilih pantai. Siapa pun belum dia hubungi sejak ketibaan dia tadi. Kali ni dia tidak pergi jauh, Batu Feringghi pilihan hatinya. Kali ni kalau ada sesiapa yang berjaya jumpa dia memang takdir la jawab dia. Masih dengan kedegilan yang sama.
Satu persatu kenangan bersama Zahari bermain difikirannya. Lelaki pertama yang membawa erti cinta, dia mengalah setiap kali demi hatinya. Pertama kali dia ternampak Zahari dihentian rehat hatinya sangat gembira. Namun berita tentang dia baru bercerai membuatkan dia sekali lagi tidak mahu masuk kedalam hidup lelaki itu. Takdir menarik dia kepada Nia namun Nia setiap kali menolak rasa hati. Ketakutan ditinggalkan bukanlah sesuatu yang boleh dipandang ringan.
Langkahnya tidak berhenti diayun sepanjang pantai. Sesekali keluhan keluar dari bibirnya. Dia disapa seseorang yang membuatkan langkah kakinya mati.
“Kak Long, jemput mai kedai kami ada laksa, cendoi, bihun sup.”
“Mazlan… betoi dak Mazlan kan ni.”
“Macam mana awak kenai dengan adik saya. Mai sini duduk dulu kita sembang.”
“Kami kawan baik masa kat kampus. Awak ni abang dia ka, pasai apa masa dia meninggal tak nampak awak pun,”
“Saya study Johor masa tu memang tak tau langsung sapa pun tak habaq kat saya. Lepas seminggu baru tau dia tak dak. Dia kembar dengan saya.“
Air mata lelaki dihadapannya itu sedikit lagi mahu menitik. Raut wajah yang serupa.
“Tapi arwah habaq kata dia tak dak ayah, dia ada kami ja.”
“Ayah halau dia dari rumah. Ayah pun dah arwah tapi arwah pesan kalau jumpa dia kena habaq kata ayah dah lama ampunkan dia.”
“Allahuakbar patut masa kami dok sebut kata kita sama ayah takdak dia diam. Rupanya ayahnya masih hidup masa tu.”
“Ya, maaf nama awak apa ya. Saya Razlan.”
“Saya Nia, maaf sangat sebab tak tau tenang awak.”
“Betui adik saya kata, senyuman awak manis sangat. Dia suka tengok awak senyum.”
“Macam mana….”
‘Lan suka tengok Nia senyum. Senyum selalu…’ ayat yang seringkali memberikan dia sedikit kekuatan. Adakah hari ini juga takdir dia bertemu dengan abang kembar Mazlan.
“Dia ada hubungi saya sesekali. Itu yang saya tak faham pasai apa tak dak sapa habaq masa dia meninggal.”
“Dah lama Razlan meniaga sini.”
“Dak aih ni tolong kawan ja ni. Mail, awak hang tak ambik order lagi ni.”
“Qhisau aku nak kacau tengok hang macam baru jumpa jodoh ja.”
“Mangkaq oi ni kawan arwah la. Tunggu sat na Nia depa buat cendoi ngan laksa. Nia ok ka?”
“Ok boleh boleh.”
Nia sekali lagi membuang pandang kearah laut. ‘Lan, Nia jumpa keluarga Lan dekat sini. Nia janji Nia akan selalu senyum.’ Suara dengan wajah dia sebiji macam Lan. Nia rindu Lan.
“Jadinya Nia dengan Zahari ja ka kawan dia?”
“Aik macam mana awak kenai Zahari.”
“Kan arwah selalu cerita pasai awak dengan Zahari.”
“Ohhh betoi la jugak kan. Ya kami ja kawan dia kat kelas. Dia buat dua keja masa tu sebab nak tanggung belajaq.”
Nasib baik, padahal dia dah jumpa Zahari dulu. Nia dan Zahari sama-sama baik. Untung hang Lan dapat kawan macam ni. Razlan tidak membuka kisah yang Mazlan sukakan Nia dulu tapi dia tahu Nia sukakan Zahari.
“Nia saja mai bercuti ka ni. Mai sorang?”
“Errr ya mai bercuti, sorang ja.”
“Hai jarang tau orang mai sorang ni melainkan niat nak lari.”
Wahhh perangai dia sama macam Lan la. Sebiji. Dia tau ja kan. Nia pun jadi cepat mesra dengan dia. Seolah-olah sedang berbual dengan Mazlan.
“Nia nak mencari kedamaian dihati. Cehhh… boleh dak macam tu.?”
“Boleh aih, Nia jemput makan. Laksa penang asli tau ni. Kedah tak dak tau laksa macam ni.”
“Amboiii buat macam kedah tu jauh sangat dari sini tau.”
“Dak aih saya melawak ja. Makan la dulu saya nak pi tolong Mail sat. Makin ramai pulak orang mai oetang-petang ni.”
“Okay-okay no hal. Pi buat keja awak dulu.”
Ni menikmati makanan dihadapannya dengan sepenuh hati. Sedap sungguh laksa penang ni. Pakej sekali cendol.
“Errr Razlan, berapa harga ya. Saya nak balik bilik dah ni.”
“Eh.. jangan la macam tu tak payah bayar la Nia. Jangan bagi malu muka saya.”
“Laaaa takkan free kot. Serius la. Thanks tau Razlan.”
“Esok awak mai sini lagi tau Nia. Nak saya bawak awak ronda penang pun boleh malam ni. Kita pi cari rojak ka kan.”
“Tak ganggu awak ka.”
“Ish dak la. Jom la.”
“Ermmm boleh la macam tu.”
“Okay pukui 8.30 saya ambik kat bawah tempat awak menginap tu.””
Dari jauh dia dah tahu pasti kali ini pantai. Namun kali ini dia memilih untuk melihat sahaja dari jauh. Biarkan Nia berjumpa Razlan terlebih dahulu. Hatinya sedikit terusik melihat Nia tersenyum gembira disamping Razlan.
ORANGEBORAHAE-
———> TERIMA KASIH SUDI MEMBACA. DIHARAP DAPAT MEMBERIKAN KOMEN YANG MEMBINA. SUDI-SUDI RATE YA. SAYA AKAN UPDATE DUA MINGGU SEKALI. MAAF JIKA ADAKELEWATAN. MAAF SAYA MASIH MENCUBA. HARAP ADA YANG SUDI BACA YA. TERIMA KASIH ATAS SOKONGAN. SAYA TAK BUAT CHAPTER PANJANG-PANJANG YA. TERIMA KASIH SEKALI LAGI. MAAF ATAS KELEWATAN.
Share this novel
