DAMAI 9 Nia & SDA

Romance Completed 15486

Pagi itu Nia bangun dan menunaikan solat, dengan rasa rendah hati dia memohon ketenangan jiwa. Itu adalah doanya dari dulu. Dia hanya mahukan ketenangan jiwa.

“Hmmm…hari ni nak pergi mana la lagi kan. Rasa macam nak keluar makan dekat-dekat sini sahaja”.

Tangan Nia menelefon SDA nya itu.

“Assalammualaikum sahabat. Hang dok buat apa tu?”

“Waalaikumsalam sahabat. Aku tak buat apa, dok siap nak p qheja ja ni. Hang okay ka ni, awat semalam hang tak call aku balik?”

“Aku tak larat semalam. Aku ada benda nak habaq kat hang ni. Tapi hang jangan marah kat aku na?”

“Apa dia hang nak habaq kat aku Nia.”

“Aku ada kat cameron ni, hang nak pesan apa-apa dak?”

“Hoiiii… hang pi tak ajak aku pun no. Sampai hati hang. Tapi pelik awat hang boleh pi sampai sana.”

“Bukan ka hang kata hang sibuk dok buat persiapan kawin hang.”

“Aku nak habaq yang tu la ni kat hang.”

“La…aku ingat kot nak habaq hang p cameron tapi tak ajak aku.”

“Aku putus dengan dengan Ilham. Jadi serabut nak pkiaq pun tak boleh, terus aku apply cuti mai sini”.

Amrah ni pelik, dia jarang cakap utara. Tapi dengan Nia ni semua dia bantai utara. Maklumlah orang dok Johor dulu sat. Lupa daratan terus. Lepas tu jaga pulak kedai serbaneka. Memang dia kawal la percakapan dia. Sesekali akan keluar juga utara dia.

“Macam mana boleh putuih Nia.”

Lembut nada Amrah bertanya. Amrah terkejut. Bukannya mereka tidak berjumpa. Hari tu dia tengok kedua mereka bahagia sahaja.

“Dia kata aku tak cinta kan dia.”

“Habih tu hang diam ja ka.”

“Aku jawab la, habih tu selama ni apa. Logik ka Amrah, kalau kata dia boleh rasa apa yang aku rasa, tak ka dia kena bincang dulu dengan aku.”

“Nanti sat, dia kata dia tak cinta kat hang. Lepas tu hang jawab macam tu saja ka?”

“Ha la aku nak jawab apa lagi.”

“Awat hang tak jawab yang hang cinta kat dia mangkuk oiii.”

“Sebab aku tak terpikiaq masa tu.”

“Mai aku nak habaq kat hang satu benda Nia. Hang ingat dak aku besa dah habaq kat hang, aku tak nampak cinta antara hang dengan Ilham. Dia ja yang cintakan hang. Tapi hang jawab apa masa tu. Hang kata dak aih aku sayang dia.”

“Sayang tu semua orang ada Nia. Tengok Ilham pun perasan hang memang tak cintakan dia. Nasib baik la kawan tu tak buta mata. Aku pun sayang hang Nia, tapi kalau tak dak cinta macam mana hang nak duduk dengan Ilham sampai hujung hayat hang”.

“Aku tak mau hang jadi macam aku Nia, sedih tau Nia hidup dengan orang tak cintakan kita.”

“Amrah..hang jangan cakap macam tu, sedih aku dengaq. Aku salah Amrah, aku ingat dia tu baik aku boleh bergantung kat dia. Mana aku tau dia nak lepaskan aku”.

“Cerita dia la ni Nia bukan sapa yang salah atau betoi. Sama-sama tak salah. Cuma bagi aku hang memang untung la jumpa lelaki baik macam dia tu.”

“Tak pa la kami tetap boleh berkawan lagi kan Amrah.”

“Kalau lelaki macam Ilham tu aku percaya memang boleh berkawan lagi dengan hang walau dia dah kecewa lagu tu.”

“Baik wei dia. Untung la sapa dapat dia”.

“Hang la ambik dia Amrah”.

Sempat Nia mengusik.

“Jangan dok merepek sangat. Hang paham kan aku la ni macam mana. Tak mau lagi aku pkiaq pasai tu”.

“Ya la aku melawak ja pun, saja nak usik hang”.

“Ya la aku faham. Ni hang dok buat apa. Makan dah ka?”

“Makan apanya awai lagi. Sat lagi lepas aku sembang ngan hang aku nak turun p sarapan ja lepastu aku nak rehat ja kot dalm bilik.”

“La rugi la hang dah ada sana nak rehat dalam bilik ja. Baik tak payah. Nia, aku nak kena gerak dah ni. Lambat dah. Sat lagi En.Pengurus aku gelabah pulak.”

“Aisy macam mana Amrah, sihat ka dia? Sapa pulak En.Pengurus hang ni. Awat aku tak tau”.

“Sihat Alhamdulillah. Pengurus baru tempat kerja aku”.

“Ok Amrah nanti aku call hang lain na.”

“Ok Assalammualaikum.”

“Hang jaga diri baik-baik tau. Nanti apa-apa habaq kat aku.”

“Terima kasih Amrah”.

Nia lega dapat berbicara dengan Amrah pagi tu. Masih awal pagi dan Amrah membuka tingkap biliknya untuk melihat keindahan pagi.

“Morning walk dulu la sementara nak pergi sarapan. Ari bangun tak lagi kan?”

Bercakap sorang diri pulak dia. Tiba-tiba dia teringatkan Zahari. Telefon dikeluarkan dan jarinya menaip. Dulu mereka selalu menghantar pesanan. Setiap hari. Jadinya kebiasaan itu tiba-tiba seolah-olah diragut pergi.

‘Assalammualaikum Ari, bangun-bangun subuh dah nak habis.’ - Nia.

‘Wasalam, bangun dah la. Ingat orang malas sangat?’- Zahari

IMBAS KEMBALI - ZAHARI

“Nia, Ari mesej semalam tak jawab pun kan”.

“Yang mana satu pulak Ari mesej Nia. Semalam Ari yang tak jawab mesej Nia.”

Zahari pelik. Yang semalam tu dia hantar dekat siapa pulak.

“Laaa.. Ari mesej Nia la semalam. Dengan dua orang ja Ari mesej semalam.”

“Yang Nia punya mesej Ari tak balas pun. Tak pa la tak penting pun.”

Nia memang tidak marah. Perkara biasa bagi dia kalau Zahari lupa balas pesanan.

Pulang dari keluar dengan Nia, Rania menghubungi Zahari. Dia meminta maaf semalam dia tak balas pesanan Zahari.

“Assalammualaikum Zahari. Saya minta maaf semalam masa awak mesej saya tu, saya dah tidur”.

“Errr, okay Rania. Tak pa.”

Zahari tak ingat pun yang semalam dia balas pesanan Rania. Macam mana jadi terbalik pulak.

Zahari memeriksa semula telefon dia. Dia faham kini kenapa boleh jadi terbalik. Dia balas pesanan Nia dekat Ramia.

Sejak dia kenal Rania perkara macam ni selalu sangat terjadi. Patut la Rania menghubungi dia hari ini.

Tanpa Zahari sedar ada bibit yang yang hadir dihati Rania waktu itu.

——————————-

“Assalammualaikum Nia, ada mana ni. Ari baru sudah siap ni, jom la kita pergi sarapan”.

“Nia dah ada kat luaq ni. Dok jalan-jalan ja. Sat lagi baru nak p makan.”

“Ada kat mana. Tunggu situ Ari pi kat Nia.”

“Okay mai la. Bawah hotel ni ja. Mai la.”

“Okay, bye.”

Tak lama Nia tunggu Zahari. Dia sampai tak sampai 5 minit.

“Nak makan kat mana pulak hari ni. Last day dah hari ni”.

Zahari terus melemparkan soalan kepada Nia. Senyum Nia menyambut soalan dari Zahari.

“Mana-mana pun boleh. Kedai soto tu pun boleh”.

“Soto apanya kat sini, rugi la kalau mai sini makan soto.”

“Kalau macam tu jangan tanya Nia la Ari. Jom la, mana-mana pun boleh. Kita jumpa pagi ni ja la ya. Sat lagi kita rehat dalam bilik ja ya.”

“Bilik Ari ka bilik Nia.”

“Ari jangan melawak macam tu. Meluat tau dengaq.”

“Melawak pun tak boleh la Nia ni, makin sensitif la ni kan.”

Padahal dulu mereka berdua memang selalu melawak. Sahabat mereka seorang lagi juga akan sertai mereka sesekali. Namun Nia dan Zahari tak mahu sebut lagi tentang dia. Rasa sedih akan bertandang saat ingatkan sahabat mereka itu.

“Ari, ada pi dak kuboq arwah?”

Zahari diam. Lama. Nia sengaja mahu tahu.

“Errr.. Ari, dengaq dak Nia tanya ni?”

Selama hari ni, Nia dah Zahari dah tak mau sebut tentang arwah. Rasa kesal seolah-olah tak mahu padam dari ingatan kedua mereka. Bila ditanya siapa sahabat baik mereka, masing-masing menjawab seorang sahaja.

-ORANGEBORAHAE-

——> TERIMA KASIH SUDI MEMBACA. DIHARAP DAPAT MEMBERIKAN KOMEN YANG MEMBINA. SAYA KAN UPDATE SEMINGGU SEKALI. MAAF JIKA ADA SEBARANG KELEWATAN.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience