Bab 7

Romance Series 36174

"Anak mama dah balik la. Kesian anak mama kena duduk dekat kampung. " Ujar Datin Maria ibu kepada Izz. Aku tahu nama datin Maria ni pun sebab nenek yang bagitahu.

"Mama" sapaku lalu menyalami datin Maria. Namun huluran tanganku tidak sedikitpun dibalasnya. Aku hanya tersenyum bagi menyorok segala kesakitan hati.

"Mama Izz naik dulu la ye. Izz penat la drive" ujar Izz pula.

"Izz drive dari Pahang sampai KL? Kenapa tak suruh perempuan ni je yang drive. Kesian anak mama. Dah la kena tidur dekat kampung. Eee.. kalau mama memang tak sanggup." Datin Maria membuat muka gelinya .

Manusia mana tak terasa dengan kata kata Datin Maria. Namun aku hanya jadikan ia sebagai angin yang singgah dan lalu sahaja. Aku taknak simpan kata kata itu dalam hati aku. Dia mertuaku dan dia juga ibuku.

"Maaf la mama Naura tak pandai drive." ujarku pula.

"Jom Izz masuk rumah. Beg-beg ni Naura boleh je angkat. Lagipun dia bukan membesar dekat rumah ni." Datin Maria hanya mengabaikan kata-kataku lalu berjalan masuk ke dalam rumah bersama Izz.

"Puan, sini saya tolong Puan angkat barang ni." sapa seorang bibik dalam likungan umur 20-an dari arah belakangku.

"Tak apa la, saya boleh angkat sendiri. Terima kasih." Ucapku lalu menghadiahkan sebuah senyuman pada bibik itu.

"Takpa Puan, ini memang kerja saya. Dan puan boleh panggil saya Sarah." Ujar bibik itu lagi.

"Sarah? Cantik nama tu. Dan Sarah panggil saya Naura je, tak payah la berpuan puan."

"Baik, Naura. Maaf la tak biasa pula. Selalunya dalam family ni panggilan tu penting. Kena panggil gelaran tinggi tinggi je." ujar Sarah lagi.

"Takpa saya tak pentingkan semua tu. Sarah sanggup jadi kawan saya pun saya bersyukur dah. Takda la boring sangat dekat sini." ujarku pula.

"Kita boleh berkawan? Betul ni? macam tak percaya pula . Ye la saya ni bibik je tapi boleh berkawan dengan majikan. " Sarah mula menunjuk wajah gembiranya.

"Kita semua manusia Sarah. Takda apa yang berbeza . Panggat , harta tu tak bandingkan apa pun. Lagipun saya dari keluarga yang susah bukan dari keluarga berada. Jadi saya harap awak boleh jadi kawan saya." ujarku pula.

"Terima kasih Naura".

****

Plak.

Aku membuka pintu bilik sesampainya aku di bilik tidur Izz.

" Kau buat apa dekat sini? " Izz yang sedang tidur tersedar akan kehadiran aku.

"Saya nak letak beg-beg ni la." ujarku pula.

Mata Izz berpaling pada beg-beg yang aku bawa bersama. 2 beg besar dan 1 beg sederhana besar.

"Beg kau letak dalam bilik kau. Yang kau nak letak dalam bilik aku ni kenapa. Nak suruh bilik aku jadi store?" perli Izz kepadaku.

"Bilik saya? yang mana satu. " soalku pula. Manalah aku tahu yang bilik aku dan Izz berlainan. Sarah cakap bilik ni aku masuk je la.

"Depan sana. Dah dah keluar. Aku nak tidur pun tak tenang la. " Halau Izz lalu terus menyambung tidurnya.

***

"Sarah!" laung Datin Maria yang kini berada du meja makan bersama Izz. Aku pula sedang membantu Sarah menyediakan apa yang patut untuk makan malam .

"Ye, Datin"

"Kenapa nasi ada 3 pinggan dekat meja ni? Sejak bila aku benarkan kau makan satu meja dengan aku. Kalau bibik tu buat cara bibik!" bentak Datin Maria lalu menolak kasar pinggan nasi itu. Nasib tidak jatuh ke lantai cuma setengah nasi dalam pinggan itu sudah tumpah. Aku yang berada di dapur hanya mendengar sahaja.

"Na..nasi tu..Nau..Naura yang..pu..punya." Sarah bersuara dalam keadaan gagap. Dia sendiri takut dengan amarah majikannya itu.

"Naura? Dan dua hari aku dan anak aku tak makan berdua duaan ni kau nak suruh orang luar join kitaorang makan sekali. Naura tu boleh je makan lepasni. Aku nak spend time dengan anak aku je dulu. Kau ambik nasi pergi jauh-jauh." Arah Datin Maria dengan tegas.

Orang luar? aku ni menantu dia. Sabar Naura, sabar.

Sarah hanya menurut kehendak Datin Maria. Dia mengutip nasi yang tumpah lalu memasukkannya kembali kedalam pinggan.

"Naura, Sarah nak minta maaf. " ujar Sarah setelah kami berdua berada di dapur.

"Kenapa Sarah nak minta maaf? Bukan salah Sarah pun. " soalku.

"Sarah tahu Naura mesti terasa dengan kata-kata Datin Maria. Takpa nanti kita makan sama-sama ye" Sarah cuba memujukku.

"Naura tak ambil hati pun. Takpa la Sarah. Sarah makan la. Naura dah kenyang la. Tadi kan Naura dah makan." ujarku pula. Aku sudah tidak ada selera nak makan.

"Tadi makan roti sekeping pun dah kenyang?" soal Sarah kehairanan.

"Err..petang tadi sebelum Naura dan Izz sampai sini, kitaorang dah makan. So, Naura dah kenyang la." aku terpaksa berdalih biarpun yang sebenar Izz lansung tidak berhenti mana mana kedai makan sehingga kami sampai di KL. Aku yang ada gastrik ni memang merana la jawabnya.

"Ooo.Okay la macam tu. Naura rehat la dulu. Mesti penat lagi." ujar Sarah pula.

Aku meminta diri untuk ke bilik. Sungguh aku sangat lapar dan rasa badan aku makin tidak berdaya. Baik aku rehat .

***

Jam menunjukkan pukul 12 tengah malam. Perut aku memulas kuat. Sakit sangat memandangkan aku tidak makan seharian suntuk. Aku terus turun kebawah bagi mendapatkan makanan.

Setibanya aku dibawah, aku segera berlari kearah toilet apabila aku sudah menahan muntah.

Aku mengeluarkan segala isi perutku. Namun hanya air yang sedikit sahaja yang keluar memandangkan tiada bekalan makanan dalam perutku. Aku muntah tanpa henti sehingga satu suara menyapaku.

"Kau ni dah kenapa muntah-muntah? " sapa Izz dari belakangku.

"Saya, saya sakit perut. Saya ada gastrik. Tolong saya." aku sangat lemah waktu itu. Wajahku sangat tidak bermaya. Biburku pula terlalu pucat.Badan aku sedikit demi sedikit mula rebah.

"Ish kau ni memang selalu nak susahkan orang je kerjanya. Dah tahu ada gastrik pergi la makan. Aku ni penat tak habis lagi nak hadap pula masalah kau. Memang menyusahkan betul." bebel Izz sambil mengangkat aku memasuki kereta miliknya.

***

" Cik ni suami pesakit ke?" soal seorang doktor perempuan yang baru sahaja keluar dari bilik rawatan.

"Ye saya" jawab Izz.

"Pesakit kena tahan wad dulu memandangkan keadaannya yang masih lemah. Jadi kami sudah sediakan makanan dekat dalam. Pastikan isteri Encik makan ye." ujar Doktor itu lagi.

"Baik doktor. Terima kasih." ujar Izz lagi.

"Kau ni memang nak susahkan aku je kerja kau.Aku ni penat tahu tak. Sebab ni la aku tak nak kahwin. Aku tahu nanti kehidupan aku makin susah . Diri aku pun tak terurus ni nak urus hidup kau pula." bebel Izz yang kini duduk di kerusi sebelah katilku.

"Saya minta maaf. Saya takda niat nak susahkan awak. Tolong maafkan saya. Terima kasih sebab hantar saya dekat sini. Kalau awak takda tadi tak tahu apa jadi dekat saya." ujarku pula.

"Kalau harapkan aku nak je aku tinggalkan kau sorang diri tadi. Tapi aku tahu kalau aku buat macam tu memang nenek akan marah aku. Nasib kau la nenek back up. " ujar Izz lagi.

Aku hanya mendiamkan diri. Mana hati perut lelaki ni? Salahkah dia berbaik dengan aku. Aku ni isteri dia. Walaupun hanya 30 hari tapi aku tetap isteri dia.

"Kau makan makanan tu. Kan tak pasal pasal makin teruk penyakit kau tu. Aku jugak yang kau susahkan nanti. Aku nak balik aku penat. Esok kalau dah nak sembuh aku suruh driver aku datang ambil. Bil hospital nanti aku bayar. Aku tahu kau sah-sah tak mampu" ujar Izz tanpa mempedulikan hati aku.

"Terima kasih. " itu sahaja yang mampu aku ucap.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience