Bab 24

Romance Series 36174

"Morning sayang! " sapa Izz setelah aku bangun dari tidur.

"Sayang? Awak mimpi apa panggil saya sayang ni?" soalku sambil menggosok mataku.

"Salah ke nak panggil sayang dekat isteri sendiri?" soal Izz sambil berjalan ke arah tingkap untuk membuka langsir.

"Pelik la bunyi dia." jawabku lalu mencapai tuala untuk mandi dan solat subuh.

" Awak pergi la mandi. Kita nak bertolak awal hari ni" ujar Izz dengan dengan suara rajuknya.

"La merajuk dah ke?"

" Kalau saya merajuk pun nanti ada orang pujuk kan. So biarlah kalau saya nak merajuk." ujar Izz sambil berjalan mendekati aku.

Perlahan-lahan aku mengundur kebelakang apabila Izz semakin dekat dengan aku.

"Sapa nak pujuk awak? Taknak saya pujuk awak" jawabku lalu cuba untuk melarikan diri apabila Izz semakin hampir dengan aku.

"Betul taknak pujuk?"

"Awak, saya nak mandi." ujar ku lalu menolak tubuh Izz yang semakin hampir denganku.

"Mudah gelabah betul" gumam Izz lalu tersenyum.

Usai solat subuh aku dan Izz bersiap untuk bertolak ke Pahang . Sebelum bertolak ke Pahang, kami singgah seketika makan di sebuah restorant tidak jauh dari rumah kami untuk bersarapan.

Usai makan, kami terus ke kereta untuk bertolak ke Pahang.

"Awak, tunggu kejap" ujar Izz sewaktu aku dan dia hendak masuk kedalam perut kereta.

"Raisha tunggu!" panggil Izz dengan suara yang tegas apabila melihat Raisha melintas lalu dikawasan tersebut.

"Baby, what are you doing here?" gedik, manja lebih-lebih dan make-up tebal kamus dewan, itulah Raisha.

"Kau tak payah nak berbaby baby la. Geli aku dengan manusia macam kau
ni. Kau buat apa dekat Naura sepanjang aku takda? Kau seksa dia kan! Kau ni memang tak serik agaknya. Nak tunggu masuk lokap baru nak menyesal!" lantang sahaja amarah Izz keluar tanpa mempedulikan orang sekeliling.

" You nak saman I? You kena ingat tau yang your mom pun buat teruk dari I. So you ready nak tengok your mom dalam lokap? So report la polis." jawab Raisha sambil tersenyum kemenangan.

"Kau memang biadap!" tengkin Izz lalu cuba untuk menampar Raisha. Namun aku segera menyekat Izz dari berbuat demikian. Tak pasal-pasal jadi kes besar pula.

"Awak dah la tu, Ramai orang tengok ni." pujukku agar Izz lebih bertenang.

Izz terus memasuki perut kereta tanpa sepatah kata. Aku hanya mengikuti Izz untuk masuk ke dalam perut kereta.

"Mama pun sama je perangai. Ibu sendiri sanggup hancurkan hidup anak dia. Ibu jenis apa macam tu? " bebel Izz sewaktu memulakan perjalanan.

"Izz jangan cakap macam tu. Dia tetap mama awak. Berdosa awak cakap macam tu" aku pantang bila ada orang yang tidak menghormati ibu sendiri. Aku dah rasa peritnya kehilangan seorang ibu.

"Awak boleh tak jangan bagi muka sangat. Apa je mama buat awak tak pernah nak lawan. Jangan lemah sangat la. Awak ada hak untuk lawan. Tak penat ke kena hina kena seksa. Kalau asyik lemah senanglah orang nak tindas kita." ujar Izz dengan suara yang serius.

"Saya bukan taknak lawan saya bukan lemah macam awak katakan tu. Tapi selagi dia ibu kita , kita tak ada hak nak lawan mahupun derhaka sama sekali. Walaupun mama awak tak anggap saya ni anak dia tapi saya anggap dia ibu saya. Saya dah rasa kehilangan seorang ibu. Perit sangat bila ibu kita tak ada. Saya tak nak awak jadi macam saya juga. Saya tak nak awak menyesal kemudian hari." ujarku yang agak kecewa dengan kata kata Izz.

Izz memberhentikan keretanya dibahu jalan.

" Naura, sorry saya takda niat nak marah awak , cuma saya taknak orang tindas awak. Betul awak cakap kita tak patut derhaka dengan ibu kita, cuma kadang-kadang saya kecewa dengan sikap mama saya. " ujar Izz.

" Saya tak salahkan awak pun, saya pun taknak jadi punca awak dan mama awak gaduh. Yang lepas biarkan lepas , tak salah kan kalau bagi peluang." aku faham apa yang Izz rasa. Aku dah lalui teruk lagi dari tu. Ayah sendiri benci anak.

" Baik boss. Jom kita bertolak. Nanti lambat pula sampai." ujar Izz yang kembali ceria.

********

"Kenapa awak bawa saya kesini? Kata nak jumpa ayah." soalku setelah kami sampai di Pahang. Yang menjadi persoalan apabila Izz membawa aku kesebuah taman.

"Nanti ayah awak akan datang sini."

"Datang sini? Buat apa? Dia tahu ke kita dekat sini?" Berbagai soalan yang muncul dikepalaku.

"Macam ni, saya upah orang untuk rawat kaki ayah. Ayah kan lumpuh, jadi dia sepatutnya buat latihan kaki, kalau tak sampai bila tak boleh jalan. Jadi setiap petang orang yang saya upah tu akan bawa ayah dekat sini." terang Izz namun satu pun aku tak faham. Masih keliru sebenarnya.

"Tak saya tak faham? Tak mungkin ayah semudah tu setuju. Saya kenal ayah dia bukan mudah nak percayakan orang. Lagi satu ayah tahu tak awak yang upah?" soalku lagi yang terlalu menginginkan kepastian.

"Ayah tak tahu saya upah. Orang yang saya upah tu pujuk ayah cakap ayah ialah orang yang bertuah dalam kampung tu untuk terima rawatan. Mula-mula ayah tak percaya, ye la tiba-tiba je bertuah takda sertai apa pun. Bila dipujuk cakap elok-elok yang rawatan ni hanya orang bertuah sahaja dapat ayah pun setuju.Faham?"

"Ok Ok faham. Tapi ayah tak marah ke kalau saya datang ni?" soalku lagi.

"Kita tengok dari jauh je dulu. Bila tiba masa baru kita bersemuka."

"Okay terima kasih awak. Walaupun tak boleh peluk ayah at least boleh tengok ayah depan-depan." ujarku lalu memeluk Izz tanda terima kasih.

"Jangan peluk saya macam ni tak pasal lain yang jadi" sakat Izz.

"Ish gatal." aku meleraikan pelukan lalu menampar bahu Izz.

" Haaa, tu ayah." ujar Izz sambil menunjuk kearah ayah yang sedang ditolak seseorang menggunakan kerusi roda sambil bersiar-siar disekitar tasik yang berhampiran.

"Saya rindu ayah. Tapi, awak tak rasa bazirkan masa awak ke datang sini sekadar nak tengok ayah dari jauh?" soalku. Dark KL ke Pahang semata-mata nak tengok ayah dari jauh.

" Kalau dengan awak saya tak pernah rasa masa saya membazir. Lagipun kita bukan nak tengok ayah saja, kita nak pergi kat lain pula." ujar Izz.

"Pergi mana?"

"Kaki awak dah okay kan. So saya nak bawa awak pergi satu tempat ni."

"Dekat mana tempat tu?" soalku lagi.

"Lepas ni saya cakap. Sekarang tengok ayah puas-puas. Habiskan rindu dulu." ujar Izz sambil memerhati ayah dengan seorang lelaki yang boleh dikatakan masih muda.

"Saya harap suatu hari nanti saya boleh peluk ayah. Dan saya harap suatu hari nanti ayah akan sayang saya macam mana dia sayangkan anak dia."

"Tabahnya hati Naura, jika aku mempunyai hati setabah dia , mungkin aku selalu tenang dan bahagia" gumam Izz.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience