Awak, tali leher abang mana. Dari tadi awak buat apa?”
Sang suami mengarahkan isteri seolah-olah isteri itu dari tadi tiada satu apa pun yang dilakukan.
“Maaf abang, tadi Sarah siapakan sarapan.”
“Sarapan apa lama sangat kita cuma berdua lagipun abang tak sempat dah nak makan dekat rumah.”
“Maaf abang, Sarah pakaikan sekarang untuk abang.”
Sarah memandang suaminya dan tersenyum. Hilmi tidak membalas semula senyuman Sarah. Sarah berkecil hati namun dia menolak jauh segala kemungkinan yang membuatkan gelofak hatinya goyah.
“Abang marah Sarah?”
Sarah selalu bertanyakan soalan ini. Dia risau akan layanan dia kurang baik untuk menjadi sempurna dimata suaminya.
“Tak, kenapa?”
Pendek sahaja jawapan. Namun Sarah kekal senyum. Entah bagaimana rupa senyuman dia kala ini pun dia tidak tahu.
“Awak tak payah masak hari ni.”
“Kenapa? Kita makan dekat luar ke hari ni.?”
“Tak, Abang ada meeting malam ni. Awak makan dengan kawan awak hari ni.”
“Okay Sarah keluar makan nanti bila lapar.”
Sarah kemaskan tali leher Hilmi. Wajahnya masih senyum.
“Abang tak sempat sarapan tau, awak bungkuskan ja.”
“Okay Sarah turun sekarang.”
“Yala cepat sikit abang dah lewat.”
“Ya baik abang.”
Patuhnya seorang Sarah demi hati nya, demi suaminya dan demi maruahnya sebagai isteri.
Dia tidak punya pilihan yang banyak melainkan telan apa sahaja jenis sikap yang ditunjukkan oleh Hilmi.
“Abang teman Sarah makan sekejap boleh?”
Sarah masih cuba meminta sesuatu yang tak sepatutnya diminta. Hilmi bukan tidak kenal Sarah, dia benci makan seorang diri.
“Abang kena pergi kerja dulu. Esok abang teman.”
Setiap hari akan menjadi esok untuk Sarah. Sarah tahu dia tidak sepenting kerja.
“Okay, Sarah faham.”
Sarah senyum lagi.
“Abang, Sarah nak keluar sekejap kejap lagi.”
“Okay.”
Sepatah, tanpa bertanya lanjut dengan siapa dan kemana.
“Abang pergi dulu,duit abang masukkan kejap lagi.”
“Tak pa abang, saya masih ada duit.”
“Okay.”
Sarah salam Hilmi dengan penuh hormat.
“Saya mintak halal semuanya dan ampunkan saya.”
“Okay.”
Hilmi langsung masuk ke kereta dan berlalu pergi. Hatinya langsung tidak terfikir akan luka yang dia kirimkan kepada isterinya. Dia tetap masukkan duit kedalam akaun isterinya. Sibuknya dia hingga dia lupa menjaga kebajikan hati si isteri. Sarah selalu tersenyum. Menutup luka sendiri dan demi ketenangan hati sang suami.
———————————————————
‘Kita jadi jmp x’-AZ
‘Jd,lepas zohor’-ZA
Sarah memakai ala kadar sebelum keluar rumah. Insan yang ada untuknya dalam sebulan ni.
“Assalammualaikum lama tak tunggu.”
“Baru ja sampai. Sayang nak makan dulu tak. Abang beli sandwich ja untuk sayang.”
“Makan dulu la, Sarah belum makan.”
“La pulak, kenapa tak de yang temankan ke?”
“Haah, dia kalut tadi.”
Sarah senyum. Damai menerpa dihati Firash saat terpandang senyuman yang tidak lekang dibibir Sarah.
“Sayang, kita sahabat sampai bila-bila tak?”
“Abang selalu tanya soalan ni. Ya kita sahabat sampai bila-bila.”
“Nabila outstation lagi minggu depan.”
“Abang ikut tak?”
“Dia tak bagi ikut la sayang. Mana mahunya abang ikut.”
“Tak pe la abang boleh temankan Sarah.”
“Ya, abang teman. Tapi sampai bila kita macam ni. Abang tak risaukan diri abang tau. Abang risaukan Sarah.”
Sarah tunduk. Dia tahu apa yang dia buat ni salah. Firash memegang tangan Sarah dibawah meja. Firash sama sekali tak akan pernah menyebabkan Sarah nampak buruk.
“Sarah okay la abang, kita tak buat apa-apa pun. Makan lepas tu kadang abang teman Sarah tengok wayang.”
“Sebulan dah kita macam ni. Teman tapi mesra la kot kan.”
“Sarah cuma tunggu Abang Hilmi tanya dengan siapa Sarah keluar. Tapi dia tak pernah tanya. Sarah keluar setiap kali dengan izin dia.”
“Yala sayang, abang faham.”
“Sayang rindu abang tak?”
“Rindula, gila tak rindu kawan baik sendiri.”
“Abang selalu panggil Sarah sayang. Kenapa ya?”
“Sebab abang sayang Sarah la. Apa punya soalan macam tu.”
“Sebab Sarah dengar suara abang bergetar setiap kali abang sebut sayang.”
“Bergetar la sebab Sarah ja yang sudi abang panggil sayang.”
“Hati Sarah pun bergetar la abang. Kena jarang sikit sebut. Bahaya kalau selalu.”
“Yala abang faham.”
Firash ketawa melihat senyuman dengan pipi merah Sarah. Sarah suka ditemani dan dia ingin temankan Sarah.
“Kita balik pukul berapa ni.”
“La…abang nak balik dah?”
“Bukan lah, abang tanya ja. Bukan nak balik. Suka sangat pusing ayat tau.”
Firash mencubit pipi Sarah. Sarah terdiam menepis perlahan.
“Sory sayang, abang geram.”
“Lepas ni kita pergi beli barang kejap boleh tak abang.”
“Boleh la. Apa pulak tak boleh. Sarah nak beli barang apa?”
“Barang biasa ja.”
“Sarah, 3 hari nanti kita tak jumpa tau. Sarah nak beli apa-apa beli siap-siap.”
“Okay Sarah nak beli la ni.”
“Ermmm…abang. Sarah nak mintak tolong abang boleh.”
“La…apa dia tu bagitahu ja.”
“Sarah nak makan cendol. Tapi makan dalam kereta ja boleh.”
“Ish Sarah ni. Boleh la. Kejap lagi kita makan.”
Firash memegang lengan Sarah.
Sarah hanya diamkan diri saat lengannya dipegang.
“Sarah tunggu sini, abang pergi beli.”
“La… bukan lepas beli barang ke baru kita makan cendol.”
“Makan dulu la, kejap lagi Sarah kalau beli barang bukan abang tak kenal, lama.”
“Hmmm yala, abang pergi beli dulu.”
Sarah memandang Firash dari kejauhan, dia tahu Firash sayangkan Nabila. Timbul simpati sesekali dihati Sarah saat Firash menyebut nama isterinya itu.
Ketukan dicermin tingkap kereta mengejutkan Sarah. Sarah pantas membuka kunci kereta untuk Firash.
“Cepatnya abang beli.”
“Kejap ja la beli cendol ja, Sarah tu yang mengelamun apa entah.”
“Yala abang, sory sory jom makan sekarang.”
Sekejap sahaja kedua mereka menghabiskan cendol.
“Kejap je dah habis dah.”
“Sarah nak lagi ke?”
“Ish abang ni, ni pun dah kenyang gila dah.”
“Jom abang bawak Sarah beli barang.”
Sarah macam pelik dengan gelagat Firash. Dari tadi asyik tengok jam. Macam nak cepat sahaja lagaknya.
“Abang, Sarah baru ingat la, Sarah kena pergi rumah Katrina hari ni.”
“Pukul berapa, tu tak jadi beli barang?”
“Tak jadi la abang, nanti lewat, janji pukul dua. Sekarang dah pukul 2.30 petang dah.”
“Ni abang hantar Sarah pergi rumah Katrina terus atau macam mana.”
“Pergi kat kereta Sarah ja, Sarah pergi sendiri.”
“Okay.”
Sah la memang ada yang tak kena dengan Firash. Lain kali dia akan tanya.
“Abang terima kasih sudi teman Sarah makan. Abang bawak kereta baik-baiik tau.”
“Sarah jaga diri, apa-apa hal sms abang.”
“Okay abang.”
Sarah memandu ke pasaraya berdekatan dan terus menbeli barang yang dalam senarai ditelefonnya. Sarah tahu Firash ada hal yang dikalutkan.
‘Dah jumpa Katrina.’- AZ
‘Xjumpa, baru siap beli brg.’-ZA
‘Laaaa… pulak bukan nak jumpa katrina.’-AZ
‘X, tahu sibuk. Lain kali ok.’-ZA
‘Sory,lain kali xplain’-AZ
Dalam sms sama sekali tak akan gunakan panggilan. Firash risaukan Sarah.
Sarah balik kerumah dan menyusun semua barang. Masih awal lagi, Sarah keseorangan lagi. Dia mendail nama suaminya. Lama tiada jawapan.
Selang beberapa jam baru Himi menelefonnya semula.
“Hello, awak telefon tadi abang tengah meeting.”
“Maaf Sarah tak tahu. Abang dah makan?”
“Dah makan tadi masa meeting.”
“Okay Sarah, abang kena pergi sambung buat kerja. Malam ni kita sembang lagi.”
“Kejap abang, abang balik pukul berapa. Sarah call sebab dah petang sangat dah ni.”
“Lambat sebab malam nanti ada meeting lagi dengan klien. Kalau abang lewat Sarah tak payah tunggu.”
“Okay, Sarah faham.”
Hilmi langsung tidak bertanya tentang dirinya. Dia tahu dia wanita tidak bekerjaya. Dahulu saat dia bekerja Himi melayan dia dengan baik. Entah la itu mungkin fikiran jahat sahaja yang buat dia fikir sebegitu.
——————> ORANGE BORAHAE
ASSALAMUALAIKUM, PERCUBAAN KETIGA SAYA YA. TERIMA KASIH PADA YANG SUDI BACA. JIKA ADA SEBARANG TEGURAN BOLEH KOMEN YA. SAYA AKAN CUBA BAIKI. MAAF ATAS KEKURANGAN.
CINTA ADALAH SESUATU YANG HARUS DIHARGAI. JANGAN HANYA KITA MEMINTA ORANG MEMBERI. HARUS JUGA KITA MEMBALAS.
ORANGE BORAHAE
Share this novel