“Manisah.. psttt”.
Hmm kalau dah “psstt” tu siapa lagi kalau bukan Caren.
“Juwita bagitau aku tadi boss kita nak ehem-ehem”. Sambil jari tunjuk dua-dua di gandingkan.
Kenapa cerita si Caren ni macam tak best saja aku dengar.
“Oh ye ke? Alhamdullilah. Semoga kekal ke anak cucu”
Aku nampak Caren mencebikkan bibirnya. Malas lah aku nak layan cerita orang nak kawin-kawin ni. Otak aku ni tengah serabut. Buat apa la aku sibuk. Aku bukan wedding planner Boss pun.
Terus terang hati aku pedih. Luka. Lama-lama boleh bernanah. Mulai hari ini aku malas lah nak menaruh hati kat boss. Kena tutup buku. Kena berhenti mengangaukan diri.
Andai ku mampu….
Salah sendiri Manisah. Syok sendiri. Sakit sendiri. Padan muka aku.
“Ladies and abang Mel. Sini saya ada bawakan chocolates. Share-share lah”
Boss bagi kotak chocolate kat Juwita.
“Boss ada berita baik ke boss?”, tanya Juwita.
Soalan Juwita tu buat aku tak tenang. Aku kalau boleh tak nak tahu berita gembira boss tu. Jangan-jangan berita dia nak kawin. Haishhh gembira untuk boss bukan untuk aku. Baik aku keluar ambil gambar selfie. Lagi baik.
Tengah-tengah aku baru ready nak muncungkan mulut berselfie ni ada suara menegur. Aku dah mula panic. Boss?
“Manisah. Awak tak suka chocolate ke?”
“Tak boss. Saya suka makan buah petai sahaja”.
“Manisah, awak ni selalu tak faham soalan ke? Macam mana la awak exam kat sekolah dulu?”.
Aku dengar boss tergelak kecil. Aku tengok sikit. Eeee manis nya bila dia senyum-senyum. Mata dia pun ikut senyum . Boss ni kan . Tak suka tau .Sudah la aku tak nak angau. Kalau macam ni memang tak boleh aku nak lupakan dia. Aku berhenti je lah kalau macam ni.
“Tammy bagitau awak dulu kawan sekolah dia”.
Hmm Tammy pulak. Lagilah aku tak berminat.
Aku Cuma angguk.
“Kawan baik?”
Aku angguk lagi. Rasanya boss nak minta recommendation kot. Nak tambah point untuk si Tammy. Ye lah bakal isteri dia. Memang la dia nak dengar yang baik-baik. Orang tengah berbunga cinta tak kan aku nak siram air garam.
Walau aku cemburu . Khianat tidak ada dalam kamus aku.
“Dulu boss. Sekarang dia dah besar tak tau lah . Dia memang baik. Aunty Erma pun baik juga”
Tiba-tiba senyum boss hilang. Muka serious. Rasanya aku tak ada salah cakap.
“Manisah, jangan lama-lama curi tulang. Ashik nak berselfie saja. Masok!”
Boss aku ni pelik lah. Sekejap baik. Sekejap manis. Sekejap Serious. Ok lah. You are the boss!!
Share this novel