BAB 10

Romance Completed 21641

Hello!Good morning. Boleh saya berjumpa dengan Irfan Iskandar?

Aku terdengar satu suara perempuan bertanyakan boss. Hmm dia dekat meja Juwita. Macam kenal tapi di mana ya? Cantek nya dia. Pakai pulak cermin mata hitam besar.

Ketatnya baju dia. Boleh bernafas kah dia?Teringat pulak aku buah nangka belakang rumah yang abah sarungkan dengan T-shirt aku . hahaha Warna pink.

Tapi dia memang cantek.Macam retis. First time aku tengok dia datang ofis ni.Hmmm siapakah dia? Kenapa hati aku rasa lain? Cemburu kah aku?

“Manisah.. pssttt Manisah”.

Caren dah mula dah . Nak mengajak aku mengumpat lah tu. Caren tu kalau dia tak boleh berdiri pun muncung dia kalau dapat nak saja sampai ke cuping telinga aku ni.

Aku ni memang tak suka mengumpat. Bukan aku ni baik tapi sebab aku tau aku tak baik lah aku cuba halang benda-benda yang boleh menambah berat bahu kiri aku ni. Mengumpat ni umpama memakan daging busuk. Adoyai. Daging pun aku tak makan . Tapi apa kena mengena pulak aku tak makan daging dengan mengumpat. Aku ni suka sangat jadi kangkong.Melarat , menjalar entah kemana. Hmmm tapi rojak kangkong sedap tau!

“Apa Caren. Kalau nak ajak aku mengumpat aku tak nak. Tapi kalau kau nak bawa aku makan roti canai aku boleh temankan”.

“Banyak la kau punya canai. Tu minah tu. Kau tau siapa?”

“Mana lah aku tau Caren. Tanya Juwita lah”.

Rasanya perempuan cantek tu dah mula perasan. Dia berjalan menuju ke meja Caren.

Aku tengok dengan lirik mata sahaja.

“Hi , Saya Tammy. Ada masalah?”

Caren cuma senyum dan terdiam.

“Cik adik kat sebelah tu nak kenal saya juga?”

Terdengar bunyi kasut tumit tingginya dah menghampiri meja aku.

Hmmm siap ketok-ketok meja aku. Aku malas lah sebenarnya nak melayan. Tak suka memanas kan keadaan.

“Cik awak ada telinga tak? Im talking to you”

Aku mengangkat muka. Aku rasa aku macam kenal.Kenangan lama mula datang bertandang.

Aku rasa aku tahu .Aku memang kenal dia.

“Tumirah?! Is that you? Ya Allah Tumi rindu nya aku kat kau”

Aku berdiri sebab terlalu excited . Jujur aku rasa nak peluk. Aku nampak muka Tumirah berubah dan macam tak selesa.

“Panggil aku Tammy. Hmm Manisah nanti la kita mesra-mesra ok. Sekarang aku tak ada mood nak bermesra sakan dengan kau. Ok lah aku nak masok dulu jumpa your boss. By the way this is my card”

Aku tengok business card dia. Boleh tahan. Aku masih ingat dia sambung study dulu ke Australia. Wah sudah Berjaya dia. Alhamdullilah. Aku cuma mushkil sejak bila lah nama dia jadi Tammy ? Tumirah .. Tammy.. Haishh tak sesuai la Tumi!

Aku nampak Irfan bergandingan mesra dengan Tumi. Ops maksud aku TAMMY. Aku rasa hati ni tiba-tiba rasa macam sedih.. pedih.. Cemburu kah aku?

Apa lah aku ni. Tak elok di layan perasaan ni. Takut SYAITONNIRAJIM suka datang dekat.

Kalau ada rasa gundah, sedih, pedih kan lebih elok banyak kan berzikir. Solat bila sampai waktu. Faham tu Manisah.

Well, aku lupa nak cerita pasal Tumi yang cun ni. Dia memang cantek.Rambut ikal tu memang asli cuma warna burgundy tu memang bukan ori. Sebenarnya Tumirah tu bukan nama sebenar dia .. Nama dia dulu memang jadi gelak kami kawan-kawan sebab masa tu aku rasa aku lagi bernasib baik dengan nama Manisah. Hahahaha.

Tumirah tu nama parents dia bagi selepas dia sakit semasa kecil. Ashik menangis. Orang tua-tua cakap nama dia tak sesuai. Mak bapa dia pergi lah ke rumah orang pandai. Ceritanya nama anak orang tu pun Tumirah. Mak dia masa tu dah panic sebab Tumi menangis sampai biru muka. Akhirnya nama Tamara di tukarkan kepada Tumirah. Rasanya mak dia masa tu mental block nak cari nama yang indah. Ye lah tidor tak, menyusu tak mau ashik menangis macam Ahmad Albab. Entah tak semena-mena tangisan dia berhenti dengan nama baru dia. Sah dia berkenan sangat dengan nama baru pilihan parents dia. Hahaha ni bukan nama kat IC tau cuma bila mak dia setiap kali datang ke sekolah , semua dengar mak dia panggil nama dia Tumirah. Jadi la ikutan walau selalunya Tumi amat benci nama tu lebih-lebih lagi kami dah bagi singkatan nama untuk dia Tumi. Hahaha sorry Tamara tadi tu kau mengada sangat jadi aku terpaksa buat kau sedar diri sikit. Part rindu tu.. hmm yang tu betul. Aku rindu ..

Tapi…. Kenapa dia mesra sangat dengan boss? Dia tak pernah datang pun pejabat ni dulu. Bukan main lagi boss gelak gelak keluar ofis bergandingan. Selalu dia akan pandang aku dulu sebelum keluar pintu. Hmm part ni aku rasa aku perasan . Tak mungkin lah kan.

Kenapa aku tiba-tiba hilang mood ni? Kenapa hati ku rasa macam nak menangis? Ish tak suka la kalau rasa macam ni. Daripada aku rasa macam ni baik aku mengintai IG @imwatchinyou dulu .. Hey aku tak pakai harta pejabat ok. Aku gunakan handphone aku sendiri dan bill pun aku bayar sendiri.

Apa-apa pun first, let me take a selfie. Click! #muncungkubukanmuncungmu dan share.

Kenapa lately ni aku ternanti-nantikan comment gila-gila @imwatchinyou?

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience