BAB 7

Romance Completed 21641

Di pejabat yang cuma ada Aku, Caren, Juwita, Abang Mel our mailboy dan sekejap lagi akan datang boss aku yang handsome. Hahahaha benci la sekarang ni kalau ingat kat boss teringat bulu kaki dia. Ishhh tak mau la macam ni.

“Assalamualaikum and morning all”.

“Waalaikumsalam and morning boss. Nak kopi?”. Laju nya kau Caren. Memang dasar kaki kipas.

Caren tengok aku dengan pandangan mengada. Aku ambil kertas dan berkipas terus. Caren jelling aku.

“Manisah, panas ke ofis ni?”

“Eh boss, tak la. Saja keringkan rambut saya boss. Tadi hujan”. Kenapa la setiap kali aku buat perangai sering kali terkantoi.

“Hujan?”

Aku buat pekak. Pura-pura mula membuka file dan ambil calculator. Tekan apa sahaja nombor. Hah ambik kau dah sampai 890,123 figure kat calculator aku. Tekan lagi Manisah sampai boss jalan. Buat muka tekun sekali Manisah. Alhamdullilah dah jalan pun boss.

“Kira apa?”

“Oh Mak aku Kira bulu kaki boss!”. Terkejut aku. Muka aku dah terasa panas. Bila masa pulak la boss aku ni berpatah balik. Panic! Panic!. Tengok kaki.

“Manisah, bagitau Juwita saya cari. Mungkin dia masih di pantry”.

“Ok boss nanti saya bagitau.

Fuh lega. Boss dah jalan. Ops menoleh lagi? Bismillahirrahmanirrahiim. Ya ALLAH jauhkan lah aku dari keaiban dunia dan akhirat. Aamiin.

“Manisah.. emm banyak juga bulu kaki yang awak kira tu ye?”

Aku Cuma mampu mengaru hidung dan terkebil-kebil lihat boss masok pejabat . Aku nampak dia tersenyum lebar. Puas hati lah tu kena kan aku!

Baru pukul 11.30pagi .Perut aku dah mula keroncong. Bekal aku bawa tadi sudah habis seawal pukul 8.30pagi.Makan kuat badan tetap maintain. Ikut tips Juwita. Minum air lemon setiap hari. Iklan sekejap. “Tengok perut ku ramping kan?”

Caren tak ada. Pergi sekolah kata nya ada perjumpaan ibu bapa. Juwita pula meeting kat luar. Abang Mel macam biasa menghantar surat. Hmm kalau tak pastinya dia la yang aku pesan roti canai dan teh tarik.

Dalam lapar ni macam-macam pula bau makanan menusuk hidung. Indo mie? Siapa yang makan indo-mie? Baik aku ke pantry. Jangan-jangan tadi abang Mel tak sempat nak makan. Baik aku yang makan. Kalau tak makan nanti membazir.

Hmm boss pun tak ada dalam bilik. Bila dia keluar aku pun tak perasan. Ah biar la yang penting perut aku ni dah kebulur.

* Depan pintu pantry

Wah boss kah itu? Kenapa aku nak gelak ni? Jangan lah geli wahai hati. Alamak tak tahan. Hahahahahaha boss makan indo-mie abang Mel? Hahahahahahahahhaa. Selama aku kerja kat sini tak pernah aku nampak boss aku makan indo mie atau masok dalam pantry ni.Ni menyuap siap toleh-toleh macam pencuri. Lawak betul rupanya.

Merah padam muka boss. Aku cuba nak berhenti gelak. Tapi nak buat macam mana aku tetap nak gelak.

“Awak nak?Jom makan.”

Soalan yang membuat gelak ku terhenti tiba-tiba. Jantung ku terasa seakan berhenti. Sudah lah kau Manisah. Dah macam drama kat TV pulak nak jiwang-jiwang. Tapi sukahati aku lah nak jiwang kan. Bukan boss tau pun. Aku terasa macam lunch date pulak. Oh Indahnya lunch date pertama ku. Makan semangkuk dengan boss. Biar betul. Mimpi kah aku. Date makan indomie? #KoHade?

“Boss , cuba pijak kaki saya boss”

“Kenapa?”

“Saya nak tahu kalau-kalau saya bermimpi atau betul”

“Emm Manisah, awak tidor awak pakai tak safety boot tu?”. Amboi muncungnya mulut menunjuk kat kaki aku.

Aku tengok kat kasut aku.Tengok balik muka boss. Hmm soalan jenis apa pula boss aku ni.

“Apa punya pesen soalan boss ni. Apa logiknya ?”

“Sebab awak dah bangun atau tidor pun tak akan terasa sakit bila di pijak”

Sekarang boss pulak yang mula gelak. Boss aku ni pelik la benda yang tak lawak dia gelak. Menyampah betul. Gelak lagi boss sampai aku boleh nampak anak tekak boss.

Ohh boss .. Handsome nya boss ni. Asal tengok boss ,mata ni pantang nak berkelip. Pedih tau.

“Manisah. Lepas makan hantar kan saya document yang atas meja Juwita. File warna biru”.

Baru saja aku nak pasang angan-angan .Terkejut aku. Tiba-tiba serious pula boss ni. Bila masa dia berhenti gelak pun aku tak perasan.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience