Hana rasa kosong.
Internship dah habis. Dah tak ada lagi pagi-pagi tergesa-gesa ke pejabat, meeting dengan supervisor, atau berborak pasal kerja dengan Kazim dan Luqman. Sekarang, dia hanya duduk di rumah, termenung. Sepatutnya dia lega, tapi entah kenapa… ada sesuatu yang dia rasa hilang.
Dan Kazim? Kazim dah lain.
Dulu, kalau dia post story pasal makanan ke, hujan ke, Kazim mesti balas. Kadang-kadang dengan pantun mengarut, kadang-kadang dengan emoji “hmmm” yang dia sendiri tak faham maksudnya. Tapi sekarang? Senyap. Kazim Rayyan yang selalu ada, tiba-tiba jadi hantu.
Hana cuba buat tak kisah, tapi satu malam, geram dia meletus juga.
Hana: (Dalam group chat)
“Kazim Rayyan, kau hidup lagi ke?”
Luqman: (React ketawa)
Kazim: (Typing…)
Hana tunggu. Sekali Kazim reply:
Kazim: “Angin lalu menyapa lembut, tapi daun pun tak berani jatuh.”
Hana mendengus. Apa benda ni?! Dia taip laju.
Hana: “Kau cakap direct boleh tak?!!”
Kazim seen. Tak ada balasan.
Luqman pun dah lain. Dulu suka menyampuk, suka usik, tapi sekarang lebih banyak diam. Dia pun tak tahu kenapa dua-dua lelaki ni tiba-tiba hilang mood nak kacau dia.
Hana letak phone. Mengeluh. Kenapa dia rasa tak selesa sangat?
Keesokan harinya, lepas Subuh, Hana buka phone. Ada satu mesej dari Kazim.
Kazim: “Kenapa awak baik sangat dengan saya?”
Hana berkerut. Eh? Ni bukan soalan yang dia nak tanya ke?
Dia laju taip.
Hana: “Weh, tu soalan aku la. Aku yang nak tanya kau semalam!!”
Kazim reply cepat.
Kazim: “Saya tahu. Saya jawab awal-awal.”
Hana tahan rasa nak hempas bantal. Kazim ni betul-betul buat dia geram.
Hana: “So?”
Kazim: “Baik saya ada sebab. Jahat saya pun ada sebab.”
Hana picit dahi.
Hana: “Kazim Rayyan, aku sumpah kalau kau depan aku sekarang, aku dah baling bantal ni.”
Kazim: “Bantal boleh baling. Hati awak, siapa yang boleh pegang?”
Hana terdiam.
Dia baca ayat tu dua kali. Tiga kali. Jantung dia tiba-tiba rasa lain macam.
Dia tekan call. Kazim angkat.
“Kazim, kau boleh cakap direct tak?” Hana terus tanya. Suaranya serius.
Kazim ketawa kecil. Lain macam bunyinya.
“Kalau saya cakap direct, awak nak dengar?”
Hana terdiam.
Kazim sambung, suaranya lebih lembut. “Hati saya ada, cuma awak tak pernah nampak.”
Hana terdiam lagi. Kali ni lebih lama.
Kazim gelak perlahan. “Awak fikir-fikirkanlah.”
Dan dia letak call dulu.
Hana tengok skrin. Hatinya berdegup kencang. Dia rasa kosong sebelum ni, tapi sekarang… kenapa dada dia rasa sesak?
Dia mengeluh panjang. Tak boleh jadi. Kalau dia duduk termenung lama-lama, memang boleh dapat migrain. Ini semua salah Kazim.
Hana terus capai phone, buka WhatsApp. Ada satu orang yang dia tahu mesti boleh bantu dia hadam benda ni.
Hana: “Weh. Emergency.”
Lima saat kemudian…
Afia: “Kau kena culik ke? Kau tertinggal barang kat ofis ke? Jangan cakap kau teringat kat Luqman pulak—aku sepak nanti.”
Hana gelak kecil. Dia tekan voice note. “Kazim cakap dia ada hati dekat aku.”
Afia reply dengan voice note juga. Tapi yang Hana dengar cuma jeritan.
“KAU BIAR BETUL?!!!”
Hana ketawa. Inilah Afia.
Afia: “Astaghfirullah, Hana! Kazim Rayyan tu Kazim Rayyan tau! Kau sure dia tak main-main?”
Hana: “Dia serius, Afia. Dia tak gelak pun.”
Afia: “Habis tu, apa kau rasa?”
Hana baring atas katil. Apa dia rasa?
Dia gigit bibir. Kalau Kazim bergurau, kenapa suara dia tadi serius sangat?
Hana: “Aku rasa…”
Dia taip separuh jalan, tapi tak tahu nak teruskan macam mana.
Afia call. Hana terus angkat.
“Kau suka dia ke tak?!” Itu soalan pertama Afia.
Hana terdiam. “Aku pun tak tahu…”
Afia mendengus. “Hana. Listen. Kau dah habis intern. Kau dah tak ada alasan nak jumpa dia setiap hari. Tapi kau still fikir pasal dia. Itu maksudnya apa?”
Hana telan air liur. Dia tak ada jawapan.
Afia ketawa kecil. “Luqman pun kau tak fikir sampai macam ni, kan?”
Ayat tu kena tepat dekat dada Hana.
Dia pejam mata. Betul juga.
Afia terus bagi nasihat, “Aku tak suruh kau bagi jawapan sekarang. Tapi kalau Kazim dah sampai tahap dia berani cakap dia ada hati, maknanya dia dah lama pendam.”
Hana terdiam. Macam mana kalau Kazim dah lama suka dia, tapi dia baru perasan?
Afia tiba-tiba bersuara lagi, kali ni nada dia lebih serius. “Tapi kau tahu tak, Kazim tu jenis kalau dia dah confess, dia takkan tunggu lama. Dia akan move on kalau dia tak nampak jalan.”
Hana terkejut. “Maksud kau?”
Afia menghela nafas. “Aku kenal Kazim. Dia mungkin suka kau lama, tapi dia takkan paksa kau balas perasaan dia. Kalau kau lambat bagi jawapan…”
Hana rasa jantung dia makin kuat berdegup. “Kau rasa dia akan pergi?”
Afia diam sekejap sebelum jawab. “Mungkin bukan sekarang. Tapi kalau kau lambat sangat, Kazim bukan jenis yang tunggu orang tak pasti.”
Hana menggigit bibir. Dia tak tahu kenapa, tapi tiba-tiba dia rasa takut.
Takut Kazim benar-benar pergi.
Share this novel