Bab 17: “Jangan Sentuh Sabun Dia Kalau Ko Bukan Siapa-siapa”
⸻
Korea — waktu malam, bilik Owen.
Dia tengah scroll IG — walaupun dia konon busy edit gambar.
Story Lia muncul.
? Booth meeting Kabusa with Aaric
? Dalam story tu, Lia ketawa… Aaric pun senyum sambil tunjuk sketch sabun.
⸻
Owen tarik nafas.
“Kenapa dia senyum lebih dari biasa ni?”
“Kenapa… dua-dua pakai warna matching pula hari ni?”
Dia cuba buat biasa. Tapi tak boleh.
⸻
Dia buka group chat kawan dia — reply sepatah.
Buka camera phone — snap gambar sendiri konon update IG.
Caption dia:
“Work mode. Busy life.”
Tapi muka dalam gambar tu… tak busy langsung.
⸻
Satu jam kemudian.
Owen dah tak tahan.
Dia taip mesej ke Lia:
“Hi. Ko ok kah?”
Lia balas lambat.
“Hi. Ok ja. Penat sikit, meeting banyak. Ko ok?”
Owen:
“Saya ok ja… tengok story ko tadi.”
Lia:
“Yang mana satu? Event kah?”
Owen:
“Yang… ko ketawa tu. Dengan c… packaging guy tu.”
“Dia lucu kah tu?”
⸻
Lia balas dengan emoji: ?
“Oooowhh… jealous ka ni?”
Owen:
“Jealous? Tida la…”
“Saya cuma… curious. Sebab saya pun dulu lucu juga bah.”
⸻
Lia balas lambat. Tapi ayat dia padu:
“Dulu lucu, sekarang senyap.
Yang lucu baru ni… at least dia ada.”
⸻
Owen baca ayat tu macam kena halilintar.
Dia balas:
“Jangan sentuh sabun tu kalau ko bukan siapa-siapa…”
Lepas tu dia padam mesej tu.
Dia tulis semula:
“Saya diam, tapi saya bukan lupa.”
“Saya masih sayang, Lia.”
⸻
Lia baca.
Dan untuk pertama kali sejak Amsterdam…
Dia tak balas.
⸻
Owen tunggu.
Dan tunggu.
⸻
Di sebelah sana, Lia tengok mesej tu.
Dia genggam phone.
“Jangan buat saya percaya lagi…
kalau ko masih belum bersedia untuk tinggal di sini —
bukan tinggal dari jauh.”
Share this novel