Bab 29: “Kadang Yang Diam Tu, Cuma Nak Dilihat Sekali Lagi.”
⸻
Scene: Lia & Aaric jumpa di satu kafe lama.
Bukan fancy, tapi ada kenangan dulu.
Aaric duduk, Lia senyum manis — tapi hati dia… macam sabun busa sikit-sikit.
Aaric: “Saya tak datang nak minta peluang.
Saya datang sebab saya tahu… awak pernah kuat sebab saya ada.”
Lia: “Dan saya masih kuat. Tapi sekarang… bukan kerana siapa ada. Tapi kerana saya dah belajar berdiri sendiri.”
Aaric tunduk, senyum pahit.
Aaric: “Lelaki baik pun kadang datang lambat.”
Lia: “Tapi saya tak nak lelaki baik…
saya nak lelaki yang betul untuk saya.”
⸻
Scene lawak Owen:
Owen beli sabun handmade di Gaya Street.
Penjual bagi bau pelik — bau petai campur bunga ?
Owen: “Ini sabun kah, atau senjata perang bau?”
Penjual: “Itu limited edition. Nama dia ‘Kenangan Yang Tak Nak Diulang’.”
Owen: “Cis. Bau pun ada trauma.” ?
⸻
Scene sweet:
Lia post satu story sabun “limited edition” —
Warna biru, ada coretan halus berbentuk daun.
Owen reply:
“Saya suka. Macam ko — kuat tapi lembut.”
Lia tak balas. Tapi malam tu… dia mimpi Owen datang hantar sabun.
Dalam mimpi:
Owen: “Kalau saya lambat, sabun ni cair.
Tapi kalau saya simpan betul-betul,
dia tahan — walau dibasuh banyak kali.”
⸻
Scene Amy selit manja:
Amy: “Wei, kalau ko kahwin dengan Owen, saya jadi flower girl tau!”
Lia: “Ko tu flower girl ka, flower beast?”
Amy: “Janji sabun ko wangi, baju aku tak kisah!” ?
⸻
Ending bab:
Owen akhirnya post satu story —
Gambar laut Sabah, caption ringkas:
“Kadang saya tak tahu nak cakap apa. Tapi kalau mata ni cari satu orang ja dalam ramai… itu bukan kebetulan.”
Lia tengok. Hati dia… rasa tenang.
Bukan sebab ayat Owen romantik.
Tapi sebab kali ini, dia tahu — Owen bukan budak sama.
Share this novel