" Kenapa encik datang sini? " soal Wafa.

Ketika itu dia dan Dafi duduk di pangkin hadapan rumah. Manakala Affan berada di dalam rumahnya bersama dengan Mak Timah.

" Kenapa? Awak tak suka saya datang ke? " soalan dibalas dengan soalan.

Wafa menggeleng perlahan.

" Bukan macam tu encik. Cuma saya pelik " .

" Saya mintak alamat rumah awak daripada kawan awak, Lisa. Saya yang paksa dia bagi alamat awak. Wafa, kenapa awak lari daripada saya? " .

" Ma..ma..mana ada saya lari daripada encik. Kan saya dah beritahu yang saya nak berhenti kerja. Saya nak duduk kampung. Nak jaga mak saya ".

Dafi tergelak sinis.

" Awak ni memang tak pandai menipu kan. Awak berhenti jadi pengasuh Affan sebab Sofea kan? Dia yang mintak awak berhenti jadi pengasuh Affan? " .

" Encik patut bagi dia peluang kedua".

" Kenapa awak perlu buat semua ni Wafa? " soal Dafi keras.

" Encik, kak Sofea kan dah berubah. Apa salahnya kalau encik bagi dia peluang. Ini semua untuk kebaikan encik jugak " .

" Tapi kenapa baru sekarang dia datang semula dalam hidup saya? Kenapa bukan enam tahun lepas? Kenapa baru sekarang dia nak jadi ibu yang baik untuk Affan? Saya izinkan dia untuk terus jumpa Affan. Tapi saya takkan izinkan hati saya untuk terima dia semula dalam hidup saya. Hati saya dah tertutup rapat untuk dia Wafa " .

Wafa mengangguk perlahan.

" Takpalah kalau itu keputusan encik. Saya tak boleh paksa " .

" Wafa " .

" Ya? " .

" Jom ikut saya balik KL semula " Dafi merenung wajah Wafa.

" Tapi kenapa encik? Saya kan dah berhenti jadi pengasuh Affan. Saya dah buat keputusan untuk tinggal dengan mak saya kat kampung. Saya nak jaga mak saya " .

" Awak jadikan mak awak sebagai satu alasan kan Wafa. Tapi semuanya disebabkan Sofea. Saya tak faham kenapa awak perlu buat semua ni " .

" Sebab saya nak encik dan Affan bahagia " .

" Wafa, saya nak ajak kahwin " .

Wafa tergamam.

" Hah? Encik tengah lamar saya ke sekarang ni? " soalnya seakan tidak percaya.

" Yelah. Habis tu awak ingat saya tengah baca skrip ke? " .

" Encik main-main jer kan? " .

" Tak. Saya tak main-main. Saya cakap apa yang terlintas di hati saya sekarang ni " .

" Tapi kenapa encik nak kahwin dengan saya? " .

" Saya pernah cakap dengan awak dulu yang pintu hati saya dah tertutup rapat. Tapi bila dengan awak, pintu hati saya yang tertutup rapat tu terbuka semula. Awak dengar baik-baik, saya cakap sekali jer dan saya takkan ulang. Saya cinta dan sayangkan awak. Tolong jangan tanya lagi " .

Wafa semakin tergamam. Dia hilang kata-kata. Rasa macam mimpi pun ada.

" Encik saya...saya.. " .

" Awak nak tak? Jawapan ada dua. Yang pertama ya dan yang kedua, jawapan pertama tadi " .

" Encik mana boleh macam tu " .

" Takpalah kalau awak tak nak terima saya. Saya sedar saya siapa saya. Yelah awak tu masih muda, saya ni duda anak seorang pulak tu. Manalah layak dengan awak kan " .

Wafa tersenyum kecil. Eleh merajuk konon.

" Siapa cakap saya tolong encik? " .

" Jadi awak terima lah? " soal Dafi teruja.

Wafa mengangguk perlahan. Dafi sudah tersenyum lebar.

" Terima kasih Wafa. Terima kasih pengasuh express saya aka bakal isteri saya " .

Mereka sama-sama ketawa. Moga bahagia milik mereka selamanya.

TAMAT