Part 11

Romance Completed 18103

" Fatin, cepatlah " desak Humaira.

" Maira, tak salah ke lari daripada hospital ni? Aku risau lah " .

" Aku tak nak tidur sini lah. Cepatlah tolong aku lari daripada sini ".

" Nanti kalau doktor atau nurse nampak macam mana? " soal Fatin.

" Tak payahlah bagi dia orang nampak. Jom lah kita lari daripada sini " .

" Kau punya demam tak baik lagi tau. Mana boleh. Esok kau discharge lah " .

" Tak nak. Kau tahu kan family aku macam mana. Nanti dia orang ingat aku buat benda jahat kalau tak balik rumah. Kau tak kesian kat aku ke kalau aku kena marah lagi? " Humaira membuat muka kesian.

Dengan harapan Fatin akan membantunya lari daripada hospital.

" Maira, betul ke ni? Kau yakin? " soal Fatin lagi.

Humaira mengangguk laju.

" Betul lah. Aku tak nak duduk sini. Kau sayang aku kan, please Fatin " rayu Humaira.

Dia benar-benar berharap Fatin dapat membantunya.

" Tapi Maira... " .

Fatin serba salah ingin membawa Humaira lari daripada hospital.

" Okay jom " Humaira menarik tangan Fatin.

Fatin hanya menurut. Kasihan pula dia dengan Humaira. Diturutkan jua permintaan sahabatnya itu.

Mereka berdua berjalan seperti pencuri. Bimbang jika ada jururawat dan doktor yang melihat mereka.

" Alhamdulillah sampai pun kita " .

" Kau jaga diri kau baik-baik ea Maira. Esok kalau demam lagi, tak payah pergi kelas faham? Jangan nak mengada cari nahas. Nanti pengsan tepi jalan lagi " .

" Iya lah makcik Fatin. Panjangnya membebel. So sebelum kau bebel lagi panjang, aku masuk dalam dulu " .

" Iyalah. Kau ingat ea pesan aku. Apa-apa kau call aku " .

" Okay. Terima kasih tau sebab dah tolong aku lari daripada hospital tu " Humaira ketawa kecil.

" Sebab kau lah ni. Biarkan doktor cari kau sampai rumah " .

" Eh takda maknanya. Dah aku masuk dalam dulu. Hati-hati drive " pesan Humaira.

" Okay. Kau pun take care " .

Humaira mengangguk perlahan.

" Assalamualaikum " .

" Waalaikumsalam " .

Humaira terus melangkah masuk ke dalam rumahnya.

" Lewat kau balik " tegur Hazrul.

Langkah Humaira terhenti. Wajah abangnya itu dipandang.

" Suka hati lah. Abang balik lewat, Maira tak ada cakap apa-apa pun " jawabnya.

" Kau ni memang kuat melawan kan. Kurang ajar " .

" Perlu ke Maira hormat abang? Abang sendiri tak hormat orang " .

" Kau nampak tangan aku ni. Kalau aku sepak kau, sia-sia jer tau " Hazrul merenung tajam wajah adiknya itu.

Humaira terus berlalu naik ke biliknya. Malas dia mahu melayan abangnya itu.

Entah angin apa yang datang abangnya tiba-tiba ada di rumah. Selalunya dia jarang melekat di rumah.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience