Part 21.

Romance Completed 30722

Pulang daripada rumah kedua orang taunya, Danish mengajak aku singgah di pantai dulu. Katanya dia ingin menenangkan fikiran dengan melihat laut.

" Awak okay? " soalku.

Danish hanya mengangguk perlahan.

" Saya bangga dengan awak Danish. Awak anak yang baik dan juga seorang abang yang baik. Saya beruntung bersuamikan awak " aku memegang kedua-dua tangan Danish.

Wajah Danish aku tatap.

" Dhia, dalam hidup ni saya cuma nak habiskan sepenuh masa saya dengan orang yang saya sayang. Waktu saya tengok muka papa dengan mama tadi, saya nak sangat peluk dia orang. Saya rindukan dia orang sangat-sangat. Tapi saya tak boleh, dia orang dah buang saya. Kalau saya dapat satu permintaan, saya akan minta untuk peluk dia orang. Walaupun cuma sekejap, saya dah cukup bersyukur " air mata lelaki Danish mengalir perlahan.

Sebak dada aku mendengar luahan hatinya. Luaran sahaja Danish nampak kuat tapi di dalam hati hanya Allah yang tahu.

Aku memeluk Danish.

" Saya yakin suatu hari nanti keluarga awak akan bersatu semula Danish. Saya yakin Allah akan makbulkan doa awak. Saya janji akan terus bersama dengan awak dalam susah dan senang. Awak kuat kan? " pujuk aku.

" Terima kasih Dhia. Terima kasih.. " .

Hari minggu begini aku dan Danish selalunya akan meluangkan masa bersama di rumah. Kadang-kadang sahaja kami akan keluar berjalan. Aku tidak berapa gemar berjalan. Lebih baik duduk di rumah dan meluangkan waktu bersama.

" Dhia " panggil Danish.

Ketika itu kami di ruang tamu sambil menonton televisyen bersama.

" Hmm " jawabku.

" Saya rasa something lah. Macam ada benda yang jadi jer " beritahunya.

" Perasaan awak jer kot. Jangan fikir bukan-bukan ea? " .

Danish mengangguk perlahan.

Ting..ting..

Loceng pintu rumah kami berbunyi menandakan ada tetamu yang datang.

" Sekejap saya pergi tengok siapa yang datang " Danish bangun dan terus melangkah ke muka pintu.

Dia terkejut saat membuka pintu.

" Danish " Datin Mariam terus memeluk erat tubuh Danish.

Aku cepat-cepat bangun dan melangkah ke muka pintu.

" Maafkan mama Danish. Mama salah. Maafkan mama. Mama banyak dosa dengan Danish. Mama bukan mama yang baik untuk Danish. Maafkan mama nak " teresak-esak Datin Mariam menangis.

" Jangan menangis ma. Danish tak pernahkan marahkan mama. Danish rindu sangat dengan mama. Dah lama Danish tunggu saat ni. Allah dah makbulkan doa Danish " .

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience