Bab 14

Horror & Thriller Completed 27943

Aku bangun awal pagi ni, saja nak tolong Mak Temah siapkan breakfast. Lagipun, aku rasa boring terperap di dalam bilik. Rasa lemas. Takkan nak duduk goyang kaki je dalam bilik kan?

"Mak Temah, lepas memasak ni, Lisa ingat nak tolong kemaskan rumah boleh? Vacuum mana yang patut, mop lantai atau kemaskan bilik kat atas tu boleh?"

Mak Temah cuma senyum.

"Takpe ke? Kesian kat Lisa. Tak payah la. Kalau Tuan Ray tahu nanti dia bising. Lagipun, Lisa kan tetamu kat rumah ni."

Aku yang rela hati nak tolong. Takpe. Ray takkan marah.

"Its okay, Mak Temah. Lisa boring la duduk kat atas tu."

Aku meluahkan rasa kurang senang hati.

"Okay. Tapi... Kalau Tuan Ray bising pandai-pandai Lisa jawab ye."

Aku membuat ibu jari tanda okay.

Jam dah menunjukkan pukul 10 pagi. Kenapa aku tak nampak bayang Ray langsung? Kebiasaannya, dia memang jenis yang bangun awal pagi. Aku baru selesai mengemop lantai. Rumah ni agak besar jugaklah. Macam mana Mak Temah boleh kemaskan seorang diri?

Aku mengerling ke pintu bilik dia. Nak terjah masuk ke tak?

Aku ke dapur semula. Mahu menanyakan Mak Temah.

"Mak Temah, Ray tak bangun lagi ke? Selalu dia bangun awal pagi kan?"

"Tak bangun lagi. Mak Temah pun pelik. Selalunya waktu macam ni dia dah turun lepak kat dapur ni."

Aku jadi tertanya-tanya.

"Dia marah tak kalau orang terjah masuk bilik dia?"

Aku takut kena marah lagi. Aku dapat idea serta merta. Bawak masuk breakfast, mesti dia takkan marah aku.

"Mak Temah pun tak berani. Ketuk dulu la. Tuan Ray jenis tak suka privacy diganggu. Kalau dia tengah tak okay, dia lebih suka menyendiri."

Oh... Patutlah jadi psiko. Jenis banyak memendam rasa dalam hati. Aku mula membuat andaian sendiri.

"Okay, Lisa bawak sekali breakfast ni naik atas."

Perlahan-lahan aku menatang dulang yang berisi Bihun goreng, sandwich telur dan secawan Horlicks.

Aku mengetuk pintu bilik. Kuat. Tiga kali. Tiada sahutan. Nak masuk ke tak eh? Takut kena sergah lagi.

Aku menarik nafas panjang. Bismillahirahmanirahim.

"Ray... Awak dah bangun?"

Aku nampak dia masih berselubung lagi. Dengan selimut tebal. Sejuknya bilik ni. Aku mencari remote control aircond. Naikkan suhu calcius.

"Ray..."

Dia kenapa? Tak sihat ke?

Aku cuba menarik selimut dia. Topeng masih melekat di wajah dia. Aku melihat dia menggigil. Ray demam? Aku menyentuh dahi dia. Panasnya.

"Ray... Awak demam ni. Badan awak panas sangat."

Aku memaksa dia bangun. Dia nampak macam tak larat sangat. Ray yang ganas terus jadi lemah.

"Awak kena breakfast dulu. Nanti baru makan ubat."

Tiba-tiba dia memeluk aku. Aku jadi tergamam. Entah kenapa aku rasa macam dekat sangat dengan dia. Memang seperti aku kenal dia. Sangat. Aku cuma biarkan pelukan dia. Tak rasa nak tolak.

"Lisa... Jangan tinggalkan abang. Abang tak boleh hidup tanpa Lisa."

Aku pandang dia lama.

"Awak tengah tak sihat ni, Ray. Dah, jangan fikir bukan-bukan. Saya ada kat sini, tak lari pun."

"Tapi... Lisa akan benci abang kalau tengok muka abang. Abang... Takut sangat."

Berkali-kali dia cakap hal yang sama. Kenapa aku benci dia pula?

"Ray... Kalau awak dah bersedia awak boleh buka topeng tu bila-bila yang awak nak. Saya taknak paksa lagi."

"Thanks, sayang. Tunggu bila abang dah ready okay."

Aku mengangguk. Aku menyuakan pinggan ke tangan dia. Belum sempat aku bangun, Ray tarik tangan aku. Mengisyaratkan agar aku temankan dia.

Aku kembali duduk. Malas nak berdegil. Karang tak pasal dia naik hangin.

Usai dia makan, aku mula mengemaskan bilik dia. Bersepah. Mamat ni mengamuk ke malam tadi? Dalam tong sampah ada beberapa kertas yang direnyuk. Eh potret... Ni macam wajah aku. Aku jumpa potret wajah aku yang ditoreh dengan pisau. Serius la. Wajah aku direnyuk kasar? Tak lawak.

Aku menjeling dia sambil tunjukkan kertas renyuk di tangan?

"Awak memang kalau tengah marah, tak boleh kawal sikit ke rasa baran awak tu?"

Dia buat muka selamba. Aku malas nak carik gaduh dengan dia. Penat. Dengan keadaan dia tengah sakit.

Konon kata sayang, tapi dia sampahkan wajah aku yang cantik ni. Geramnya aku dengan kau, Ray!

"Mak Temah boleh kemaskan.. Lisa tak perlu buat apa-apa."

Aku tanya lain, dia jawab lain. Malas la nak layan. Aku terus ambik pinggan kotor tadi dan turun bawah.

Setibanya di dapur, Mak Temah memandang pelik melihatkan wajah aku yang muncung.

"Kenapa, Lisa? Masam je muka tu? Tuan Ray marah ke?"

"Bukan. Ray tengah demam. Lisa bengang dia pergi toreh wajah potret Lisa. Lepastu, dia bakul sampahkan. Sampai hati."

Mak Temah tergelak. Tak lawak langsung.

"Mak Temah pun tak faham kenapa dengan Lisa dia jadi macam tu. Tanda sayang sangat kot."

Sayang apanya macam tu. Benci aku tengok topeng buruk dia tu. Biar jela dia demam panas. Taknak bagi dia ubat. Biar dia sakit melarat. Akalku mula jadi jahat.

Cepat-cepat aku istighfar. Aku taknak dia mati sebab demam panas.

"Ada panadol tak? Karang melarat pulak. Kesian pulak kat Ray."

Kesian? Aikk sejak pulak aku kesiankan dia? Hmm. Entahlah.

"Kejap. Nah. Pastikan dia makan depan Lisa jugak. Takut dia buang. Dia tak suka ubat."

Eeii... Dah tua bangka pun takut nak makan ubat. Mengada je. Gaya macam ganas. Kutukku dalam hati.

Aku naik semula ke atas. Tangan memegang segelas air dan panadol.

Ray baring. Berselubung kembali. Kalau macam tu bila dia nak sembuh. Macam budak kecik kena paksa makan ubat.

"Ray... Bangun. Makan ubat ni. Awak tengah demam panas."

Dia mengeraskan badan. Aku tarik selimut dia. Dia menggeleng.

"Taknak. Saya boleh sembuh sendiri. Tanpa ubat." Dia tarik semula selimut dia.

Ceh.. Berlagak.

"Sayangku Ray. Intan payung, meh makan ubat. Nanti lekas-lekas sembuh."

Ray menarik selimut dia. Terus duduk bersila. Psiko apa macam ni. Lembik.

"Lisa panggil abang sayang? Sebut sekali lagi."

Haih. Tak kuasa nak sebut banyak kali.

"Sayang... Ambik ubat ni makan!"

"Taknak. Abang taknak."

"Kalau awak tak makan, maknanya awak tak sayangkan saya."

Cepat-cepat dia ambik panadol tu terus telan. Bagus. Tak susah nak paksa kau makan.

Aku baru nak berpaling. Dia tarik tangan aku.

"Kat meja tu ada handphone Lisa. Ambiklah simpan. Abang tahu Lisa rindukan Tasha."

Tasha... Aku tahu mesti dia tengah cari aku. Sepanjang aku kat sini, terus aku lupa hal pejabat.

Aku terus ambil handphone aku. What?? ... Ada 100 miss call dari Tasha. 12 miss call dari Riz.

Hmm.. Terus aku lupa dekat Riz. Nak lagakan dia dengan Ray. Tapi... hati aku cakap Ray dan Riz bukan orang yang sama. Satu cara je nak tahu. Mesej Riz depan Ray. Dan, aku akan tahu jawapan.

Aku terus reply mesej Riz.

'Hai, Riz. Sorry cuti lama. I'm fine. I ambil cuti untuk tenangkan fikiran. Nanti I masuk pejabat. Don't worry. Thanks sebab care pasal I.'

Aku menunggu reply dari Riz. Takde balasan. Tak mungkin mereka orang yang sama. Sambil memerhatikan Ray berbaring dari belakang, aku masih tak berganjak.

1 mesej diterima masuk.

'Lisa, you katne? I risau. Call me back.'

Aku mengurut dada. Lega. Mereka bukan orang yang sama. Tinggal nak bongkar rahsia Ray je.

Aku terus melangkah keluar dari bilik dia. Call Tasha. Tasha jawab.

"Lisa.. Beb... Kau katne? Beratus kali aku call kau. Kau okay tak? Semua terkejut kau apply cuti seminggu."

"Aku okay. Jangan risau. Nanti balik aku cerita. Aku tenangkan fikiran kejap."

Hmmm... Aku kena culik, Tasha. Ray taknak lepaskan aku.

"Make sure anything call aku. Jangan menghilang. Aku risau."

"Okay, okay... Don't worry. Bye."

Cepat-cepat aku mematikan talian. Tasha ni kepoh sangat. Pening aku nak jawab banyak soalan.

Sikit lagi je nak bongkar rahsia Ray. Itu matlamat utama aku. Tamatkan semua kekusutan ni. Aku harus berbaik dengan Ray.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience