Bab 9

Fanfiction Completed 69525

Sudah seminggu Minyoung tinggal di rumah Yoongi.

Ketika Minyoung sedang menonton televisyen, pintu rumah diketuk.

Dengan terujanya Minyoung pergi membuka pintu.

Malangnya ...

Bukan Yoongi yang mengetuk pintu ...

Tetapi ...

JIN !

Minyoung terus menutup pintu semula tetapi berjaya ditahan oleh Jin.

"Sayang kat sini rupanya"

"Siapa sayang awak ? Saya tak sayang awak dan saya bukan sayang awak" Minyoung cuba sedaya upaya untuk menutup pintu semula tetapi gagal.

"Ikut saya" Jin menarik tangan Minyoung.

"Apa ? Lepas lah !" Minyoung meronta-ronta. Kemudian Jin mengeluarkan pisaunya dan diacukan ke muka Minyoung.

"Baik kau diam kalau kau taknak muka kau cacat"

"Saya tak kisah kalau muka saya cacat pun ! Sekurang-kurangnya hati saya tak cacat macam hati awak !"

SHIUU !

Pipi Minyoung terkena hirisan pisau Jin. Darah mengalir keluar dari pipinya.

"Aku dah kata kalau taknak muka kau cacat kau kena senyap. Tapi kau degil. Kan dah cacat" Jin terus menarik Minyoung supaya mengikutnya.

- Sementara itu -

Yoongi sudah meletakkan kereta di kawasan rumahnya. Belum sempat Yoongi keluar, Yoongi ternampak kelibat Jin menarik Minyoung.

"Haishh macam mana Jin jumpa rumah aku ni ??" Terus Yoongi keluar mengejar Jin dan Minyoung kemudian terus menarik Minyoung dari pegangan Jin.

"Jin. Apa kau nak lagi ? Macam takde perempuan lain je kau nak jadikan mangsa kan ?" Yoongi memeluk Minyoung supaya Minyoung selamat.

"Mangsa ? Mangsa apa ? Aku tak faham lah Suga. Aku sayang Minyoung. Kenapa aku nak jadikan mangsa pulak ?"

"Tipu ! Kau tak sayang dia pun ! Kalau kau sayang dia, kau takkan buat mcm ni"

Minyoung hanya mendiamkan diri dalam pelukan Yoongi.

"Sebab aku taknak sesiapa rampas dia dari aku. Minyoung tu aku punya !" Jin terus menyerang Yoongi tetapi Yoongi dapat mengelak bersama Minyoung.

"Serahkan Minyoung kat aku !" Jerit Jin.

"Baik kau blah sebelum aku panggil polis" Yoongi mengugut Jin.

"Okey aku blah. Tapi ingat ... Aku akan rampas Minyoung balik" Jin berlalu meninggalkan Yoongi dengan Minyoung.

"Kau okay tak ?" Yoongi memegang bahu Minyoung.

Minyoung masih memegang pipinya.

"Kenapa dengan pipi kau ?" Yoongi menarik tangan Minyoung dan terkejut melihat luka di pipi Minyoung yang darahnya masih mengalir.

"Jom masuk rumah. Sebelum luka kau dijangkiti bakteria" Yoongi menarik Minyoung dan Minyoung hanya mengikut sahaja.

-Selepas merawat luka Minyoung-

"Kenapa kau diam je dari tadi ? Kau okay ke tak ? Ke kau lapar ?" Risau Yoongi melihat Minyoung yang membisu sejak Yoongi pulang ke rumah.

"Jin tu aku rasa dia dah tak betul. Sebab tengok cara dia cari kau lain macam sikit"

Tiba-tiba Minyoung berdiri ...

"Sudahlah Yoongi ! Awak tak perlu lah susahkan diri awak nak lindungi saya ! Mungkin memang takdir saya supaya mati di tangan Jin ! Saya dah tak tahan dengan semua nie ! Jin terus memburu saya selagi saya tak kembali kepada dia ! Kenapa awak beriya-iya nak lindungi saya walaupun awak tak suka saya ?" Akhirnya Minyoung bersuara. Yoongi tercengang mendengar kata-kata Minyoung.

"Siapa kata aku tak suka kau ? Aku rasa kau je yang kata aku tak suka kau. Sebenarnya aku memang suka kau pun selama ni" Yoongi mengakuinya. Minyoung memandang Yoongi. Benarkah apa yang dia dengar baru-baru ini ?

"Apa awak cakap ?" Sengaja Minyoung menyuruh Yoongi mengulanginya lagi.

Lantas Yoongi menarik Minyoung ke dalam pelukannya.

"Saya ulang lagi. Sebenarnya saya memang suka kan awak pun" Minyoung terdiam. Bahasa Kau-Aku terus menjadi Saya-Awak.

"Saya dah lama suka kat awak. Sejak saya dapat tahu dengan siapa Jin couple masa tu. Dari situ, saya cuba siasat siapa awak. Saya cari pasal dengan awak sebab saya nak sorokkan perasaan suka saya kat awak. Saya annoying sangat sebab saya nak perhatian awak je. Tapi tu semua bukan perangai saya yang sebenar. Saya tak annoying macam yang awak fikirkan. Saya cuba selamatkan awak sebab saya taknak awak jadi macam adik saya. Dan sekarang, saya nak awak tahu bahawa SAYA CINTAKAN AWAK" Minyoung hanya terdiam dalam dakapan Yoongi. Terkejut dengan pengakuan Yoongi.

"Tapi kenapa awak tak mengaku awal-awal je ?" Soal Minyoung.

"Sebab saya takut awak masih cintakan Jin dan akan bencikan saya" Ujar Yoongi perlahan.

Minyoung meleraikan pelukan Yoongi.

"Terima kasih sebab jujur dengan saya. Dan untuk pengetahuan awak, saya pun sukakan awak sejak awak bawa saya tinggal bersama awak. Dan saya sedar yang awak ni takde lah sejahat mana pun. Dan sejak saya tinggal dengan awak, setiap hari saya dapat tengok senyuman awak berbanding dengan sebelum ni" Minyoung memberikan senyuman yang manis kepada Yoongi.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience