Maira tengok saja Cikgu Hayati memasukkan kek yang kelima itu ke dalam oven. Maira sendiri tengah menghias kek yang keempat. Kek yang ini lebih kepada kek congratulation. Jadi tak payah sarat sangat dengan segala aising ataupun hiasan yang lain. Dia cuma bercadang nak hias dengan biskut roller dan sedikit buah strawberi. Cukup.

“Maira jangan ambil hati sangat ya, dengan Ilman tadi.” Cikgu Hayati mula bersuara, sambil tangan ligat menyediakan bahan untuk kek yang terakhir.

Maira hanya diam.

“Ilman tu baik sebenarnya. Cuma… sejak dia accident enam bulan lepas, dia jadi macam tu. Tekanan perasaan, doktor kata.”

Tekanan perasaan pun, takkanlah sampai nak berkurang ajar dengan ibu sendiri?

“Cikgu tak salahkan dia kalau dia berperangai macam tu. Mungkin tu salah satu cara dia nak lepaskan perasaan dia. Dia dah cukup tertekan dengan keadaan dia. Tak boleh berjalan, tak boleh bergerak, makan dan minum pun kena sediakan. Sebelum ni memang cikgu ada upah nurse untuk jaga dia. Tapi tak ada siapa yang boleh tahan lama. Baru-baru ni satu nurse cabut lari. Cikgu dah tak tahu nak buat apa.”

Maira terdiam. Dia dengar saja luahan hati Cikgu Hayati itu. Dia tahu Cikgu Hayati terasa dengan sikap Ilman tadi.

Cikgu Hayati mengeluh. Kemudian dia tersenyum tawar. “Cikgu ni buat sesi luahan perasaan pulak kat Maira. Sorry ya Maira, sebab kena dengar cikgu ni merepek.”

“Eh, tak ada la, cikgu. Saya okey je.”

“So, Maira nak datang lagi ke esok? Kalau tak nak, cikgu faham. Cikgu pun tak paksa kalau Maira tak nak datang.”

“Eh, saya okey je, cikgu. InsyaAllah saya datang lagi esok. Lagipun kesian cikgu nak siapkan order tu banyak-banyak.”

“Betul ni?” tanya Cikgu Hayati.

“Betul.” Maira yakin mengangguk. Lagipun bukannya dia buat apa-apa pun kat rumah.