Bab 7 (kisah Hazif)
Ya Allah~ Ya Allah~ ampunilah dosa-dosaku yang lalu
Sapalah call-call aku tengah lunch dengan awek aku ni, kacau daun betul.. Astagfirullah! Mak aku yang call. Bertuah punya Hazif! Ya Allah ampunkanlah dosa hambaMU ini..
“hello mak, assalamualaikum“
“ye mak, nanti Ajip balik”
“ye~.. nanti Ajip balik, hujung minggu ni eh, ajip janji, banyak kerja kat ofis tu sekarang”
“ye mak~ Ajip pun rindukan mak juga, kalau boleh ajip nak tinggal ngan mak kat kampung tapi tak boleh, kita bukan orang senang, ajip nak juga tolong papa cari duit, nak bagi mak senang, ajip nak kalau boleh mak dengan papa goyang kaki je kat rumah tak payah kerja”
“satu lagi mak, sebelum Ajip lupa, ada surprise untuk mak ajip bawa hujung minggu ni, mak tunggu tau,
“hehehe.. bukan seperais lah mak sebutan dia macam ni mak SE-PRAIS maksudnya kejutan, mak tunggu ye”
“yelah yelah, suka ati mak lah nak sebut macam mana, yang penting mak tunggu ajip balik bawa kejutan untuk mak, masak sedap-sedap tau, rindu nak makan masakan mak”
“walaikumsalam”
Begitulah mak aku, pantang aku tak balik seminggu, confirm dia call. dia call tadi pun sebab aku tak balik minggu lepas, banyak kerja. Memang dah plan aku nak balik minggu ni, nak kenalkan bakal-bakal aku ni kat mak aku, baru Shaq yang tahu pasal ni, mak aku belum tahu lagi. Owh ya, pasal nama Ajip, tu nama manja aku mak aku panggil, almaklumlah anak tunggal.
“siapa tu zif?” lamunanku tersentak, laluku mendongak~ eh, ternyanyi pula,
“bakal mak mentua awak, hhe” balaskku pada Ayu sambil tersengih macam kerang busuk, Ayu lah girlfriend aku, aku pun tak tau macammana dia boleh sangkut kat aku, padahal tak layan lelaki pun masa sama-sama menuntut kat kampus dulu, layan pun kalau ada hal penting je. Tapi kami tak pernah keluar berdua, takut ada orang ketiga, syaitoon~, berdua sekarang ni pun sebab teman lunch, lepastu masuk ofis balik, itupun kat kedai mamak, ramai pelanggan, nasib je dapat tempat duduk, so tak dikira berdua lah tu, berjemaah kot, hehe.
Kalau jalan mana-mana, shopping atau dating, dia mesti bawa adik dia atau a.k.a bakal adik ipar aku, dan kawasan tu mesti dekat dengan tempat solat, yang itu wajib. Keluarga Ayu pun aku dah jumpa, memang semua alim-alim, aku ni je yang syaitoon~. Tapi syaiton-syaiton aku pun, Shaq lebih syaiton dari aku, hahaha, apalah aku ni, arwah tu dulu baik orangnya.. opps sorry Shaq. Actually dialah kawan aku dunia akhirat, satu kepala dengan aku, sanggup terima aku yang cerewet ni, pernah sekali tu waktu menuntut dikampus, aku kesempitan wang, nak makan pun berkais, sanggup dia pinjamkan aku wang sedangkan dia pun sempit masa tu, makanan pun dibahagi sama rata walaupun cukup-cukup untuk dia je, dia selalu cakap “itulah gunanya kawan, ada saat sahabatnya memerlukan.” Aku pula yang nak menangis, huhuhu.T_T
Di ofis
Ya Allah~ Ya Allah~ ampunilah dosa-dosaku yang lalu
“Hello,walaikumsalam, kenapa papa?”
“hah! Shaq masuk hospital! Dia sakit apa? Hospital mana?”
“baik papa, nanti hazif lawat dia, dia tu kan kawan hazif,”
‘tak, takde pun dia call atau sms dia masuk hospital”
“baik papa, walaikumsalam”
Bertuah punya kawan, tak bagitau aku pun kau masuk hospital shaq? Patutlah menyepi budak tu, selalunya dalam seminggu tak lepas tiga atau empat kali dia whatsapp aku, paling last hari isnin lepas. Nasib baik aku memang dah nak balik hari ni, bolehlah aku bawa ayu sekali lawat shaq. Aku meminta kebenaran kepada bos aku untuk balik awal sebab nak jemput Ayu untuk lawat shaq dan terus balik kampung, adik dia pun ikut sekali.
“Hello, Assalamualaikum Ayu, boleh balik awal tak hari ni, sebab Hazif nak lawat kawan Hazif masuk hospital sebelum kita balik kampung, call adik Ayu suruh bersiap ye, lepas ni kita jemput dia”
“okay, walaikumsalam.”
Di Hospital
Selepas kami sampai di hospital, kami terus menuju ke kaunter pertanyaan untuk menanyakan di mana wad tempat Shaq ditahan.
“Assalamulaikum~ eh, makcik pun ada sekali?” Tanyaku tersengih, memanglah mak dia ada sekali, itukan anak dia, apalah bodohnya aku ni
“walaikumsalam, eh Hazif, yang ini siapa? Mak Shaq menanyakan tentang Ayu dan adiknya yang berada disebelah aku.
“Ooh. Yang ini Ayu. Bakal orang rumah, sebelah ni, adik dia, Aishah” jawabku tersengih
“Ayu, yang inilah mak kepada Shaq, yang dikatil tu, tak payahlah kenalkan, tak penting pun” tambahku lagi sambil menjeling kepada Shaq, sengaja aku buat begitu, balas dendam sebab dia tak bagitau pun aku dia masuk hospital, dari riak muka dia pun aku tahu tengah tahan geram kat aku, tapi geram-geram dia pun tak pernah pula dia sepak terajang kat aku selama ni, hehe, sebenarnya Ayu dah kenal pun kat Shaq tu waktu masih menuntut dikampus
“oohh.. mak aku jelah kau kenalkan, aku yang sakit ni tak pentinglah?” tiba-tiba Shaq yang tengah terduduk atas katil menyampuk.
“yelah, ko pikir penting kau jakkan, penting aku kau tak pikir pula, ke memang aku dah tak penting? Sampai kau tak bagitau aku pun kau disni” jawab aku sambil membuang muka, kesian aku tengok dia, tapi nak bagi pengajaran sikit kat budak bertuah tu
Mak shaq, Ayu dan adiknya hanya mampu tersengih je lihat gaya kami,
“tak payah nak hairan Ayu, dorang ni memang macam ni, dari kecil sampailah dah besar macam ni pun masih macam budak-budak, almaklumlah, apa orang putih kata, besprenporeber” kata mak Shaq.
“jom Ayu, Aishah, tinggalkan budak berdua ni dekat sini, biarkan dorang bermesra alam, makcik nak juga berkenalan bakal-bakal orang rumah si Hazif ni” mak Shaq menjeling kepada aku sambil mengenyit matanya sebelah.
Share this novel