Seperti yang dijanjikan.

“Hello? Ya, Hanna?”

Safirah yang baru ingin mendekati suaminya itu terkedu. Hanna? Nak apa?

“Makanan free? Are you serious? Bila? Hari ini?”

“Petang sikit kot saya datang.”

Zharif ketawa. “Okey okey, saya datang sekarang.”

“Yelah sayang.”

Gulppp! Safirah memegang dadanya. Sakitnya Ya Allah!

Zharif memusing badannya ke belakang. Bulat matanya memandang Safirah yang berdiri di hadapannya sekarang. Safirah dengar? Dia dengar tak?!

“Sayang?”

“Sayang? Awak panggil saya sayang?” Safirah ketawa tiba-tiba.

“Biar saya jelaskan semuanya.”

“No need,” Safirah angkat tangan. “Saya dah dengar semuanya dan saya dah tahu semuanya.”

“Apa yang awak tahu, Safirah?”

Safirah ketawa kecil. “Apa yang saya tahu? Saya tahu awak tak dapat nak lupakan Hanna. Awak masih cintakan dia. Awak tak anggap dia kawan awak pun. Awak suka dia sebab dia pandai masak. Sebab dia bertudung. Sebab dia pandai layan awak!”

“Safirah!”

“Apa? Awak nak cakap saya tak pandai hormat awak? Adi Zharif, selama ni saya sabar je tengok awak berkepit dengan telefon awak. Saya tinggal awak satu hari pun awak tak rasa apa-apa ke? Awak tak rasa kehilangan saya ke? Awak tak rasa awak menyesal ke menduakan saya dalam diam?”

Zharif diam. Dia hanya memandang ke dalam mata Safirah, langsung tidak melarikan anak matanya itu daripada memandang mata isterinya.

“Awak tak rasa saya ni penting untuk awak? Saya tak marah awak muntahkan balik masakan saya, sebab saya tahu apa sebabnya. Tapi kalau hujung minggu, setiap hari, 24 jam, awak berkepit dengan telefon dan bermesej dengan Hanna, saya tak boleh sabar lagi, Zharif. Apa kata kalau awak kahwin je dengan Hanna? Bukan tu ke yang awak nak selama ni?”

“Safirah, apa cuba cakap ni? Saya dengan Hanna kawan. Sayang sayang tu, dah terbiasa.”

“Ya, terbiasa sebab awak selalu panggil dia sayang. Awak ni kenapa? Tak cukup lagi ke saya? Okey, saya izinkan awak kahwin dengan dia.”

“Safirah? Awak sedar apa awak cakap ni?”

“Sedar. Kenapa Zharif? Awak tak nak terima peluang keemasan ni ke?”

“Keemasan apa maksud awak? Safirah, saya hanya untuk awak. Awak hanya untuk saya. Kita berdua. Tak ada orang ketiga. Kita dah kawen 5 bulan. Takkan saya nak menduakan awak?”

Safirah senyum. “Suamiku, itu dulu. Dulu sebelum awak jumpa dengan Hanna balik. Sekarang kita bertiga. Saya tak nak bersaing. Saya dah letih ikat perut awak dengan air tangan saya. Saya baru masak berapa kali, awak langsung tak makan.”

“Maafkan saya, Safirah.”

“Itulah awak, Zharif. Suka minta maaf, suka ulang benda yang sama. Saya mengaku, saya pun sama macam awak. Tapi saya tak pernah menduakan awak.”

Safirah melangkah keluar dari rumah.

“Awak nak pergi mana?”

“Klinik.”

“Saya hantar.”

“Awak pergi dekat Hanna. Dia tengah tunggu awak. Awak dah janji dengan dia. Tepatilah janji awak, jangan jadi munafik. Berdosa, kan?” balas Safirah dengan selamba. Zharif terdiam.