BAB 17

Horror & Thriller Completed 8014

Lagi sekali aku tersandar. Sakit kepala menucuk. Aku pandang abah. Abah cuma merenung kosong. Mak sudah tiada. Sofea pun.

Lebih kurang satu jam, orang ramai mula berpusu-pusu datang ke rumah aku. Mereka datang menguruskan jenazah. Alunan merdu surah Yassin mengiringi jenazah mak dan Sofea. Semoga mereka tenang di sana.

Pak ngah cakap, tak boleh bawak ke kubur lagi malam ni. Sebab dah larut malam. Esok saja lepas subuh. Aku mengangguk.

"Pak ngah tahu banyak benda yang kamu nak tanya." Pak ngah usap kepala aku.

"Berehatlah. Esok, selepas semuanya selesai pak ngah terangkan semua benda." Aku cuma mengangguk lemah.

Susah betul nak tidur malam ni. Pusing kiri pusing kanan, langsung tak boleh tidur. Menguap dah 35 kali. Haihhh. Badan aku pulak tetiba gatal. Kat belakang ni. Garu punya garu, akhirnya aku pun terlelap.

Esok pagi, jenazah ibu dan Sofea dibawa ke surau. Ramai jugak Jemaah pagi ni. Aku ni bukanlah kaki masjid. Solat pun tunggang langgang. Terkial-kial jugak nak masuk ni. Hati rasa tak sedap, berdebar.

Pap!

Bahuku ditampar dari belakang. Pak ngah?

"Kau tunggulah kat van tu" Pak ngah berkata tanpa memandang aku. Kenapa? Aku tak boleh masuk dalam surau ke? Sebelum ni boleh je. Walaupun jarang ler aku menjejakkan kaki kat surau ni. Malas nak fikir, aku pun menuju ke arah van.

Dalam 15 minit, semua jemaah sudah selesai. Kedua jenazah diusung masuk ke van untuk dibawa ke tanah perkuburan. Aku pergi dengan abah, naik motor. Prekk preekk preekk. Macam nak lempang je ekzos tu.

Sayu aku tengok jasad tak bernyawa itu. Aku nak bersedih pun susah. Asyik gatal-gatal je badan. Semalam kat tengah belakang. Sekarang ni dah pergi leher. Sedap punya garu, pak ngah datang tegur.

"Sejak bila kau ada ruam ni Haziq?" Tanya pak ngah. Mungkin dia perasan aku tergaru macam beruk yang kaki tertimpa buah kelapa kut.

"Sejak semalam pak ngah. Sebelum ni takde pun." Aku menjawab. Rimas. Herghh. Pak ngah senyum. Aku benci la senyuman macam tu. Misteri. Dulu pernah jugak dia senyum macam tu bila aku tanya berkhatan tu sakit tak. Sinetron sungguh.

Gatal aku makin menjadi. Kali ni menjalar ke tangan dan kaki. Bila aku selak tengok paha aku, berbulu! Lebat pulak tu. Sebab bulu ni ke aku gatal? Aku memegang belakang telinga. Bulu! Kenapa ni?!

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience