BAB 10

Romance Completed 537

Dah dekat seminggu Ratna kembali ke rumah. Masalahnya rumah tangga kami masih macam itu juga. Kami masih tidur di bilik masing-masing. Walaupun dia dah tahu kebenaran tentang kisah pertunangan aku, dia tetap tak dapat terima aku. Srikandi pun makin pendiam sekarang. Dulu dia bukan boleh senyap. Ada saja perkara yang jadi bualannya. Aku kena berusaha untuk menawan hati Srikandi. Bukan sahaja sebab aku ingin cinta aku dibalas tapi aku juga ingin dia bahagia. Aku ingin dia tersenyum semula.

Hari ini aku merayau lagi. Seorang diri. Apa nak jadi lah… aku dah kahwin tapi masih macam orang bujang. Memang pun aku masih bujang. Teruna, ok! Hampir nak setengah tahun dah aku nikah sampai sekarang masih virgin. Hei, kenapa aku fikir benda ni! Agaknya pasal aku tengok kiri kanan aku penuh dengan insan yang berkasih sayang. Timbul pula perasaan cemburu aku. Kot ya pun nak tunjuk kasih sayang yang tak tehingga tu, tak payahlah kat tempat public macam ini. Lagipun orang tahulah korang itu belum nikah. Dah cinta sangat pergilah nikah! Wah, memang aku hangin hari ini! Relaks, bro.

Jalan-jalan lagi dekat Jalan Haji Taha pula. Kat sini banyak bookstore. Ingat nak cari novel untuk Srikandi. Aku tahu dia hantu novel. Aku pun mula berminat sejak duduk serumah dengan Srikandi. Aku yang tolong kemaskan barang-barang dia masa nak pindah ke rumah aku. Terkejut aku tengok koleksi novel dia. Berlambak!

“Fahmi Bahrin.”

Tegur suatu suara dari arah belakangku. Ketika aku menoleh, dada aku terus berombak kencang. Kenapa dia tegur aku? Nak buat-buat baik konon. Huh! Aku berpaling lagi. Malas nak layan. Aku jalan cepat-cepat meninggalkan dia.

Dia capai tangan aku. Ish! Aku terpaksa berhenti. Orang ramai kat sini jadi aku tak mahu nak buat drama pelik di mana hero dan heroin kedua-duanya lelaki.

“Awak ni macam budak-budaklah.”

Dia ketawa.

“Kenapa awak lari?”

Dia tanya aku bila ketawanya dah reda. Celaka! Kau ketawakan aku ya!

“Saya bukan nak lari dari cikgu, saya memang nak cepat tadi.”

Ah, bodoh! Kenapa aku jawab macam itu?

Cikgu Mokhtar ketawa lagi. Dia dah gila ke? Dari tadi asyik ketawa. Apa yang lucu sangat? Aku tengah panas hati. Kang ada yang makan penumbuk sulung aku kejap lagi.

“Saya kan pernah beritahu awak. Saya pandai tilik sama ada orang tu bohong atau cakap benar. Okey. Kita duduk dulu. Minum-minum. Saya tahu awak tengah marah. Lepas minum nanti sejuklah awak. Mari.”

Dia pegang tangan aku. Aku rentap! Takkan nak berjalan berpegangan tangan. Kami duduk di sebuah kedai makan. Tak ada taste lah cikgu ni. Tadi aku ingat dia nak ajak aku pergi restoran mewah.

“Apa khabar awak sekarang? Lama tak jumpa.”

Cikgu Mokhtar bertanya lembut lepas kami order minuman dan makanan.

“Sihat dan bahagia!”

Jawab aku geram. Kenapa dia nak tahu?

“Baguslah kalau macam itu.”

Dia sengih-sengih lagi. Benci! Eh, kenapa aku macam perempuan pula ni?

“Apa pasal awak marah sangat kat saya? Kalau awak marah pasal yang saya cakap pada hari pernikahan saya dulu tu, saya minta maaf. Dah lama, kan. Lupakan je lah.”

Oh, senang-senang nak suruh orang lupa. Tapi aku sendiri keliru. Kenapa aku marah sangat? Bukan! Aku bukan marah. Aku cemburu.

“Saya bukan marah. Saya tak puas hati. Srikandi sampai sekarang tak nak layan saya. Ini semua cikgu punya pasal. Cikgu dah guna-gunakan dia!”

Amacam? Cantik ayat aku kan?

“Astaghfirullah. Apa yang awak merepek ni? Buat apalah saya nak guna-gunakan dia. Tanpa buat macam itu pun dia separuh mati suka kat saya, cuba awak bayangkan bagaimana agaknya kalau betul saya dah guna-gunakan dia?”

Aku terdiam.

“Berapa umur awak?”

“24”

“Muda lagi. Patutlah panas baran. Fahmi, saya tak pernah cintakan Srikandi. Umur saya 32, dia baru 22. Masa dia suka saya dulu, umur dia 17 tahun. Sekarang kita masing-masing ada family. Kalau masih tak percaya, biar saya cerita kisah kami dulu.”

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience