“Awak takkan pukul Lando, kan?”tanya Hawa Naurah kemudian. Manalah tahu lelaki itu nak pukul Orlando. Memang Hawa Naurah akan jadi pembangkang nombor satu!
“Kucing itukan binatang kesukaan nabi. Kita pun mesti sayang dan tak berlaku kejam dengan binatang yang disukai nabi kita. Takkan itupun awak tak tahu.”
Amboi.. Encik yang tidak dikenali ini sedang menyindir nampaknya.
“Awak tinggal sini?”aju lelaki itu tiba-tiba.
Menggeleng.
“Jadi siapa benarkan awak masuk rumah ni?”
Melopong sekali lagi.
“Saya minta maaf sekali lagi. Nanti saya bawa dettol cuci luka awak tu.”
Terdengar lelaki itu mengeluh.
“Awak sudah menceroboh. Saya boleh buat laporan polis.”
Rahang Hawa Naurah hampir jatuh. Po.. Polis? Apa ni?
“Takkanlah sampai macam itu sekali. Saya bukan curi barang pun. Saya cuma nak ambil kucing saya. Takkan itu pun salah.”
“Memang tak salah. Tapi cara awak salah. Awak sepatutnya minta kebenaran daripada tuan rumah dulu. Bukan main masuk saja.”
“Saya dah minta maaf dua kali,”tegas Hawa Naurah tidak mahu kalah.
“Ada saya maafkan? Lagi satu, awak itu seorang perempuan. Kenapa aurat pun awak tak jaga? Ini semua dosa. Ini semua akan dibalas dengan azab yang teruk di akhirat nanti.”
Hawa Naurah meneguk liurnya. Darah sudah menyirap ke muka dengan kelajuan seperti kilat.
Wah! Ini sudah lebih. Ayah dan ibunya pun tidak marah-marah kalau dia tidak bertudung. Tapi lelaki asing ini pula yang sibuk-sibuk masuk campur dalam urusan peribadinya.
“Dekat saja. Jadi tak payah pakai tudung pun tak apa.”
“Siapa cakap tak apa? Ajaran mana awak ikut ni? Saya ini bukan muhrim awak. Sepatutnya sebelum awak keluar rumah tadi awak sudah mengenakan tudung.”
Masya-Allah! Kenapa dengan lelaki ini? Apa masalah dia? Dia fikir dia bagus sangat ke sampai nak tempelak Hawa Naurah macam ni? Banyak cantik muka dia!
“Awak ingat rambut awak tu cantik sangat ke sampai awak nak tunjuk dekat saya?”sambung lelaki itu.
“Hah!”jerit Hawa Naurah. Bibirnya diketap kuat-kuat.
“Memang rambut saya cantik. Kalau saya nak tunjuk dekat semua penghuni dunia pun awak kisah apa?”
“Rambut ibu saya sejuta kali lebih cantik. Rambut ibu saya terpeliharan daripada penglihatan mata-mata rakus yang berniat jahat. Rambut awak pula, awak fikirlah sendiri dimana letak duduknya rambut yang awak agung-agungkan sangat tu.”
Usai berkata-kata lelaki itu melangkah pergi meninggalkannya ke tingkat atas. Lama Hawa Naurah terpaku di depan pintu bilik air Mak Jah sehinggalah bahunya di sentuh dari belakang. Senyuman Mak Jah menyambutnya.
Lekas-lekas Hawa Naurah menyeka hujung matanya. Jujur, hatinya terluka dengan sindiran lelaki itu. Terluka dan terkesima, itu yang dirasakannya kini.
“Kenapa ni, Hawa Naurah ? Mak Jah pergi kedai depan sana tadi. Hawa Naurah tunggu Mak Jah lama ke?”
“Tak ada apalah, Mak Jah. Mata Hawa Naurah masuk habuk tadi. Hawa Naurah balik dulu ya.”
Share this novel