BAB 2

Other Completed 2651

“Sorry Nur. Mana aku tau korang nak buat macam ni” aku memohon ampun pada Nur. Naknya dia nak saman aku macam mana. Nak aku bayar pakai apa? Pakai daun?

“Nama pun suprise takkan aku nak beritahu kau pula. Kau ni pukul kuat kau tau tak? Sakit aku” Nur mengosok bahunya. Yelah tadi kan kena humban. Memang bahulah yang jatuh dulu.

“Kuat gila kau Zura. Taiko habis. Tabik la kat kau. Nanti kau ajar la aku macam mana nak humban orang pulak.” kata Didi sambil mengangkat tabik.

“Zura, kalau kau ada suami nanti. Aku bagi pesanan awal awal kat kau. Kau tolonglah jangan buat suami kau macam mana kau buat kat Nur tadi. Silap hari bulan dia yang lari dari rumah sebab takutkan kau” giliran Wana pulak. Muka memang serius habis. Serentak tawa kami mengegarkan rumah Wana. Wah, hiperbola gitu. Tapi tadi memang aku mati mati fikir Nur ni perompak. Patut la senang je aku humban dia. Badan ringan boleh la cerita kan.

“Okey, lupakan pasal tadi. Ni kau tengok ni lilin ni dah cair dah. Cepat nyanyi sama sama!” Laung Didi. Semua dah get ready nak nyanyi. Sekali tengok macam kumpulan choir pun ada.

“Happy birthday to you. Happy birthday to…”

“Eh, jap jap” pasal pulak lah si Nur ni. Tengah aku syok syok nyanyi, dia boleh potong.

“Apa nyanyi lagu Inggeris pulak? Zura ni bukan orang Inggeris pun” soal Nur.

“Habis?” soal Nabilah pula.

“Nyanyi lagu versi Indonesia lah. Sebab…” kata Didi terhenti lalu jarinya dihalakan kepada Wana isyarat supaya menyambung ayatnya.

“Sebab Zura orang Indonesia. Hahaha…” jerit Wana. Ni kalau kat public ni memang dah kena pelangkung dah ni. Menjerit tak tentu pasal.

“Kureng asam jawa punya budak” berani dorang kenakan aku. Tawa kami bersatu kembali.

“Okey. Ready. Satu, dua, tiga! Selamat ulang tahun kami ucapkan, selamat panjang umur kami doakan, selamat sejahtera sihat sentosa, selamat panjang umur dan bahagia…” lagu Indonesia mana la dorang kebas ni. Aku sendiri pun tak pernah dengar lagu ni. Aku meniup lilin. Banyaknya lilin. Aku kira semua ada dalam 23 batang. Ya Allah, tahu la umur aku dah masuk 23 tahun tapi tak payah lah sampai 23 batang lilin sekali letak.

“Potong kuihnya, potong kuihnya, potong kuihnya sekarang juga, sekarang juga, sekarang juga…” nak potong kek pun ada lagu juga. Agaknya kalau jiran sebelah dengar mesti nak call pejabat imigrasin sebab ingat ada perjumpaan warga Indonesia dekat sini. Lantaklah asal aku bahagia. Lepas potong kek, aku suapkan kek ni pada semua kawan aku. Susah payah dorang sediakan semua ni. Lap you all from sun to the earth. Hahahaaa merepek apalah aku ni.

“Zura, ni hadiah untuk kau” kotak bersaiz kecil itu Nur hulur. Aku peluk Nur. Terharu gila kot.

“Takkan peluk Nur seorang je. Hadiah ni daripada semua tau. Nur wakil bagi je” sampuk Didi. Alolo, merajuk pula. Aku terus peluk mereka. Ya Allah, betapa sayangnya aku pada kalian. Aku doakan semoga kita semua ni dapat jadi jiran di syurga nanti.

“Bukalah”

“Boleh buka sekarang ke?” Soalku. Mereka serentak menganguk. Aku buka perlahan kotak tu. Excited habis.

“Cantiknya… terima kasih. Serious aku cakap nii memang cantik sangat” Nur datang dekat padaku. Dia pakaikan aku gelang itu. Gelang ni kalau setakat yang macam biasa je memang aku tak pakai. Tapi gelang ni yang specialnya ialah ada nama kami berempat. N A D I. N for Nur. A for Azura. D for Didi and I for Iwana. Persahabatan ni sebenarnya memang nadi hidup aku. Tanpa mereka, aku pasti ketika aku jatuh tiada yang akan hulur tangan membantu. Tanpa mereka jugalah, aku tahu aku tak mungkin boleh berada di tahap ini.

“Sama sama” serentak mereka berkata sambil mengangkat tangan mereka. Ooo… baru aku perasan dorang pun ada gelang yang sama. Aku sayang NADI.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience