bab 7

Romance Series 3642

Cinta terbaik ku bab 7
Karya : winaple sabahan writer

Saya terus berdiri lalu jalan pigi duduk dekat ungun api yang saya sama ariana pasang tadi. Ada berapa minit macam tu, kepala saya mula sakit tapi saya cuba tahan dari dorang semua. Makin mau sakit saya rasa cepat-cepat saya capai beg yang saya bawa tadi terus ambil ubat yang si doktor caden bagi. Lepas makan ubat baru ada kurang sikit sakit kepala saya.

“bah sudah lah kamu mandi tu, naik lah kita balik” jerit amak sama dorang sana mandi.
“ok mak…” Jawab leo.
“niana kemas lah barang-barang, kita mau balik sudah ni” bilang amak sama saya.
“bah ok mak” jawab saya.

Saya pun pigi lah susun semua tu barang-barang lepas tu kasih masuk di sinaging sama dalam plastik. Siap kemas kami semua pun balik rumah lah ni.

Hari-hari saya pun berlalu dengan pantas tanpa gangguan dari bryan mau pun dari perempuan simpanan dia tu. Kini sudah masuk sebulan lebi saya dengan rahsia yang si doktor caden pegang. Setiap minggu saya akan berjumpa dengan doktor caden untuk chek susulan pasal sakit saya. Syukur saya masih berpeluang untuk sembuh. Sakit saya baru di tahap 1 dan masih boleh di rawat lagi. Tapi tu lah, setiap kali pigi check up kan mesti saja ada tidak ngam kami dua doktor caden. Bah siapa gia suruh dia memaksa saja saya makan ubat yang saya tidak suka makan. Sudah lah pahit lepas tu kalau saya makan mesti temuntah balik ni.

“hari ni ada makan ubat yang saya bagi kah?” tanya doktor caden.
“ada bah saya makan, tapi yang pahit tu saja lah saya tidak makan. Tidak sedap” jawab saya dengan yakin.
“banyak kali sudah saya pesan kan! Makan ubat tu! Kau tidak mau sehat kah atau kau mau mati awal sudah ni?” marah doktor caden.
“is memaksa juga kau ni caden! Kau saja lah makan tu ubat kalau kau mau!” jawab saya.
“babal bah kau ni niana. Buat apa lah tu saya bagi tu ubat kalau kau bikin perhiasan saja di laci bilik kau? Sekarang kau makan ni ubat di depan saya juga sekarang” jawab doktor caden.
“is saya tidak mau bah! Pahit bah tu ubat!!” jawab saya sambil jerit sambil tu kaki hentak-hentak.
“hoi! Kau ingat kau tu budak-budak kah lagi mau bertebiat macam tu? Sudah makan ni ubat saya bilang kan” jawab doktor caden.
“saya tidak mau bah…” Jawab saya pelahan. Air mata pun mula main kan peranan di depan caden.
“jangan kau menangis sana. Makan ni ubat sekarang juga!” jawab doktor caden sambil tu gigi dia kasih rapat menahan marah.
“kalau saya muntah?” jawab saya. Saya pegang tu ubat sama air di gelas.
“kalau muntah, makan lagi baru” jawab doktor caden.
“serius lah?” jawab saya minta kesian.
“tidak saya temakan pujuk rayu kau tu niana. Makan tu ubat sekarang juga!” jawab doktor caden.

Berdoa saya dalam hati supaya saya dapat makan tu ubat, kalau tidak siap lah saya kena makan lagi sebiji. Saya minum air lepas tu saya kasih masuk tu ubat di mulut terus telan. Saya rasa macam ada benda pahit tersangkut di leher saya. Cepat-cepat saya mau kurik kasih keluar tapi tidak dapat. Nah mati lah saya tersangkut ubat di leher saya, saya cakap dalam hati.

“dok!! Doktor!! Ubat tersangkut!! Wakkk!!” teriak saya sambil menangis.
“minum air banyak-banyak! Belum saya mau kau mati ni. Aduii tuhan saya minta ampun!!” jerit doktor caden. Cemas tu muka dia saya tengok.
“saya tidak dapat bernafas ni… Nafas.. Nafas..” Jawab saya.

Nah penik terus bah dia. Macam bini mau mati saja dia punya gaya sana. Last-last dia tepuk-tepuk belakang saya lepas tu terbuang bah tu ubat dari dalam mulut saya. Huu… Selamat juga akhirnya saya. Nah menangis terbatuk-batuk lagi saya sebab rasa tu pahit sudah kan.

“minum air banyak-banyak lepas tu makan ni gula-gula” bilang doktor caden.
“ni kau punya pasal lah ni. Kalau lah saya mati tadi sebab itu ubat tersangkut di leher saya. Saya jadi hantu kacau kau sampai 7 keturunan kau nanti!” marah saya sama dia.
“buduh bah kau ni niana. Belum pun saya nampak orang mati makan ubat, kalau ada pun itu kau saja lah” jawab doktor caden.
“is malas saya mau jumpa kau lagi. Biar lah saya sakit dari pada jumpa kau yang boleh bikin sakit saya makin teruk!” jawab saya.
“hahaha! Jangan jadi buduh sana niana, kalau kau tidak ikut jadual yang saya bagi memang kau tidak akan sembuh sepenuhnya. Ingat sakit kau ni kalau tidak rawat dengan betul memang membawa maut” jawab doktor caden sambil dia tulis-tulis sesuati di atas kertas.
“hmm…” Saya mati kata sudah mau jawab dia.
“nah ini jadual baru. Lepas ni saya akan cuti 1 minggu sebab mau balik kampung jumpa sama ingkung saya so ada orang lain akan ganti tempat saya buat sementara waktu” jawab doktor caden.
“mau balik kahwin kah?” tanya saya sambil senyum-senyum.
“kira begitu lah tapi belum gia saya ada jumpa jodoh yang sesuai dengan pendirian saya ni. Yalah tau saja saya ni kerja sibuk saja, kurang ada masa lapang mau dating” jawab doktor caden.
“bah balik kau kampung minta tu ingkung kau cari kan kau jodoh yang tepat. Hahaha!! ” jawab saya lepas tu saya ketawa terbahak-bahak. Bukan apa bah cuma saya terbayang dia punya ingkung kasih cari jodoh nenek-nenek tua ni hahaha.
“apa lah yang lucu sangat tu?” tanya doktor caden sambil tu muka dia kehairanan sama saya yang ketawa sampai tu air mata pun ikut keluar happy ni.
“tiada apa lah caden. Lucu saja gia apa yang terlintas di benak fikiran saya tadi” jawab saya sambil senyum.
“jahat kau niana. Mesti kau fikir yang bukan-bukan tu kan. Bahaya oh kau ni” jawab doktor caden sambil tu muka dia bikin panas ni.
“shet kau caden! Bah balik dulu lah” jawab saya dengan pantas bingkas dari bangku yang ada di depan meja kerja doktor caden.
“bah balik lah. Oya jangan kau marah-marah nanti ar, sebab itu yang ganti saya kan sanggat garang dan tegas so kena lah makan ubat di rumah kalau tidak mau kana baham sama dia” jawab doktor caden.

Saya kasih pusing anak mata naik pigi atas terus saya keluar saja dari bilik kerja dia. Is bikin panas betul tu gaya dia. Kalau ada berapa orang lagi macam ni memang saya boleh kana tinggi darah oh sebab marah saja kerja tapi saya happy juga lah sebab dia tidak sombong lagi tidak kuat minta puji macam staff lain.

Saya pun jalan tinggalkan kawasan hospital lalu saya jalan menuju pigi di parking bas mau pigi di pekan. Siok-siok saya jalan, tiba-tiba saja saya punya bahu kana langar lepas tu terjatuh lah saya di atas jalan. Bikin malu saja kana tengok-tengok orang lepas tu saya bangun lah ni mau marah, sekali saya tengok tu muka kan. Kuhh terus saya terngangak ni nampak.

“sorry girl.. Sorry saya tidak sengaja telangar kau” jawab tu lelaki sambil dia minta maaf balik-balik.
“ah sokey boy saya ok juga ni” jawab saya sambil kaku tengok saja muka dia. Punya tampan macam artis korea ni lelaki saya bilang dalam hati.
“girl… Hello masi dengar kah apa saya cakap sama kau ni?” Tanya dia sambil petik jadi di depan muka saya.
“ha! Apa kau cakap tadi? Sorry tidak fokus saya” jawab saya sambil senyum malu.
“saya cakap, sorry sebab langar kau sampai terjatuh di atas jalan ni. Tengok tu handbag sama kertas kau pun terbuang sana” jawab tu lelaki.
“oh tidak apa bah tu. Boleh juga saya pungut tu” jawab saya. Dengan pantas saya terus pungut handbag sama kertas jadual si caden bagi tadi lepas tu kasih masuk dalam beg.
“siapa nama kau? Boleh kenal kah?” bilang tu lelaki lagi.
“nama saya niana. Nama kau pula siapa?” jawab saya.
“nama saya ray. Salam kenal niana and sorry ar pasal tadi” jawab ray sambil hulur tangan mau salam saya.
“salam kenal juga ray. Sokey bah saya ok saja” jawab saya.

Panjang lebar juga kami bercerita di bawa panas terik lagi. Sebelum balik sempat juga kami betukar no talipon. Dia bilang mau tamba kenalan baru di talipon dia sebab dia balik datang di sabah dari singapore.

“ok lah ray saya balik dulu. Bye ray” bilang saya.
“ok niana. Bye, hati-hati balik kampung” jawab ray.
“ok. Kau juga hati-hati di tempat baru” jawab saya.

Ray cuma bagi simbol ok saja sama saya lepas tu kami masing-masing dengan haluan kami. Saya masuk di dalam bas sambil senyum-senyum macam kana 1st 4D saja ni. Gila kali bilang tu orang yang balik-balik tengok saya senyum saja sepanjang jalan sampai lah di pekan.

“uik niana kau gila sudah kah tu?” tegur abang edon. Saya pigi tempat kerja dia kan.
“mana ada lah. Saya senyum pun salah kah?” jawab saya.
“tidak juga salah lah. Cuma pelik bah kau ni hari senyum-senyum dari jauh lagi saya nampak. Kenapa kau tersampuk hantu sudah kah ni? Atau ada apa-apa yang boleh di share?” jawab edon.
“uik don. Begini bah, tadi kan masa saya jalan mau pigi parking bas di kawasan hospital kan tiba-tiba saya punya bahu kana langar jadi saya bangun lah ni mau marah tapi….” Saya stop cerita lepas tu saya senyum lagi serabis.
“tapi apa? Uik cepat lah cakap. Bikin panasaran pula ginawo saya ni” jawab edon.
“punya ensom tu lelaki. Macam mix korea ni muka dia tapi kan dia cakap melayu sabah juga sama saya tadi. Dia bilang dia baru datang sini dari singapore” jawab saya.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience