bab 3

Romance Series 3642

Bab 3 Cinta terbaik ku
Karya winaple sabahan writer
Cover: winaple sabahan writer
id: winaplesabahanwriter
Gambar google

Saya duduk di atas katil sama si abang edon. Si amak bawa makanan untuk kami tiga orang makan, saya makan bubur dorang si amak makan nasi putih sama sayur rumondok ni. Berliur saya tengok, mau minta tapi si amak tidak bagi jadi saya makan saja lah bubur yang kana bagi. Siap kami makan, si abang edon pun gerak pigi kerja. Amak pula mau balik rumah sebab dorang menoreh kan. Jadi tinggal lah saya seorang diri di hospital, kalau pasal kawan tu buat masa sekarang saya cuma ada seorang saja tapi dia di luar kawasan jadi tidak lah dia tau pasal saya di sini. Bosan saya seorang diri di bilik, saya ambil itu talipob yang abang edon bagi sama saya lepas tu saya mesej si bryan. Dari yang saya sedar tu tiada saya dengar kabar pasal dia. Masih dia ingat saya atau pun dia sibuk kerja.

“hai bie.. Sibuk kerja kah?” mesej saya. Dalam 5 minit begitu, si bryan pun balas mesej saya.
“sorry sayang, bie kerja ni. Nanti bie call sayang ar” jawab bryan.
“ok bie. Hati-hati kerja tu, i love you bie” jawab saya.
“ya sayang. I love you to sayang” jawab bryan.

Lepas tu tidak sudah saya balas mesej si bryan sebab dia cakap dia kerja kan. Selang berapa minit begitu, doktor caden pun masuk pigi dalam bilik saya sama seorang nurse perempuan. Gila cantik ru nurse saya nampak. Muka dia macam kacukan orang putih ni, kalau dia senyum memang cair oh lelaki. Mata dia biru langit sama lagi dia ada piuk ni.

“selamat tengahari niana. Macam mana hari ni? Ada rasa sakit lagi kah seperti hari sebelum ni?” tegur doktor caden.
“tengahari juga doktor. Saya rasa ok lah macam selalu” jawab saya sambil ukir senyuman manis.
“bagus lah kalau macam tu. Lepas keputusan chek kesihatan kau keluar, baru kau boleh keluar dari hospital lah ar niana. Kalau kasih pulang kau awal pun tidak boleh juga ni” jawab doktor caden.
“kenapa doktor? Saya sakit teruk kah doktor?” jawab saya ingin tau.
“macam ni niana. Bedasar kan ujian kesihatan kau yang 2 hari lepas kau di sini tidak memuas kan, kami ambil keputusan untuk buat ujian kedua kalinya. Harap kali ni tidak mengecewa kan lah” jawab doktor caden sambil mengelu.
“saya sakit apa doktor?” jawab saya. Mau menangis sudah saya masa tu.
“sebenarnya kau ada cancer, tapi kami belum pasti sana ada cancer atau pun bukan. Harap niana tabah ya” jawab doktor caden.
“cancer?” jawab saya. Air mata yang tadi di tahan-tahan akhirnya keluar juah tanpa di panggil.
“sabar niana, sakit kau ni belum di sah kan betul lagi. Saya harap itu hanya sala chek saja. Saya mau kau tenang dan jangan fikir dulu pasal tu ya” jawab doktor caden.
“cancer? Saya ada cancer? Saya tidak percaya apa kau cakap tu doktor!” jawab saya sambil nangis teresak-esak sudah. Ya saya betul tidak percaya yang saya akan tangung sakit sebegini. Sakit yang orang takut menimpa diri.
“niana tolong sabar… Jangan macam ni niana, kau belum sembu sepenuhnya lagi ni” jawab doktor caden sambil dia peluk saya.

Saya tidak peduli suda ada orang tengok saya menangis macam orang gila kah tidak. Saya betul-betul tidak sangaka saya ada itu sakit. Doktor caden peluk saya cuba kasih tenang saya tapi saya makin lagi menangis sampai lah kepala saya pun mula lagi sakit. Kali ni sakit yang teramat sakit. Macam mau pecah tu kepala saya rasa.

“ah!!” jerit saya kesakitan kepala.
“niana kenapa ni?” jawab doktor caden.
“kepala saya sakit! Ah sakit!” jawab saya sambil pegang kepala.
“sabar niana. Bawa bertenang niana” jawab doktor caden.

Keadaan jadi kucar kacir bila doktor caden suru nurse yang ikut dia tadi ambil ubat penenang untuk saya. Tidak saya buka mata tengok dorang sana bising-bising. Saya cuba lawan tu sakit tapi saya tidak dapat, kesakitan tu betul-betul boleh buat saya mau mati oh. Lepas saya tetidur oleh ubat penenang, saya tidak tau apa sudah yang jadi.

Ke esokan harinya, saya sedar saja dari tidur terus saya menangis lagi. Si amak sama apak ada juga datang melawat saya tapi masa saya tidur bilang abang edon.

“edon saya mau balik rumah. Saya rindu sudah itu kabun sayur kita” saya cakap sama si abang edon.
“sabar niana, kau belum boleh balik lagi ni” jawab edon.
“saya tidak mau sini bah edon. Benci saya tinggal sini lama-lama” jawab saya.
“tunggu dulu itu doktor cakap apa lah baru boleh balik” jawab edon.
“baik balik bah don…” Jawab saya sambil buat muka kesian.
“ya nanti kita balik ar niana. Sabar-sabar dulu kau” jawab edon.
“bukan nanti tapi sekarang bah…” jawab saya sambil tu air mata pun keluar sudah.
“ia niana. Saya pigi tanya doktor dulu la ar” jawab edon sambil dia puyai kepala saya.

Saya tidak menjawab sama si abang edon. Saya angguk-angguk saja kepala. Lepas si abang edon keluar, sana saya duduk menegak senyum-senyum sebab berjaya pujuk dia tadi. Lama ni si abang edon pigi cari doktor sampai saya pun naik bosan sudah seorang-seorang dalam bilik. Saya ambil telipon saya lepas tu saya call si bryan. Rindu betul sudah saya sama dia tapi tu lah dia tidak perna call atau mesej saya selama saya di hospital.

Tot! Tot!… Tot! Tot!… Tidak kana sambut ni. Saya kasih end call lepas tu call lagi balik. Sama juga tidak dapat. Saya masuk whatsapp tengok dia ada juga online, tapi call tidak pula masuk sama tidak dia sambut.

Perbualan dalam whatsapp.
“busy kah? Sampai call pun tidak sambut?” saya.
“sorry sayang…” Bryan.
“sorry untuk apa?” saya. Takut sudah ni saya.
“sorry sebab bie busy ni kerja. Nanti bir call sayang ar” bryan.
“dari kelamarin lagi busy? Sampai berapa hari busy? Selama sayang di hospital ada bie mau ambil perduli? Ada bie mau tanya kabar kah tidak? Jawab lah” saya. Emosi saya terus.
“sorry bah sayang, bukan bah bie sengaja mau kasih biar-biar sayang lagi-lagi masa sayang sakit begini. Bie ada kerja juga bah sayang, bie bukan 24jam menghadap telipon mau layan sayang saja. Bie ada kerja!” bryan.
“sejak dua menjak ni bie pandai sudah mau kasar-kasar sama sayang kan! Ok baik lah bie. Bie busy kan, kerja lah!” saya.

Terus kana bluetick saja saya punya chat. Saya tengok dia masih juga online whatsap jadi malas terus saya mau tunggu dia saya terus off data. Biar lah dia sana sama dia punya busy yang tidak bertempat. Jam 12.03pm pula tu dia busy. Biasa masa-masa begini dia siuk begayut sudah tu saya sama. Atau dia ada perempuan lain? Eh mustahil juga dia mau curang sama saya, sedang kan dia sudah janji tidak mau curang. Emm sedih terus ginawo saya pasal si bryan tadi.

“niana apa kau khayal tu?” tegur edon.
“ha?…” Jawab saya.
“tengok tu, kana cakap pun macam bukan dia saja bah kana cakap” jawab edon.
“emm sorry..” jawab saya.
“kau kenapa lagi ni niana? Siapa lagi kau fikir tu?” jawab edon.
“tiada apa lah don. Bila saya boleh keluar ni?” jawab saya cuba tukar topik.
“petang boleh keluar sudah. Sekarang kita tunggu doktor chek kau dulu” jawab edon.
“ya kah? Eh tidak sabar mau balik rumah” jawab saya.
“tidak sabar balik rumah ka tidak sabar mau raun kampung?” jawab edon sambil dia senyum senget sama saya.
“dua-dua lah bah” jawab saya.
“kan macam saya tidak tau saja itu perangai kau. Bah pigi kau cuci muka sana, dari tadi tidak cuci muka eh bikin malu pemalas” jawab edon.
“eh mana ada bah saya pemalas, cuma saya lupa saja mau pigi cuci muka tadi” jawab saya.
“sama lah bah tu pemalas” jawab edon.
“yalah saya pigi lah cuci muka” jawab saya.

Saya turun dari katil lepas tu saya cabut saja tu hos air yang kana cucuk di tangan saya. Tidak saya peduli kalau kana marah, lagi pun mau balik rumah sudah kan. Si abang edon membebel sudah tengok perangai saya yang macam budak-budak. Syukur lah ada adik beradik macam abang edon ni, susa senang dia lah orang pertama yang ada di sisi saya selain amak apak saya. Dapan dorang saya selalu kasih tengok saya punya happy tapi di belakang saya selalu menangis. Menangis pasal apa pun saya tidak pasti.

“niana oh niana!” jerit si abang edon dari luar tandas sambil dia katuk-katuk pintu.
“eh apa bah kau ni don. Bising oh!” jerit saya balik.
“berkampung kah kau di dalam tu? Sudah setenga jam kau sana tu” jerit edon.
“baru juga pun saya masuk ni! Jap lagi saya keluar” jawab saya.
“bah cepat, doktor caden ni ada di bilik kau mau chek” jerit edon.

Befikir saya, lama sangat kah saya di dalam tandas sampai si abang jerit memanggil?

“dengar kah niana syantik!” jerit si edon lagi.
“ia abang ku yang ensomboy” jawab saya.
“kuar lah tu kalau mau balik rumah” jawab edon.
“yeah balik rumah!!” jerit saya.

Apa lagi saya terus keluar dari tandas dengan muka yang basa tidak berlap kering. Sekali saya keluar betul-betul bah ada si doktor caden. Bikin malu betul gaya saya ni, si abang edon terus geleng-geleng kepala dia sambil gusuk dahi dia. Saya apa lagi terus kontrol ayu di depan dorang, si doktor pula senyum-senyum mau ketawa sudah ni.

“hihi sorry…” Jawab saya sambil tunduk malu.
“sokey niana” jawab doktor caden.
“sorry doktor. Adik saya ni memang begini lah ni gaya dia. Niana na tuala lap tu muka kau” abang edon mencelah.
“tidak apa bah. Saya ok juga ni” jawab doktor caden.
“hihi…” Ketawa saja saya sambil jalan pigi tempat abang edon.
“kau ni kan niana…” Bisik si edon sambil dia kasih besar mata tengok saya.

Saya ambil tu tuala lepas tu saya lap muka saya. Lepas lap muka baru saya pigi duduk di katil sambil senyum macam tiada salah pula tu.

“kenapa buka?” tegur doktor caden.
“apa tu doktor?” jawab saya.
“ini…” Doktor caden tunjuk tu hos.
“oh tu.. Tercabut bah tadi, tu la saya biar sana saja sebab saya tidak tau pasang kan” jawab saya.
“emm…” Mengelu terus si doktor caden.
“sorry doktor” jawab saya.
“tidak apa lah tu, lagi pun kau boleh keluar juga sudah” jawab doktor caden.
“yes!!!” teriak terus saya kesukaan.
“tapi!!” doktor caden tengok saya dengan pandangan serius. Kecut perut saya terus.
“tapi apa?” jawab saya.
“lepas keluar hospital jangan keluar rumah pigi mana-mana seorang diri. Lagi dan lupa makan ubat ikut masa yang sudah di tetap kan dan jumla ubat yang harus di makan” jawab doktor caden.
“ok baik lah doktor… Ensom” jawab saya pelahan.
“apa kau cakap yang last tu? Ensom?” tegur doktor caden sambil dia senyum-senyum.
“ah tiada lah. Thank you saya bilang bah tu, doktor sala dengar bah tu” jawab saya sambil cover malu.
“oh bah walcome niana” jawab doktor caden.

Lepas tu doktor caden pun periksa saya. Selesai periksa baru dia bagi kebenaran pulang. Saya apa lagi terus pigi tukar baju sebab semangat kan mau balik pigi rumah. Pasal sakit saya tu masih belum saya tau lagi, tapi yang penting saya dapat balik rumah sebab saya rindu sudah itu kabun sayur sama lagi itu patung panda saya sana bilik. Walau pun abang edon cakap bebau lagi saya macam budak-budak masi mau main patung, tidak tu saya perduli.

“niana apa juga kau senyum-senyum macam sot saja tu gaya begitu?” tegur si edon.
“iss kacau betul oh orang mau berangan di rumah sudah” jawab saya sambil tarik muka sama dia.
“eleh baru itu pun mau merajuk kah? Kasih turun juga kau di sini biar itu anjing bubut kau lepas tu gigit kaki kau” jawab edon.
“saya tumbuk kau sana edon kalau kau kasih turun saya di siring jalan” jawab saya.
“eleh kecik-kecik mau melawan sama yang besar begini. Satu tangan saja tu saya pigang kau tidak tegerak tu” jawab edon.
“penjahat bah kau ni!” jawab saya kasar.
“alooloo merajuk sudah dia.. Bah kita singga kejap sini sekolah si adik” jawab edon.
“dia tidak belajar kah ni hari?” jawab saya.
“cuti bah dorang tu 1 minggu. Tu lah dia minta singga tu” jawab saya lagi.
“bah ngam lah tu, ada juga kawan-kawan saya di rumah kalau dia ada” jawab saya.
“kawab begadu sama kau kan niana” jawan edon sambil dia kuis tangan saya.
“eh mana ada bah” jawab saya lagi.
“macam saya tidak tau saja itu gaya kamu dua kalau sudah bejumpa. Macam anjing sama kucing saja tu gaya” jawab edon lagi.
“diam lah bah kau don…” Jawab saya.
“deii ketara bah tu gaya kau tu. Bah duduk diam-diam tu adik kesayangan kita sampai sudah” jawab edon.
“diam-diam pun saya ni. Kau saja tu bising dari tadi” jawab saya.
“uik apa kamu bising ni?” leo mencelah.
“ni abang kau membuli saja kerja dia” jawab saya sama si leo.
“bang jangan bah kau buli si kakak niana ni. Saya saja boleh buli dia tu” jawab leo.
“ah kau pun sama juga macam abang kau. Diam lah kamu dua saya mau tidur ni” jawab saya.
“baik lah kakak syantik. Kami diam lah ni” jawab leo.

Diam lah sanggat. Saya mau tidur dorang dua berabis bercerita pasal itu kabun getah sama rumah. Tidak tau lah apa lagi plan dorang ni kali mau buat untuk dorang si amak apak. Dalam keadaan bising dorang bercerita sama itu lagu berkumandang lagi, boleh juga saya tetidur.

“niana oh niana.. Bangun kita sampai sudah ni” bilang si abang edon.
“emm ia…” Jawab saya.

Bangun lah saya ni, lepas tu saya buka mata tengok di luar. Duii bukan bah di rumah tapi di siring laut ni. Intah lah dorang dua tu apa lah yang ada di kepala dorang sekarang.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience