bab9

Romance Series 3642

Cinta terbaik ku bab 9
Karya : winaple sabahan writer

Dalam 40 minit perjalanan kami pun sampai lah di kampung. Tapi kami singga dulu rumah si billy sebab mau beli udang lagi. Nasib juga lah ada banjir kalau tidak, tidak tu kami dapat memancing besok. Kalau mau memancing di kampung mesti masa banjir tapi lagi bagus yang air dia mula turun sudah sebab itu ikan sungai kan mau naik balik pigi kubu dorang.

“uik napa ni leo, kak niana?” tanya billy.
“kami mau beli udang bah ni billy, ada kah yang sedang-sedang basar? Kami mau pakai memancing bah ni besok sana lubuk” jawab leo.
“oh udang. Ingat apa lah kamu datang sini petang-petang begini. Bikin tekejut saja” jawab billy.
“is kau ni billy. Kami datang saja pun mau terkejut kunun. Mana dorang bapa kau ni?” tanya saya.
“sana belakang tu. Dorang buat kulam udang lagi tu” jawab billy.
“fuyoo maju bisnes udang oh kamu. Boleh trai jual luar sudah ni” jawab leo.
“bisnes kampung-kampung saja bah ni leo. Begini lah kalau mau cari duit untuk makan kan” jawab billy.
“ya juga lah billy. Bah mari pigi sana kulam udang” jawab leo.
“bah mari lah” jawab billy.

Kami pun ikut si billy pigi di belakang rumah dorang. Banyak ni kulam udang dorang sudah. Bermacam-macam dorang piara, ada juga ikan kelapia kana piara sama anak-anak ikan merah ni.

“pak ni dorang leo datang mau beli udang ni. Macam mana harga mau bagi?” billy tanya bapa dia.
“jual saja 20 ikur udang RM1.00 kalau sama dorang. Apa juga anak kawan bapa juga” jawab uncle rino.
“bah ok pak” jawab billy.
“bah berapa banyak kamu mau ni?” tanya billy sama kami.
“bagi saja RM5.00 lah. Kalau tidak abis pakai pun boleh masak juga bah tu bikin sup” jawab leo.
“bah boleh bah. Jap ar saya siut dulu tu udang” jawab billy.
“bah siut lah” jawab leo.

Sementara leo sama billy siut tu udang di kulam. Saya on lah talipon saya ni. Mana lah tau ada kana cari kan, sekali buka whatsapp nah betul bah tekaan saya. Memang kana cari oleh si syaitan.

“hoi!! Sudah makan ubat kah? Tengok tu jam berapa sudah ni” doktor caden.
“belum sampai rumah bah syaitan!” saya.
“syaitan? Cakap tu baik sikit ar! Kalau bukan mau chek kau ni, jangan harap lah saya mau chat kau bangang” doktor caden.
“saya pun tidak hingin mau kau chat bah! Tau lah saya mau makan ubat bah nanti” saya.
“bah suka hati kau lah niana goblok! Kalau kau tidak sayang nyawa kau, bah jangan lah makan ubat ikut masa” doktor caden.
“bla! Bla! Bla!…” Saya.

Lepas saya sent terus si doktor caden kasih bluetick saja. Nah padan muka kau sana caden! Ingat kau saja lah mau menang hah? Bikin panas orang saja marah saya dalam hati. Kadang-kadang stress juga saya mau layan dia ni, kalau tidak layan siap di ugut lagi mau kasih tau dorang apak pasal sakit saya. Bikin panas betul tu gaya dia yang macam syaitan.

“bah kak mari lah balik. Ada sudah udang ni” bilang leo kasih sedar saya dari mengelamun marah.
“oh bah mari lah. Uncle, aunty kami balik dulu. Terima kasih untuk udang murah kamu” bilang saya.
“bah sama-sama. Hati-hati balik rumah tu” jawab uncle rino.
“ok uncle. Billy kami balik dulu ar” jawab saya.
“ok kak niana. Pounsikow beli udang sini” jawab billy.
“bah ok billy” jawab saya.

Kami dua leo pun pigi dulu salam dorang bapa mama si billy baru kami pigi di kereta. Masuk saja di kereta terus si abang edon pecut balik rumah. Ngam-ngam sampai di rumah jam 6.00 petang sudah. Dorang amak sama apak sana di kaki lima duduk-duduk sambil minum kupi panas.

“lambat juga kamu balik ni” tegur apak sama kami tiga.
“kami singga beli barang lagi sama dorang pigi beli udang sana rumah uncle rino” jawab edon.
“oh… Bah mari lah kita masuk dulu. Lepas makan nanti ada apak mau bincang ni” jawab apak dengan muka serius semacam saja.
“pasal apa pak? Serius saja tu muka saya tengok ni” jawab saya lagi.
“pasal ingkung si mangut bah ni. Ada dia datang tadi sini masa kamu tiada di rumah” jawab apak.

Masa ni saya tidak fikir yang bukan-bukan. Mungkin dia datang mau kasih tau cucu dia si ungut mau kahwin kali atau mau pulang kampung kah. Itu saja yang limpas di fikiran saya. Lepas saya duluan masuk sama leo dan amak. Leo simpan itu daging ayam di asbox lalu tolong saya sedia kan lauk simpan di atas meja sementara saya pula sedia kan nasi. Siap sudah hidang, saya pun menyuruh leo untuk panggil abang edon sama apak di kaki lima luar. Masa makan, kami semua senyap. Tidak seperti selalu yang bising dengan cerita-cerita kosong pasal kami sekeluarga.

‘mungkin hal yang apak mau bincang kan tadi tu betul-betul serius. Tapi biar lah’ saya bisik di dalam hati.

“leo kau buat lagi kupi di jug kecil ar. Bawa sana ruang tamu nanti” apak cakap sama leo.
“bah karang saya buat. Saya mau cuci dulu ni periuk-periuk” jawab leo.
“niana pigi lah kau mandi dulu. Karang kita bincang-bincang” bilang apak sama saya.
“yalah pak” jawab saya.

Tanpa membuang masa, saya pun bergegas pigi bilik ambil tuala mandi lepas tu keluar menuju ke bilik mandi. Tidak sampai 20 minit saya mandi, sudah siap. Sebab cara apak bercakap tadi bikin hati saya tidak tenteram. Mau saja saya ikut dorang sana ruang tamu bercerita pasal apa ingkung datang rumah (nama ingkung ni binjamin lee, ikung dusun mix cina). Siapa saja mandi dan pakai baju, saya pun terus pigi ikut dorang sana ruang tamu.

“bah pak apa lah hal mau bincang tadi tu? Macam serius saja punya hal ni” bilang saya sama apak.
“bah duduk minum kupi dulu kau. Takut nanti tidak kau dapat talan air liur bangas kau tu nanti” jawab apak sambil bergurau.
“is apak ni kan, sempat lagi bah mau bergurau sana” jawab saya sambil tuang kupi di gelas.
“begini bah niana. Niat itu ingkung datang sini mau risik-risik kau bah tu” jawab apak.
“risik?” jawab saya terkejut.
“ya… Dia mau risik kau untuk cucu dia si ungut kawan masa kecil kamu tu” jawab apak.
“serius lah pak?” jawab saya. Nasib juga tidak tersembur kupi di muka apak.
“kalau tidak serius tidak juga apak mau bawa bincang bah” jawab apak.
“tapi pak saya belum bersedia lagi mau ada ikatan sama lelaki. Lagi-lagi saya pun lama sudah tidak jumpa bah sama si ungut tu” jawab saya.
“kalau kau cakap macam tu, apak tidak boleh buat apa-apa lah. Tapi ingkung tu tau saja lah dia macam mana kan? Kalau dia cakap ya, dia akan datang tu masuk meminang terus. Kalau kita tolak pun bikin malu saja bah tu” jawab apak.
“jadi apak mau paksa saya terima itu risikan lah ni! Saya tidak mau!” jawab saya tiba-tiba kasih tinggi suara.
“apak bagi kau masa 1 minggu saja untuk fikir semua ni hal niana. Apak tidak boleh buat apa-apa juga” jawab apak sambil tertunduk sedikit.

Ya saya tau apak mesti akan malu kalau saya tolak niat baik si ingkung. Tapi saya ada hak juga mau pertahan kan diri dari di paksa tunang sama tu lelaki eh si ungut. Sudah berapa tahun tidak jumpa, lagi pun saya belum mau kasih tamat zaman bujang saya lagi. Si abang edon tu pun belum kahwin, mana saya mau duluan dari dia.

“niana… Apak bukan suka-suka mau serah anak dara apak sama lelaki lain. Tapi apak kenal siapa cucu ingkung tu. Apak perna jumpa dia berapa minggu yang lalu. Dia ada kerjaya sendiri dan dia juga kerja pun bagus. Jadi apak tidak susa hati mau lepas kan niana sama dia sebab apak yakin dia mampu jaga dan bimbing niana” tiba-tiba apak bersuara. Ada sedikit air mata di hujung kelopak mata apak.
“saya tau apak baik, tapi saya belum boleh terima semua ini apak. Kalau boleh biar lah saya sendiri yang putus kan apa yang terbaik buat diri dan pendamping niana” jawab saya.
“ambil lah masa kau nak. Fikir lah masak-masak. Apak bukan apa, cuma apak ada seorang saja anak perempuan jadi apak tidak mau niana buat keputusan yang salah” jawab apak.

Apak menangis. Hati saya sakit sebab sudah buat orang tua saya sendiri menangis di depan kami semua. Saya berlutut di depan apak lepas tu saya peluk cium pipi apak. Apak nangis seumpama saya bersalah besar depan dia. Saya kasih tenang-tenang hati apak baru apak masuk pigi tidur. Penat dia bilang sama kami, tapi saya tau apak mengharap betul saya terima risikan si ingkung tu.

“sudah lah niana. Jangan kau nangis saja nanti kau sakit” pujuk edon sama saya.
“macam mana saya tidak nangis nampak apak macam tu tadi? Dosa kah saya ni?” jawab saya.
“ishh ada kah dosa. Tiada lah tu tapi apa yang apak cakap sama kau tadi tu, kau fikir lah masak-masak. Ambil lah masa kau untuk pikir selama seminggu ni” jawab edon.
“tapi saya lama sudah tidak jumpa dia bah don. Macam mana saya mau terima dia? Mana tau dia jahat kah, pukul perempuan kah, mana kita tau kan” jawab saya.
“tidak lama saya tapap juga kau ni niana. Kalau begitu lah kau fikir memang sampai tua kau tidak tekahwin ni” jawab edon.

Senyum-senyum saja saya bila si abang edon naik marah ni, bukan gia selalu saya dapat kasih naik aurah marah dia. Kalau marah pun bukan dia pandai tunjuk tu sama kami semua.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience