Bab 1

Romance Series 3642

Cerita ini adalah rekaan semata-mata. Tiada kaitan dengan yang hidup ataupun yang telah mati. Sekiranya mempunyai persamaan, ia hanyalah kebetulan.

Bab 1 Cinta terbaik ku
karya : winaple sabahan writer
id: winaplesabahanwriter

Saya duduk menikmati kopi panas sambil merenung ke arah kebun sayur apak sama amak saya. Sungu nyaman bila berada di kawasan kampung, sejuk-sejuk lagi itu angin kalau mau gelap sudah.

“niana apa juga kau buat sana tu duduk lama-lama?” tegur si apak.
“is apak ni… Saya mau menghirup udara segar saja bah ni” jawab saya.
“kalai ia pun mau menghirup udarah segar, bagus awal pagi bah nak. Petang sudah ni pigi kau masuk tolong abang kau masak sana dapur” jawab apak.
“baik lah bos ku” jawab saya sambil menghirup kopi.
“eii ni anak mikitapap oh…” Jawab apak sambil cekak pingang.

Serius muka si apak tengok sama saya. Saya apa lagi cepat-cepat lah limpas sama si apak, kalau lambat-lambat memang tu si apak membebel sudah. Si apak membebel manja saja bah tu.

“edon apa kau masak tu?” tegur saya dari pintu dapur. Jarak dari beranda luar pigi dapur tidak jauh, lagi rumah kami ni rumah papan kecil lagi.
“ni saya masak ikan guring sama sayur sawi saja” jawab si edon.
“oh… Ada lagi kau mau masak kah? Kalau ada saya boleh tolong” jawab saya.
“kau tolong saya kemas tu meja lah, siap saya masak ni kita makan ” jawab si edon.
“bah ok” jawab saya.

Saya pigi kemas meja, itu kulit bawang sama pokok sayur saja bikin samak di meja. Siap saya kemas saya tolong lagi si edon angkat itu ikan guring yang baru siap dia guring. Sudah semua kami kasih hidang di atas meja baru saya keluar pigi panggil si apak sama si amak sana beranda luar.

“apak, amak mari kita makan. Sudah siap si edon sama saya kasih hidang di meja itu makanan” bilang saya.
“bah ling mari lah kita masuk, si anak pun sudah siap masak tu” saya dingar si apak cakap sama si amak.
“bah mari lah ling” jawab si amak saya.

Sama-sama kami masuk pigi di dapur. Sebelum makan, bapa baca doa makan dulu baru lah kami sama-sama makan.

“niana..” bilang si apak.
“ya pak?” jawab saya sambil tengok si apak.
“siapa tu lelaki yang selalu apak nampak jumpa kau di kebun?” jawab si apak.
“oh si bryan. Kawan saya bah tu pak” jawab saya.
“kawan kah boyfriend kau tu niana?” edon menyampuk.
“kira begitu lah tu. Kenapa pak?” jawab saya.
“tiada… Apak tanya saja bah tu, kalau bekawan tu baik-baik jangan saja buat benda yang tidak betul sudah lah” jawab si apak.
“ia apak…” Jawab saya.
“bah makan lah, besok kita mau pigi menoreh gatah lagi ni. Kau edon mau pigi mana besok?” bilang apak.
“saya kira mau pigi cari kerja di pekan ni pak. Mau cari duit poket lebih ni” jawab edon.
“oh bah pigi saja bah. Mudahan lah kau dapat kerja nanti di pekan, kalau tidak pun kau pigi saja bah sana itu tempat uncle roland kau. Apak dengar-dengar dia mau cari pekerja tu” jawab si apak.
“nanti saja lah pak. Saya cuba nasib dulu di pekan. Kalau tiada juga dapat kerja, baru saya pigi jumpa si uncle roland” jawab edon.
“bah mana saja kau bah don. Asal kan kerja halal boleh bah tu” jawab si apak.
“ia bah pak, mesti kerja halal juga ni saya cari” jawab edon.
“bah ya lah don. Bah makan lah” jawab si apak.

Kami makan sambil bercerita-cerita pasal adik saya si leo. Leo sekarang tinggal di asrama, sebab tidak lama lagi dia ada ujian STPM. Dalam tiga orang adik-bradik, leo saja yang sampai STPM. Saya sama abang edon sampai PMR saja sebab kewangan tidak mencukupi untuk perbelanjaan sekolah saya sama abang edon.

Siap makan, saya tolong dulu abang edon kemas dapur baru saya pigi masuk bilik. Kecil saja ni bilik kami, kalau besar pun bilik dorang si amak sama si apak saja. Kalau bilik pertama memang begitu bah tu kan. Saya baring-baring di tilam sambil saya tengok itu bumbung, tidak saya dapat tidur. Saya ambil talipon di siring tilam lepas tu saya on main game, tidak sedar tetidur terus saya.

“nia.. Oh niana… Bangun lah” kana kuis-kuis saya punya tangan.
“emm..” jawab saya sambil tarik selimut.
“bangun lah, kita mau pigi menoreh ni. Jam 4.50 sudah ni” jawab si amak.
“ia bangun lah ni” jawab saya sambil mengeliat.
“bah amak keluar dulu lah. Jangan kau tidur lagi nanti marah itu apak kamu tu” jawab si amak.
“ia amak…” Terus saya bangun.

Si amak sudah duluan keluar dari bilik saya. Saya bangun lipat selimut sama kasih lipat itu tilam nipis saya baru saya keluar pigi dapur. Mengantuk betul ni saya rasa, sebab semalam akhir sudah saya tetidur.

“kenapa kau ni niana? Sakit kah?” tegur edon.
“tidak lah. Mengantuk saja bah ni” jawab saya.
“pigi kau cuci muka sana. Sayang muka cantik tapi malas cuci muka” bilang si apak.
“apak ni…” berdiri saja saya terus pigi berus gigi sama cuci muka.
“na macam tu baru lah anak apak amak. Mesti mau rajin cuci muka kalau sudah bangun” bilang si apak.
“ya lah apak…” Jawab saya sambil tuang kopi pigi cawan.
“kau don jam berapa pigi pekan? Kau bawa kah itu kereta kancil?” apak tanya si edon.
“tidak lah pak. Saya sama kawan saja ni pigi pekan nanti, dia datang sini ambil saya juga” jawab edon.
“oh…” Itu saja si apak jawab sama edon.

Lepas minum kopi, saya sama dorang apak pun jalan lah pigi kebun getah di belakang rumah saja. Bukan jauh pun mau jalan. Si edon masih lagi di rumah tunggu kawan dia. Kalau menoreh getah kami tiga orang masing-masing ambil bahagian, supaya kalau toreh cepat siap. Siuk-siuk saya menoreh kan, tiba-tiba ada orang bisik-bisik nama saya dari arah belakang. Bulu tengkuk saya mula meremang sudah ni. Pelan-pelan saya toleh tapi tiada juga orang, jadi saya pun sambung lah menoreh lagi.

“niana! Niana!” suara amak memanggil.
“ia mak!!” jawab saya.
“niana! Niana!” suara si amak betul-betul di dekat saya sudah ni saya dengar, sekali saya tengok tiada juga si amak. Saya kasih kuat semangat saya suapaya tidak mudah takut sama itu yang kacau saya dari tadi. Saya toreh pun cepat-cepat sudah masa tu. sekali dekat sudah sama dorang si amak, cepat-cepat saya pigi dekat dorang.

“aik kenapa kau ni niana?” tegur si apak.
“tiada apa lah pak” jawab saya.
“kenapa kau macam ketakutan saja ni?” tegur si amak lagi.
“is! Tiada apa saya bilang tadi tu” jawab saya.
“bah ya lah nia” jawab si apak.
“siap sudah kan? Saya balik rumah duluan lah ar amak apak” jawab saya.
“bah balik lah kau duluan. Bikin kopi nanti” jawab amak.
“bah ya lah mak” jawab saya.

Hari pun mula terang sudah, jalan balik pigi rumah pun boleh nampak sudah. Saya jalan laju-laju balik pigi rumah lepas tu masuk saja di dalam rumah, terus saya pigi mandi. Sedang mandi masih lagi tergiang-giang itu suara orang panggil-panggil nama saya. Cepat-cepat saya mandi lepas tu pigi pakai baju baru saya keluar balik pigi buat kopi.

“uik awal juga balik..” tegur si edon.
“eh!! Kruk semangat…” Terkejut saya, nasib juga bukan saya pegang kitel masa tu, kalau tidak siap lah kana simba air panas sudah tadi.
“aik kenapa kau ni pucat saja itu muka?” bilang edon sambil dia pegang dahi saya.
“saya ok saja bah ni edon. Kau kenapa masih di rumah ni?” jawab saya.
“itu kawan belum sampai lagi ni niana. Biar saya yang buat tu kopi lah, sana kau duduk rehat dulu” jawab edon.
“saya ok saja bah ni edon, sana lah kau duduk” jawab saya.
“degil oh kau ni niana…” marah si edon.
“tau sudah mau lagi bekeras kan” jawab saya.
“bah ya lah niana syantik…” Jawab edon sambil dia puyai-puyai kepala saya.

Lepas abang edon pigi duduk di bangku, saya pula sambung buat kopi. Siap buat kopi saya angkat lah pigi di meja dekat edon. Sedang saya kasih tuang kopi bagi si edon, tiba-tiba dia berdiri lepas tu ambil tisu pigi dekat saya.

“kau kenapa ni edon? Eh sana lah kau bah” marah saya. Tiba-tiba si edon lap mulut sama hidung saya.
“kau diam sikit bah niana!!” tinggi suara si edon sama saya sudah.
“kau kenapa ni edon?” bilang saya pelahan.
“hidung kau berdarah sudah ni.. Muka kau pun pucat saja dari tadi saya tengok” jawab edon.
“mungkin saya penat saja bah ni. Jangan risau lah ar” jawab saya sambil puyai tangan si edon.
“ya lah niana. Kalau rasa sakit kah tidak sedap badan kah, kasih tau kami awal-awal ar” jawab edon.
“iya edon ku ensom boy baik hati” jawab saya sambil senyum.
“pandai lah kau sana niana.. Abang jalan pigi pekan dulu lah, ada sudah kawan tu sampai” jawab edon.
“ok. Hati-hati pigi pekan tu” jawab saya.
“ok niana… Kasih tau dorang apak saya balik lewat ni” jawab edon.
“ya baik lah edon” jawab saya.

Saya ikut juga si abang edon pigi luar, sampai di pintu saja saya hantar dia lepas tu saya berdiri saja lah tengok dorang gerak keluar dari kawasan rumah. Sudah dorang jauh baru saya masuk balik pigi dalam rumah lepas tu kemas-kemas rumah. Siap saya kemas ruang tamu saya duduk di lantai sambil besandar. Masa-masa begini lah mau datang pening kepala saya, saya pelan-pelan berdiri mau pigi dapur minum air, bediri saja saya nampak macam bepusing-pusing ni ruang tamu.

“niana anak!!” dengar saja suara si amak teriak panggil saya, terus lemas badan saya lalu terjatu di atas lantai. Suara yang jelas tadi makin lama makin jauh dan hilang. Bila saya sedar saja sudah di dalam bilik. Si amak sama si apak tiada di bilik jadi saya pun bangun lalu bersandar di dinding bilik sambil saya pegang kepala saya.

“niana…” Tegur si amak.
“ya mak?” jawab saya.
“bagus lah kau sudah sedar. Lain kali kalau penat jangan buat semua ni kerja, amak kan masih boleh buat juga ni” jawab amak.
“saya tidak mau kasih penat amak bah, sudah lah penat menoreh lepas tu pigi kabun sayur lagi. Tidak kan semua kerja amak saja mau buat, biar lah bah saya pun tolong-tolong juga” jawab saya.
“amak tidak larang kau buat kerja, tapi kalau sudah sakit begini jangan paksa bah” jawab amak.
“ling oh ling… Si nia sudah bangun kah tu?” Jerit si apak dari luar rumah.
“sudah ni ling, bangun sudah dia ni” jawab amak.
“oh bagus lah tu sudah bangun. Kalau masih rasa sakit nanti kita pigi klinik minta chek” jawab apak.
“bah yalah ling. Saya tanya dulu ni anak dia mau pigi atau pun tidak” jawab amak.
“bah yalah ling..” jawab si apak.
“kau dengar tu apa apak kau cakap niana” bilang amak sama saya.
“is! Tidak paya lah bah pigi klinik, pening saja pun” jawab saya.
“kau tu bukan satu dua kali saja pingsan begini. Balik-balik sudah, asal saja penat memang itu kau pandai pingsan” jawab amak.
“kan saya kurang tidur malam, memang lah penat tu cepat saya rasa. Saya ok saja bah ni mak. Jangan lah kamu risau ar mak” jawab saya sambil senyum.
“kalau sakit lagi kasih tau kami cepat-cepat. Bukan kau diam-diam macam tadi” jawab amak.
“ia bah mak. Jangan risau lah” jawab saya.

Terus si amak puyai-puyai kepala saya baru si amak keluar sambil bawa senyuman yang di buat-buat. Saya tau si amak memang sedih tu tengok keadaan saya macam begini. Selalu saja sakit-sakit lepas tu kerap lagi pening kepala sama pingsan. Sudah saya rasa ok sikit saya pun keluar dari dalam bilik, panas kalau tengahari ni di dalam bilik.

“aik sehat sudah kau?” tegur si apak.
“ok dari yang tadi lah” jawab saya lalu duduk di dekat dorang.
“bagus lah tu kalau ok sudah. Nanti pigi punggut susu getah kau tidak paya lah ikut ar, diam-diam di rumah saja kau. Emm tadi pagi tu apa yang kau takut tu sampai tu muka pun pucat?” jawab si apak.
“oh itu… Anu bah pak, masa menoreh tu kan, ada bah macam orang kacau saya sama lagi macam suara si amak teriak-teriak panggil nama saya. Tu lah saya diam saja tu kana tanya” jawab saya.
“itu orang halus bah tu pigi kacau-kacau kau. Kalau ada lagi panggil-panggil nama kau, jangan menyahut. Kalau si amak yang panggil memang kau tau bah tu” jawab si apak.
“ia apak…” Jawab saya.

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience