“Bila nak kahwin?” tanya Fawwas. Sebagai bos Najiha, Fawwas dah lama tahu Najiha sudah bertunang. Dan kebiadapan Latif mengganggu Najiha di pejabat mengundang rasa geram.

“beberapa bulan lagi InshaAllah.”

“Tak lama dah... Tapi jangan lupa menjemput saya.” Seloroh Fawwas. Manis juga tersenyum macam tu.

“Encik Fawwas kan bos saya. Takkan saya lupa jemput kot?” Najiha mula selesa berbual dengan Fawwas.

“Seronok bertunang?” Soalan ini lagi yang keluar. Kalau tak nak jawab boleh tak? Najiha menjadi diam. Dia hilang kata-kata.

“Seronok.” Mungkin itulah jawapan yang perlu untuk masa ini. Tidak perlulah dia membuka aib sendiri.

“Macam tak ikhlas je jawapan yang beri tu. Kenapa? Awak takut?” Hish! Pandai pula bos ni meneka. Najiha menghela nafas perlahan. Mengapa perlu untuk menjawab persoalan itu?

“Saya takut sebab saya tidak mengenali dia.” Ternyata jawapan yang diberikan oleh Najiha itu membuatkan Fawwas terkejut.

“Saya bertunang dengan pilihan keluarga.” Fawwas berpaling memandang ke arah Najiha. Cuba untuk mencari kebenaran.

“Awak tak pernah bertemu dengan dia?” Najiha menggeleng dan Fawwas tersenyum menyindir