BAB 3

Romance Completed 3284

AKU terus pulang ke asrama. Dalam fikiranku tak lain dan tak bukan, hendak tidur mamandangkan aku tak cukup tidur malam tadi. Baru aku hendak melelapkan mata, pintu bilikku terkuak. Dua serangkai itu sudah pulang.

“Didie, kau okey?” tegur Zaza, salah seorang rakan sebilik merangkap rakan sekelasku.

“Hmm…” jawabku acuh tak acuh, tanpa memandang ke arahnya. Mataku hanya tertacap pada siling.

“Die, sorry sebab kita orang tak kejutkan kau pagi tadi. Kita orang ingat kau tak ke kelas sebab kau tidur lewat malam tadi,” ucap Zaza lagi.

“Tak apalah, Za. Kau orang kan memang jenis tak pedulikan kawan!” pedas kata-kataku itu. Mereka terdiam.

“Janganlah cakap macam tu, Die. Bukan maksud kita orang tak pedulikan kau. Cuma kita orang serba-salah. Kalau kau ke kelas, sure kau takkan fokus sebab kau mengantuk. Encik Fikri tetap akan smash kau kalau kau mengantuk dalam kelas. So kita orang biarkanlah kau terus tidur. Kita orang dah rangka jawapan untuk Encik Fikri kalau dia tanya kenapa kau tak ke kelas. Tak sangka sebelum dia tanya, kau dah sampai,” terang Azie pula.

“Hmm… apa-apa ajalah. Okeylah, aku nak tidur.” Kutangkup wajahku dengan sebiji bantal.

“Hei, Die… kau nak tahu, tak lama lepas kau keluar tu, Encik Fikri cakap apa?” Zaza menggerakkan tubuhku.

“Wei, dahlah tu. Kau orang ni asyik sebut nama dia aja! Bosanlah. Aku tak nak dengar nama dia lagi. Benci!” marahku.

“Dengarlah dulu, Die…”

“Hmm… apa dia? Cakaplah!”

“Tak lama lepas kau keluar, Encik Fikri tanya kat kelas, kenapa dia biarkan kau pergi? Patut tak dia panggil kau balik?” Bantal yang menutupi wajah kucampak ke tepi dan memandang tepat ke wajah Zaza.

“Kau biar betul!” Ah, macam tak percaya bapak singa tu boleh cakap macam tu?

“Betul! Lepas tu, dia boleh buka pintu nak panggil kau balik. Tapi malangnya waktu tu kau dah jauh. Dia kejar kau sampai lif, kau tahu! Tapi tak sempat sebab kau dah turun.” Aku ketawa besar mendengar penerangan Zaza itu tadi.

“Sampai macam tu sekali? Dah alang-alang tu, kenapa tak kejar aku sampai bawah? Kalau tak dapat jugak, kenapa tak terus kejar aku sampai library?” soalku sinis.

“Ah, melampaulah tu! Takkan dia nak tinggalkan kelas macam tu aja semata-mata nak mengejar kau? Tak ada masa dia nak terus kejar kau sampai macam tu sekali!”

“Yalah, kalau dia terus kejar aku, tak adalah dia masuk kelas mengajar kau orang. Kempunanlah kau nak tengok muka dia, betul tak?” aku menyindir Zaza.

Macam aku tak tahu yang Zaza merupakan peminat nombor satu Encik Fikri. Bukan sahaja Zaza, malah ramai lagi pelajar perempuan yang meminati Encik Fikri yang kononnya kacak seperti Angkasawan Negara, Dato’ Dr. Sheikh Muszaphar Shukor.

Euw! Tolonglah… tak serupa langsung! Macam langit dengan bumi. Tapi aku tetap tabik juga pada bapak singa tu. Dalam garang-garang pun, tetap ramai peminat.

“Tapi kau beruntunglah, Didie. Dia selalu bagi attention kat kau. Jealous aku. Kan bagus dia pun aim aku sama macam tu? Biarlah nak garang macam mana sekalipun, yang aku tahu dia buat macam tu sebab dia ambil berat tentang kita…” Aku mencebir mendengar kata-kata Zaza itu.

“Kau ni angau betul dengan Encik Fikri tu! Hei, Za! Come onlah, beb! He’s married, okay! Janganlah nak berangan lebih-lebih!” bebelku.

“Helo… kau tahukan, lelaki ni boleh kahwin sampai empat? Tiga tempat masih kosong lagi beb!” ujarnya selamba. Bundar mataku memandang Zaza. Dia ni dah angau tahap kronik! Dasyat betul penangan bapak singa tu sampai minah ni boleh fikir sampai ke situ!

“Itu kalau dia nak cukupkan quota sampai empat. Kalau dia rasa satu quota pun dah cukup?” soalku.

“Eleh, lelaki! Mana pernah rasa cukup kalau dah melibatkan nafsu dia orang yang satu tu!” jawabnya. Aku mencebir lagi.

“Lantak kaulah, Za. Asalkan kau bahagia. Walau macam mana sekalipun, aku tetap tak suka dia! Aku harap inilah semester pertama dan terakhir aku berjumpa dia.”

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience