“Awak.”

“Hmmm?” Rafael tak menoleh. Tumpuan tak lari dari pantulan dirinya dalam cermin, dia sedang mengikat tali leher pada kolar baju.

“Ada lagi baju yang kotor tak?” Mata Mischa melilau di ruang bilik tidur mereka. “Saya cuti hari ni. Dan tengah rajin ni, nak basuh baju.”

Oh, cuti rupanya. “T-shirt saya warna maroon tu awak dah ambil dah?” Kolar baju kemeja dikemaskan.

“Dah.”

“Tu aje lah. Yang lain kan awak dah basuh?” Rafael berjalan meninggalkan Mischa .

Mischa mencebik. Tengok lah tu. Tak bagi pun aku salam dia. Macam ni lah kan perkahwinan yang bahagia. ‘Untungnya’ aku dapat suami macam dia. Mischa menggeleng. Tipu lah kalau dia cakap dia tak sedih sekarang ni.

Mischa buat tak kisah. Takkan nak paksa Rafael sayang dia kot. Sabar je lah. Mischa yakin satu hari nanti dia akan bahagia juga. Kan Allah dah janji?

Mustahil Mischa silap Istikharah hari tu. Baru 2 minggu kahwin, lama-lama elok lah tu. Yang penting kena sabar. Kan Mischa ?

Mana boleh lemah. Dan tak boleh jugak menyesal sebab kahwin dengan Rafael . Macam menyalahkan takdir pulak. So Mischa , just bersabar, don’t sad-sad ok? Kan Allah dah cakap dalam Al-Quran, jangan bersedih hati? Mischa memujuk hati sendiri.

So lose not heart, Nor fall into despair: For ye must gain mastery If ye are true in Faith.

Ali Imran, [3:139]

O ye who believe! Persevere in patience And constancy; vie In such perseverance; Strengthen each other; And fear Allah; That ye may prosper.

Ali Imran, [3:200]

Bersabarlah, Mischa .