“Saya juga Firass . Saya cintakan awak. Jangan pergi tinggalkan saya,” ucap
Imelda tersedu-sedu.

“Yes! Finally! Yahuu!” jerit Firass tiba-tiba. Terkejut Imelda
dibuatnya melihatkan Firass tiba-tiba bangun dan melonjak riang. Firass
duduk menghadap Imelda yang tergamam.

“Sayang. Sebenarnya, saya tak accident pun. Saya saja je buat semua ni
sebab kalau saya tak buat semua ni, awak tak nak jumpa saya dan tak nak
maafkan saya. Saya dah tahu segalanya. Dan, saya tak sangka selama ni
awak juga cintakan saya,” luah Firass . Imelda bingkas bangun lalu memukul
Firass sekuat hatinya.

“Tipu. Tipu. Tipu! Penipu! Awak ni jahat!” ucap Imelda geram sambil
terus memukul Firass dengan bantal.

“Okay. Okay. Saya minta maaf okay. Sayang!” jerit Firass sambil
mencuba untuk menangkap tangan Imelda daripada terus memukulnya dan
akhirnya dia berjaya. Firass memandang tepat ke arah Imelda yang sudah
termengah-mengah. Imelda menjeling geram. Firass tersengih.

“Awak. Tak sayang saya ke? Penat tau berlakon. Mama dengan papa saya pun
tak pasal-pasal kena berlakon semata-mata sebab nak bermenantukan awak,”
ujar Firass sambil menggengam kemas kedua-dua belah tangan Imelda. Imelda
muncung sambil menahan malu apabila Firass berkata begitu. Firass tertawa kecil.

“Awak, saya ada satu soalan nak tanya. Awak jawab jujur okay?” pinta
Firass . Imelda menjeling.

“Apa?”

“Jadi isteri saya?”

“Apa?” tanya Imelda terkejut. Firass tersenyum penuh makna.

“Jadi isteri saya?” Firass bertanya lagi. Imelda hilang kata-kata.

“Kenapa?” Imelda cuba menduga.

“Sebab saya cintakan awak. Saya nak hidup dengan awak. Jadi isteri saya?
Okay?” balas Firass . Imelda tersenyum.

“Okay,” jawab Imelda sambil tersipu-sipu malu. Firass tersenyum gembira.

“Firass ,” panggil Imelda manja. Firass memandang dengan sepenuh kasih sayang.

“I love you,” ucap Imelda romantis. Firass sengih.

“I love you two, three, forever!” jawab Firass bahagia.