Bab 6

Short Story Series 6033

Datin Zaiton menatang dulang ke ruang tamu. Biasa hari-hari minggu begini anak-anaknya akan pulang dan bermalam di rumahnya.

"Ayyad.. Macam mana dengan Hana? bila nak bawak Hana datang sini. Mesti dia tak pernah lupa kak Long punya" Sherry satu-satunya kakak Fayyadh. Walaupun Sherry dan Fayyadh masing-masing sibuk, mereka tetap akrab dan menjaga satu sama lain. Sherry jarang dapat pulang ke rumah Datin Zaitob dan Dato Hassan, kerana dia ikut suaminya berpindah ke Singapura. Jika dia dan suaminya ada kelapangan, mereka pasti balik ke Kuala Lumpur atau Perak rumah ibunda dan ayahanda suaminya.

"Eh kak long, tak mau laa dulu. Orang nak suprisekan dia. Orang nak dia tau masa tunang kitorang nanti"

"ohh... romantik la adik abang ni" Abang iparnya ketawa melihat gelagat Fayyadh.

"Abah rasa... yang Hana paling ingat mummy kamu ni... Orang yang selalu buat kan dia pengat pisang kegemaran dia tu" Dato Hassan menyampuk dari belakang.

"Ada-ada jelah abah korang ni. Kalau dia tak ingat saya pun takpa lah bang. Lagi pun dah lama kan dia tak jumpa kita" kata Datin Zaiton. "eh dah la.. jum minum... kejap lagi sejuk pulak air ni.

'Hana Maisarah.. haih.. satu keluarga aku sayang kau. Harap kau tak kan tolak aku' Omel Fayyadh Azri sendiri.

****-

WAH! Sibuk jugak Restoran kat sini malam-malam macam ni.

Hana dan Najwa memilih tempat duduk yang agak tersorok. Banyak yang dia mahu bualkan dengan kawan baiknya Najwa. Dia dan Najwa sudah berkawan sejak di Sekolah rendah lagi. Persahabatan mereka sangat di cemburui oleh orang lain di sekeliling mereka. Walaupun 3 tahun terpisah, Hana ke UITM dan Najwa melanjutkan pelajaran ke UNIMAS, Mereka tetap tidak putus berhubung melalui applikasi Whatapp. Biasalah Zaman moden sekarang tak macam dulu kena tulis surat.

Melebar senyum Hana apabila melihat air Carrot susunya terhidang. Segera dia menghirup airnya itu.

"kau tak berubah kan Hana.. Carrot susu tu dah muak tengok kau tau!" Geli hati Najwa melihat gelagat sahabatnya itu.

"wa biar lah wa.. kau pun apa kurangnya. Air teh susu, susu lebih. Dari dulu sampai sekarang sama." Balas Hana Maisarah.

Najwa memandang Hana Maisarah. Satu-satunya sahabat yang dia ada. Di UNIMAS, walaupun dia berkenalan dengan ramai pelajar, tetap sorang pun takda yang boleh di gelar sahabat seperti Hana.

"Hana... kalau kau dah kahwin nanti.. kau jangan lupa kan aku pula. Mentang-mentang la laki kau kaya" Saja Najwa nak mengusik sahabatnya itu.

"weh tak weh ... kalau aku nak shopping ke ape kau teman kena ada dengan aku. Nanti kalau la aku jadi kawen dengan mamat kerek tu.. kau jadi pengapit tau"

"Nakk weh.. nak.. kau jangan pula bagi kat orang lain" balas najwa. Excited betul si Najwa ni bab-bab jadi pengapit ni.

"wa .. kau rasa kan. Fayyadh tu betul-betul ke jodoh aku?" Kali ni Hana Maisarah memandang Najwa dengan wajah serious.

"Na .. jangan la serious sangat. Bedebar pulak nak jawab soalan kau ni" Najwa menepuk-nepuk lengan Hana.

"wa aku tanya betul-betul ni"

Okey kali ni Hana Maisarah memang serious. Tiada riak bergurau di wajahbya ketika itu. Najwa pun tiba-tiba ikut mood Hana Maisarah. "Hana... kita ada Tuhan tau. Kita ada Allah. Kau kalau tak pasti, Kau tunduk, Kau sujud. Kau mintak doa banyak-banyak. Buat istikarah hari-hari. InshaAllah ada lah tu jawapannya." Kata Najwa. "Dah lah Hana kau tak payah pikir sangat. Sekarang kita makan dulu kay. Kang sejuk pula lauk tu."

Hana mengangguk mendengar kata-kata Najwa. Dia lupa bahawa dia belum lagi buat solat istikarah. 'Lepas ni aku pastikan aku akan buat!'

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience