“Tunggu!”

Pintu lif yang hampir tertutup sempat ditahan oleh sepasang tangan. Naufal tahan nafas. Dalam banyak-banyak pekerja perempuan kat dalam ofis ni kenapa Natrah juga yang naik lif dengannya saat ini. Huh!

Natrah tersenyum lebar. Nasib baik dia sempat kejar Naufal. Dapat habiskan masa sekejap pun jadilah. Bagi hilang rindu. Esok hari sabtu. Cuti…maksudnya dua hari juga dia tak dapat tengok wajah kacak Naufal.

“Hai awak.”

Tegur Natrah mesra. Muka kelat Naufal hanya menambahkan rasa suka dalam hatinya.

Naufal senyap. Pura-pura tengok handphone.

“Awak nak balik dah ke?”

Natrah berdiri di sebelah Naufal. Tinggi betul lelaki ni. Dia dah pakai heels pun masih berada di paras bahu Naufal. Tapi takpe. Dia suka lelaki tinggi. Eh tak… dia suka Naufal tak kisahlah Naufal tu tinggi ke rendah.

Naufal masih lagi senyap. Malas nak layan Natrah.

“Esok awak buat apa?”

Tanya Natrah lagi. Oh, awak buat sombong dengan saya ye Naufal.

“None of your business.”

Laju Naufal membalas tanpa mengangkat muka. Suaranya sinis.

“Jom kahwin.”

Naufal tersentak. Terus dia angkat muka pandang Natrah yang sedang senyum.

“Jangan mengarut boleh tak Natrah?”

Keras suara Naufal. Rasa nak ditolak jauh-jauh bayang Natrah supaya tidak lagi mengekorinya.

“Mana ada mengarut. Serius ni. Nak tak? Nanti saya suruh mama saya pinang awak.”

Naufal medengus kasar. Rahangnya diketap geram.

“Awak ni memang dah gila. Tolonglah kejar lelaki lain. Ramai lagi staf lelaki kat ofis ni yang awak boleh pikat. Berhenti kejar saya. Saya tak suka awak. Don’t u get it?”

“Tapi saya suka awak.”

“Tapi saya tak! Saya tak suka awak. Awak faham tak? Saya tak suka awak!”

Suara Naufal naik seoktaf.

Terkejut Natrah mendengarkan suara tinggi Naufal. Selama ni mana pernah Naufal menjerit sekasar itu padanya.

“Saya faham tapi saya dah tersuka kat awak. So, awak nak saya buat apa?”

“I don’t care with your feelings. That’s not my problem.”

Natrah ketap bibir. Mana boleh macam tu. Dia dah suka sangat kat Naufal. Naufal patut bagi dia peluang. Peluang tunjukkan cintanya. Mungkin dia jodoh Naufal.

“Tapi saya…”

“Stop it! Kau tak nampak ke yang aku memang tak suka kau. Kau nak buat perasaan tak suka aku tu bertukar jadi benci? Kau nak macam tu?”

Soal Naufal bengang. Mukanya tegang.

Natrah menggeleng laju. Entah kenapa dia rasa sebak! Naufal guna Bahasa aku-kau!

“Then stop chasing me if you don’t want me to hate you.”

Naufal terus keluar dari lif sesudah menuturkan ayat itu meninggalkan Natrah di belakang.

Natrah tidak mengejar Naufal. Hanya matanya saja yang merenung kelibat Naufal sebelum lif kembali tertutup.

“Saya sayang awak Naufal.”

Natrah bersuara perlahan. Matanya bergenang.