BAB 1

Romance Completed 12531

Jika dia bukan jodohku, ya Allah pudarkanlah keindahan wajahnya dari pandanganku, aku tak ingin mencintai orang yang salah. Sungguh walaupun melupakannya sangat menyakitkan, aku berusaha untuk sanggup, gugurkanlah satu-persatu dengan perlahan semua kenangan.

Kenangan yang senantiasa melekat erat dalam ingatanku, karena jika semua terhapus dalam waktu sekejap, aku takut itu akan menyiksa diriku jika dia bukan jodohku, Ya Allah bantulah aku untuk mencabut perasaan tak biasa ini dari hatiku. Namun jika dia adalah jodohku, dekatkan jarak antara kami dan jadikan hati kami satu.

Aku Zinira. Zinira Binti Samsul. Nama aku simple je. Yes, simple! Aku pun orang panggil Yaa. Nama sesimple tuannya, muka aku pun tak la secantik Fatin Liyana si blogger tercantik lagi terkenal itu. Tapi ok lah daripada tak ada muka kan? Buat apa kita nak bandingkan diri kita dengan orang lain? Allah dah kurniakan kepada kita macam-macam. So, aa… redha je la. ‘Kawe asal Kelate.’ Tapi, ‘kawe duk KL.’

Aku kalau aku nak buat sesuatu, aku main buat aje. Sebab aku nak sangat buat sesuatu yang luar jangkaan. Unik la katakan. So, do I care?

Cinta? Haa… bercakap pasal cinta ni kan. Terus aku teringatkan seseorang. Nak tahu siapa? Jom aku perkenalkan.

Nama dia Arshad Izfar Bin Azfar Ryzal. Tak la handsome sangat. Dia ni pakwe aku, tak la kaya sangat. Aku tak kesah pun dia ni tak kaya sangat pun. Yang penting, kesetiaan dan kejujuran dalam hubungan ini. Iye tak? Aku paling benci orang yang tak setia dan jujur ni! Itu aku gelarkan sebagai orang mereng! Aku sayang sangat Arshad ni. Tak lama lagi kitaorang akan bertunang.

Ada seorang lagi, nama dia Luqman Al-Hakim Bin Sharihad Shamsul. Mukanya pun boleh tahan handsome. Rambutnya macam orang jepun, ala-ala korea gitu. Ramai orang ingat aku dan dia ini bercinta. Sebenarnya tak pun, aku kan dah ada orang lain. Lagipun dia ni sepupu aku. Sejak kecil lagi aku rapat dengan dia. Tapi ada jugak gaduhnya. Bila gaduh memang tak ingat dunia. Dia ni sepupu belah ayah aku.

Tapi kan, ramai orang ingat dia ini sepupu belah umi aku. Sebab nama Samsul ni dengan Sharihad Shamsul ni dekat-dekat sama. Sebenarnya, Sharihad Shamsul ini bapa saudara belah umi aku. Jadi, adik beradik ipar la dengan abah aku.

Back to our story. Aku panggil Luqman Al-Hakim ini dengan panggilan Abang Akim. Nak dijadikan cerita, pada suatu hari…

Aku berkata,”Wei, teme aku gi beli?” (Wei, teman aku pergi membeli?)

“Mari ah.” (Jom la)

“Eh, tu mace Abe Akim jah.” (Eh, tu macam Abang Akim je)

“Mano-mano?” Aku tengok riak muka kawan aku macam excited.

“Meta aku tengok.” (Kejap, aku tengok.)

“Akim menunggu! Akim menunggu! Akim menunggu!”

“Akim menunggu gapo gak pulok mu ni!” (Akim menunggu apa pulak kau ni?)

“Ho la, mu ke duk panggil dia Akim, Akim. So, mesti muko dio iras-iras penyanyi, Akim tu.” ( Ya la, kau kan duk panggil dia Akim, Akim. So, mesti muka dia iras-iras penyanyi, Akim tu.)

Hahaha… Lawak gila time tu, dah la duk tengah-tengah jalan. Aku luku kepala kawan aku tu. Nasib baik tak kena langgar kereta. Mentang-mentang aku panggil Akim, terus dia ingat Akim menunggu.

“Zinira Binti Samsul!!!” Jeritan seorang wanita mematikan lamunanku.

“Ya Allah, anak bertuah ni. Dengan lipstick merah menyalanya, make-up tak ingat dunia. Duk senyum sorang-sorang depan cermin dengan rambut bertocang tinggi kiri kanan ni buat apa? Nak pergi mana? Orang panggil tak dengar ke?”

“Eh, umi. Ada apa?”

“Ada apa, ada apa. Tu, Akim ada kat tingkat bawah. Umi dan abah nak keluar. Kamu tolong layan dia baik-baik. Dia tu tetamu kita, sepupu kamu.” Panjangnya leteran Umi ini.

“Abang Akim? Kat tingkat bawah?” Aku meminta kepastian umi sambil mengecilkan mata dan kepala semakin menunduk.

“Ya, la. Apa kamu ingat Akim penyanyi tu ke?” Buat apa dia datang sini?

Share this novel

Guest User
 


NovelPlus Premium

The best ads free experience