“Nah! Kad kahwin aku,” Razif menghulurkan kad jemputan kahwinnya kepada Zakry .
“Kau nak kahwin dah? Dengan Intan ke?” soal Zakry .
“Yalah. Dengan Intanlah. Dengan siapa lagi? Kekasih awal dan akhir aku tu.”
“Tahniah, Bro. In shaa Allah aku datang,” ujar Zakry .
Setelah beberapa saat perbualan mereka terhenti, Razif menyambung kata.
“Korang ni bila nak kahwin? Rasanya dah lama bercinta.”
Zakry dan Munirah berpandangan tanpa kata. Lidah kelu tak tahu nak jawab apa.
“Aaaa.. In Shaa Allah Zif, hujung bulan ni kita orang kahwin,” kata Zakry sambil memandang acah-acah mesra dengan Munirah . Munirah acah-acah senyum. Padahal dalam hati rasa nak muntah.
“What the surprise?!! Ternyata kau kahwin dulu dari aku?” Razif terkejut.
“Tu lah. Tadi aku nak bawa kad kahwin aku, tiba-tiba tertinggal pulak kat rumah. Sorry, Zif..” ujar Zakry .
Padahal kad kahwin pun belum design lagi.
“It’s okay, Bro! Tak ada hal. Ada kad ke tak ada kad ke, aku tetap datang wedding best friend aku ni. Eh! Jom masuk. Bapak aku dah panggil tu,” mereka melangkah masuk.
“Kau jangan lupa hutang kau,” bisik Razif.
“Maksud kau?”
“Kau tak habis cerita lagi.”
“Cerita apa?”
Razif memuncungkan bibirnya menunjuk ke arah Munirah . Zakry mengerti akan isyarat Razif.
Share this novel