“Encik,muka encik samalah dengan pelakon tu. Ferol Khan.”selamba sahajaArbaieyah bersuara.

“Ya ke? Ada jugak yang cakap saya macam tu. Tapi,saya tak kenal punFerol Khan tu. Yalah,saya ni sibuk dengan company. Mana nak sempattengok mana-mana pelakon.”ramah pula Ferol berborak dengan Arbaieyah .

"Encik memang pakai cermin mata ke? Iyalah,hari tu masa kitaterlanggar,tak ada pula saya nampak encik pakai cermin mata."Arbaieyah ingin tahu.

"Saya memang pakai cermin mata tapi bila buat kerja je. Kalau ayikmengadap laptop,boleh sakit jugak mata saya ni. Ini pun saya lupa naktanggalkan tadi."

“Oh..”Arbaieyah tersengih macam kerang busuk.

“Awak dah tahu nama saya... tapi, saya tak tahu siapa nama awak.”

“Err...saya Azni Habibah. Orang panggil Arbaieyah je. Tapi kalau dekatrumah,orang panggil saya Along. Iyalah sebab saya kan anaksulong.”celoteh Arbaieyah .

Ferol tiba-tiba ketawa. Hairan si Arbaieyah .

“Encik kenapa tiba-tiba ketawa?”Arbaieyah mengerutkan dahi.

“Awak ni kelakarlah Arbaieyah . Kalau macam tu,awak tak payahlah nak berencikdengan saya. Panggil je Ferol .”

“Yalah. Mmm..I..dris,saya dah kena balik ni. Terima kasihlah sebabsanggup ganti balik kamera saya ni..”

“Sama-sama. Saya tak sempat nak tanya awak. Awak tak ada luka ke,kenalanggar hari tu?”

“Tak ada. Saya okey..”

“Kalau macam tu,saya balik dululah. Kalau ada rezeki,kita jumpalagi..”ujar Ferol . Dia bangun dari kerusi.

“Yalah,Insyaa Allah..”